DOI Artikel:
Rostworowska-Kenig, Weronika: Katedra krakowska w pierwszej połowie XIX wieku - od nekropolii królów do panteonu narodowego
DOI Artikel:Recenzja
DOI Artikel:Kuczman, Kazimierz: [Rezension von: Jerzy Miziołek, Renaissance Weddings and the Antique. Italian Domestic Painting from the Lanckoroński Collection]
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.61675#0123
Studia Waweliana
Tom xix, 2018
PL ISSN 1230-3275
KAZIMIERZ KUCZMAN
Jerzy Miziołek, Renaissance Weddings and the Antiąue.
Italian Domestic Paintingfrom the Lanckoroński Collection,
Roma: „L’Erma” di Bretschneider, 2018
Jerzy Miziołek
RENAISSANCE WEDDINGS
AND THE ANTIQUE
Italian Domestic Paintings
from the Lanckoroński Collection
Mija ćwierć wieku od otrzymania przez polskie mu-
zea i placówki naukowe daru Karoliny Lanckorońskiej,
będącego częścią spuścizny kolekcjonerskiej jej ojca
Karola. Jeden z największych, jeżeli nie największy
w dziejach polskiego muzealnictwa dar, którego bene-
ficjentami stały się głównie zamki królewskie w Kra-
kowie i Warszawie, przypomniał o dawnym znaczeniu
wiedeńskiej kolekcji polskiego arystokraty, znawcy kul-
tur minionych i animatora kultury współczesnej, wzbo-
gacił o arcydzieła polskie zbiory, a także - w niektórych
aspektach - wprowadził kolekcję do literatury zagra-
nicznej na szerszą skalę1. Chodzi tu zarówno o obrazy
Rembrandta, jak też o wawelski dziś zespół wczesnore-
nesansowych włoskich malowideł, w tym typu domestic
painting, którym poświęcone jest prezentowane opra-
cowanie.
Otrzymanie w roku 1994 głównej części daru, zawie-
rającej 79 obrazów włoskich, znalazło szeroki oddźwięk
w Polsce, nie tylko w kręgach fachowych; odbiło się też
echem za granicą, wzbudzając duże zainteresowanie
znawców wczesnego malarstwa Italii, którzy niekiedy
przybywali na Wawel docelowo, by poznać tę część ko-
lekcji. Tylko niektóre obrazy znane były w literaturze
przed drugą wojną światową, a wymieniane po woj-
nie określano jako pochodzące z „dawnej” lub „zagi-
nionej” kolekcji Lanckorońskich, stąd znajomość ich
atrybucji (w dużym stopniu zaproponowanych przez
Bernarda Berensona), datowania czy treści była nader
niska. Opracowanie naukowe kolekcji stało się jednym
z dwóch głównych (obok konserwacji) zadań prowa-
dzących do przygotowania katalogu dzieł i udostęp-
nienia kolekcji w ekspozycji. Akcja wymagała szero-
kiej wiedzy z zakresu wczesnego malarstwa włoskiego,
znajomości materiału porównawczego, a konsultacje
1 K. Kuczman, Wawelska historia daru Karoliny Lanckorońskiej, sw, 18, 2017, s. 19-27.
121
Tom xix, 2018
PL ISSN 1230-3275
KAZIMIERZ KUCZMAN
Jerzy Miziołek, Renaissance Weddings and the Antiąue.
Italian Domestic Paintingfrom the Lanckoroński Collection,
Roma: „L’Erma” di Bretschneider, 2018
Jerzy Miziołek
RENAISSANCE WEDDINGS
AND THE ANTIQUE
Italian Domestic Paintings
from the Lanckoroński Collection
Mija ćwierć wieku od otrzymania przez polskie mu-
zea i placówki naukowe daru Karoliny Lanckorońskiej,
będącego częścią spuścizny kolekcjonerskiej jej ojca
Karola. Jeden z największych, jeżeli nie największy
w dziejach polskiego muzealnictwa dar, którego bene-
ficjentami stały się głównie zamki królewskie w Kra-
kowie i Warszawie, przypomniał o dawnym znaczeniu
wiedeńskiej kolekcji polskiego arystokraty, znawcy kul-
tur minionych i animatora kultury współczesnej, wzbo-
gacił o arcydzieła polskie zbiory, a także - w niektórych
aspektach - wprowadził kolekcję do literatury zagra-
nicznej na szerszą skalę1. Chodzi tu zarówno o obrazy
Rembrandta, jak też o wawelski dziś zespół wczesnore-
nesansowych włoskich malowideł, w tym typu domestic
painting, którym poświęcone jest prezentowane opra-
cowanie.
Otrzymanie w roku 1994 głównej części daru, zawie-
rającej 79 obrazów włoskich, znalazło szeroki oddźwięk
w Polsce, nie tylko w kręgach fachowych; odbiło się też
echem za granicą, wzbudzając duże zainteresowanie
znawców wczesnego malarstwa Italii, którzy niekiedy
przybywali na Wawel docelowo, by poznać tę część ko-
lekcji. Tylko niektóre obrazy znane były w literaturze
przed drugą wojną światową, a wymieniane po woj-
nie określano jako pochodzące z „dawnej” lub „zagi-
nionej” kolekcji Lanckorońskich, stąd znajomość ich
atrybucji (w dużym stopniu zaproponowanych przez
Bernarda Berensona), datowania czy treści była nader
niska. Opracowanie naukowe kolekcji stało się jednym
z dwóch głównych (obok konserwacji) zadań prowa-
dzących do przygotowania katalogu dzieł i udostęp-
nienia kolekcji w ekspozycji. Akcja wymagała szero-
kiej wiedzy z zakresu wczesnego malarstwa włoskiego,
znajomości materiału porównawczego, a konsultacje
1 K. Kuczman, Wawelska historia daru Karoliny Lanckorońskiej, sw, 18, 2017, s. 19-27.
121