DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.17575#0218
2<)S
enöe bööglj öcgaesöe €onslcn obct te fyetigben / nï$ bie tiiet en ïjceft untoïïcectïji:
enbc tioot ïcbicDept aïttjt gacn jïeenen tceöen, 3$ieng boobt aï$ Dan tecsront
ijS becoljctcn / maec De öcobt ban ecn cïoecfe becslant Die t scïbe boo^ neecsïic*
ïjcpt aïtiit ïjeeft öoo&iïoegï)t enöe gljcï^upcïu acjtccïatcnöe beeï b^ucbten ban
3ijn neecllicljcpt / ïaet acgtec een gï)cöurigï)e zlsaem om aïtijt inbe gbeöacïïten
Dcc mcnscïjen te ïcbcn. ï^icc meöe iüiïicït öaeïcn op be ccacljt öcc becben öacc
bc <£onsï-ïjarcnöe ^cïjiïöet# micaïtefë banbcn ^atuec scï)ijnen Doo? boo^ te
ötcngïjen / öiencntse t’cencn bJCgïjen tot ccn ïesse boo: öe ïectairïgïje jeugïjt om
ecnigïj onöectoij^ te binöen ïjoe sp öcseïbebecben enöe coïeucensaï öösöjuptftsiV
cnöe met neectlicï)cpt becöepïcn.
Op den Natuer oft Cracht
der Verven.
AL t’ghene datmen vindt oft op de aert can ïpeuren
Heeft sijn besonder cracht, verscheyden van coleuren
Tot voetsei van ’tghesicht dat Godt gaf aenden mensch
Om dat hy hebben sou sijn vollen herten wensch.
T’ghesicht verlicht t’verstant, wanneer het lust mach rapen
Uyt menich aerdich dinck van Godt den Heer gheschapen.
Ais jemandt overleyt wat dat de vruchtbaer aert
Uyt haren swerten schoot ai wonderheden baert,
T’is buyten ons vernuft., vervremt van ons ghedachten
Hoe dat het aerts ghewas ghesteit is in sijn crachten,
Ghelijck voor eerst de verff met haer coleur beduyt
Waermed’ een Schiiders handt werckt groote Consten uye.
Waermed’ een Schiiders handt can aende menichen gheven
En thoonen op den doeck, een schets van’t s’menschen leven,
Dat menich edei oogh versaeyt cn gans vernoeght
Midts ailes door de Const is op sijn piaets ghevoeght.
Nempt op u plat Palet van alderhande verven
Goet en gheringh van aert die nimmermeer versterven,
Met olie ghemenght, als root oft fermiiioen
Wat omber, masticot* wat oker^ heylsaem groen,
Lack^
enöe bööglj öcgaesöe €onslcn obct te fyetigben / nï$ bie tiiet en ïjceft untoïïcectïji:
enbc tioot ïcbicDept aïttjt gacn jïeenen tceöen, 3$ieng boobt aï$ Dan tecsront
ijS becoljctcn / maec De öcobt ban ecn cïoecfe becslant Die t scïbe boo^ neecsïic*
ïjcpt aïtiit ïjeeft öoo&iïoegï)t enöe gljcï^upcïu acjtccïatcnöe beeï b^ucbten ban
3ijn neecllicljcpt / ïaet acgtec een gï)cöurigï)e zlsaem om aïtijt inbe gbeöacïïten
Dcc mcnscïjen te ïcbcn. ï^icc meöe iüiïicït öaeïcn op be ccacljt öcc becben öacc
bc <£onsï-ïjarcnöe ^cïjiïöet# micaïtefë banbcn ^atuec scï)ijnen Doo? boo^ te
ötcngïjen / öiencntse t’cencn bJCgïjen tot ccn ïesse boo: öe ïectairïgïje jeugïjt om
ecnigïj onöectoij^ te binöen ïjoe sp öcseïbebecben enöe coïeucensaï öösöjuptftsiV
cnöe met neectlicï)cpt becöepïcn.
Op den Natuer oft Cracht
der Verven.
AL t’ghene datmen vindt oft op de aert can ïpeuren
Heeft sijn besonder cracht, verscheyden van coleuren
Tot voetsei van ’tghesicht dat Godt gaf aenden mensch
Om dat hy hebben sou sijn vollen herten wensch.
T’ghesicht verlicht t’verstant, wanneer het lust mach rapen
Uyt menich aerdich dinck van Godt den Heer gheschapen.
Ais jemandt overleyt wat dat de vruchtbaer aert
Uyt haren swerten schoot ai wonderheden baert,
T’is buyten ons vernuft., vervremt van ons ghedachten
Hoe dat het aerts ghewas ghesteit is in sijn crachten,
Ghelijck voor eerst de verff met haer coleur beduyt
Waermed’ een Schiiders handt werckt groote Consten uye.
Waermed’ een Schiiders handt can aende menichen gheven
En thoonen op den doeck, een schets van’t s’menschen leven,
Dat menich edei oogh versaeyt cn gans vernoeght
Midts ailes door de Const is op sijn piaets ghevoeght.
Nempt op u plat Palet van alderhande verven
Goet en gheringh van aert die nimmermeer versterven,
Met olie ghemenght, als root oft fermiiioen
Wat omber, masticot* wat oker^ heylsaem groen,
Lack^