Bie, Cornelis de: Het Gulden Cabinet Vande Edele Vry Schilder-Const: Onstfloten door den lanck ghevvenshten Vrede tusschen de tvvee machtighe Croonen van Spaignien En Vranckryck, Waer-inne begrepen is den ontsterffelijcken loff vande vermaerste Constminnende Geesten Ende Schilders Van dese Eeuw ... (Antwerpen, 1662)

Toc Lof vanden sèlven
Aucleur.

wr Ie isser ? die de Konss: bemindc
\V Die van Jfelles was besindt:

Die niet en traght? te sien dcn staet
Van sijn ghessaght en haer ghelaet.

Maer nu ter wijl ons levens tijdt
Seer haest^ en snel ten eynde glijdt i
Soo is dien lust noch noeyt voldaen,

Noch cock gheblust, noch oock vergaen \

Voor dat de Bie des Neerlandts eer,

Volded’ het Europeesch begeer:

En toonden , in het open veldt
Haer daden 5 sin y en eyghen beldr.

Hy is dan waert? te sijn ghekroont:

Mec Daphnes loof, die ons verthoont
Het bloeysel ? t’gheen Jpelles stam,

Voor desen ded’ ? eert hier toe quam.

DOor Ctrces wet, (De {Bie, uyt Floras schoot te suyghen

Een voetsel, naer wiens smaeck,de dieren al schier buygh
Maer hier, De <Bie voortbrenght een Flora, op wiens glans
Europa sigh beroemt: en torst den lauwer-krans.

Jpollo staet verbaest : Minerlva schijnt te swichten,

Den wijsen Eflylus, door schaemt verberght sijn dichten
Als hy dees blom beschout, in wiens soet ghelaet,

Apelles staet ghepxent, met sijn ghessaght en staet.

Theod. "ban K^essel