Bie, Cornelis de: Het Gulden Cabinet Vande Edele Vry Schilder-Const: Onstfloten door den lanck ghevvenshten Vrede tusschen de tvvee machtighe Croonen van Spaignien En Vranckryck, Waer-inne begrepen is den ontsterffelijcken loff vande vermaerste Constminnende Geesten Ende Schilders Van dese Eeuw ... (Antwerpen, 1662)

LOF-DICHT

Ter eeren vanden Soet-vloyenden Poeët

CORNELIS DE BIE

Op het uyt-gheven van dit Const-rijck Schilder-Boeck,

COnst-minnende ghedacht; wat sult ghy gaen bedencken ?
Om aen (die U heirbaert) jet costelijckx te fchencken?

Ai roept ghy tot behulp den rijcken Indtaen
Al hadt ghy uyt ghevist, het dieptst van Oceaen
Wat daer door schipbreuck bleef, al gaeft ghy Magneet clippen
Die ons de Noordt poel baert, al waer u grondt en tippen
Van al het goudt gheberght, en dat ghy ’t aen hem ïchonckt
Jae dat ghy aen sijn Lauwer-croon de perels honght
Die oyt Neptunus gaff, al d’Ambers en Momien
Die t’Rijck Egypten gheeft, wat waert al te bedien

Gheeft wat ghy gheven wilt, ten is gheen gift voor die,

Maer gheeft u eyghen selfs, gheefc Schilders aen de Ei-e
En denckt wy sijn een bioem, doch juyst geen tulp ofc roose
Hy suyghter honingh uyt, hy lal U heel doen bloosèn,

Daer is niet eene bloem hoe ssecht van wat ghewas
D’ees soete HoninghSie brenght alies wel te pas,

Jae tot de ssechte bloem die ick mijn selfs mach noemen
Daer weedt ons soete <Bie oock al jets van te roemen
Den honich barster uyt al wou hijdt seiver niet
Het wordt hem over tuyght van die dit werck besiet-
jck eyndt dan sonder eyndt, want om een eyndt te maecken
Van dat hy weerdich is, wie iou tot eyndt gheraecken
Ai schreef ick eeuwen lanck, noydt en ghebrack my stof
Te schrijven Boecken voi van u, de Bk ? ons lof.

Jan Peeters
Wj leven om te jlerven,

En tvj ficrven ern te leven.

Aenden