IN MEMORIAM
Stanisław Stawicki
1930-2016
W dniu 26 lipca 2016 roku z ogromnym smutkiem pożegnaliśmy Profesora
dra hab. Stanisława Stawickiego na Starych Powązkach w Warszawie. Żegnała
Go rodzina, przyjaciele, przedstawiciele rodzinnego miasta - Zagórowa, delega-
cje warszawskich instytucji kultury, z którymi współpracował, dawni studenci
z Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie - dziś konserwatorzy dzieł sztuki, i wie-
le innych osób.
Stanisław Stawicki urodził się 13 listopada 1930 roku w Zagórowie, w po-
wiecie słupeckim, w woj. wielkopolskim, a zmarł 20 lipca 2016 r. w Warszawie.
W 1957 roku ukończył Wydział Konserwacji Dzieł Sztuki Akademii Sztuk
Pięknych w Krakowie. Następnie jako konserwator zabytków pracował w Od-
dziale Warszawskim Przedsiębiorstwa Państwowego Pracownie Konserwacji Za-
bytków, a od 1974 roku w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, później jako
profesor zwyczajny, po uzyskaniu docentury na podstawie rozprawy naukowej
pt. Papirusy Tebańskie. Antyczne źródło wiedzy o technikach artystycznych, opubliko-
wanej w 1987 roku.
Profesor Stawicki pozostawił pokaźny dorobek naukowy w dziedzinie kul-
tury i sztuki, w tym konserwatorstwa, którego był wybitnym przedstawicielem.
Posiadał dogłębną wiedzę konserwatorską w zakresie prac techniczno-technolo-
gicznych i artystyczno-estetycznych malarstwa ściennego i sztalugowego, popartą
wieloletnią praktyką.
Na terenie województwa podlaskiego prowadził od wielu lat konserwacje
cennych zabytków, głównie malarstwa ściennego.
W latach 1963-65 w Pracowni Konserwacji Malarstwa PP PKZ w Warsza-
wie wraz z małżonką - Kaliną Stawicką, także konserwatorem dzieł sztuki i jej
zespołem, wykonywał skomplikowaną konserwację ocalałych częściowo, unika-
towych malowideł ściennych z poł. XVI wieku, ze zburzonej cerkwi Zwiastowania
NMP w Supraślu, później malowideł z 1. poł. XVIII wieku na plafonie refekta-
rza (1969-70) i wystroju malarskiego kaplicy w supraskim pałacu Opatów (1969-
-72). Jego autorstwa była też konserwacja fryzu malarskiego na barokowej bramie
w dawnym zespole klasztornym oo. Bazylianów w Supraślu (1973).
247
Stanisław Stawicki
1930-2016
W dniu 26 lipca 2016 roku z ogromnym smutkiem pożegnaliśmy Profesora
dra hab. Stanisława Stawickiego na Starych Powązkach w Warszawie. Żegnała
Go rodzina, przyjaciele, przedstawiciele rodzinnego miasta - Zagórowa, delega-
cje warszawskich instytucji kultury, z którymi współpracował, dawni studenci
z Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie - dziś konserwatorzy dzieł sztuki, i wie-
le innych osób.
Stanisław Stawicki urodził się 13 listopada 1930 roku w Zagórowie, w po-
wiecie słupeckim, w woj. wielkopolskim, a zmarł 20 lipca 2016 r. w Warszawie.
W 1957 roku ukończył Wydział Konserwacji Dzieł Sztuki Akademii Sztuk
Pięknych w Krakowie. Następnie jako konserwator zabytków pracował w Od-
dziale Warszawskim Przedsiębiorstwa Państwowego Pracownie Konserwacji Za-
bytków, a od 1974 roku w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, później jako
profesor zwyczajny, po uzyskaniu docentury na podstawie rozprawy naukowej
pt. Papirusy Tebańskie. Antyczne źródło wiedzy o technikach artystycznych, opubliko-
wanej w 1987 roku.
Profesor Stawicki pozostawił pokaźny dorobek naukowy w dziedzinie kul-
tury i sztuki, w tym konserwatorstwa, którego był wybitnym przedstawicielem.
Posiadał dogłębną wiedzę konserwatorską w zakresie prac techniczno-technolo-
gicznych i artystyczno-estetycznych malarstwa ściennego i sztalugowego, popartą
wieloletnią praktyką.
Na terenie województwa podlaskiego prowadził od wielu lat konserwacje
cennych zabytków, głównie malarstwa ściennego.
W latach 1963-65 w Pracowni Konserwacji Malarstwa PP PKZ w Warsza-
wie wraz z małżonką - Kaliną Stawicką, także konserwatorem dzieł sztuki i jej
zespołem, wykonywał skomplikowaną konserwację ocalałych częściowo, unika-
towych malowideł ściennych z poł. XVI wieku, ze zburzonej cerkwi Zwiastowania
NMP w Supraślu, później malowideł z 1. poł. XVIII wieku na plafonie refekta-
rza (1969-70) i wystroju malarskiego kaplicy w supraskim pałacu Opatów (1969-
-72). Jego autorstwa była też konserwacja fryzu malarskiego na barokowej bramie
w dawnym zespole klasztornym oo. Bazylianów w Supraślu (1973).
247