Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1883)

47

ΑΤΤΙΚΟΝ ΑΠΈΙΟΝ

48

16) Κεφαλή γρυπός μικρά.

17) Λέων μικρός καθήμενος έπι των δύο αυτοϋ
όπισθίων ποδών και έχων την ούράν προς τα άνω
έστραμμένην.

18) Λαβή μετά κεφαλής λέοντος έν τω μέσω·
ένθεν και ένθεν λέων καθήμενος.

19) Αΐξ μικρά άνέχουσα τούς δύο εμπρόσθιους πό-
δας. Εργασία έπιμελής.

20) Δύο μικραί κεφάλα ι βοών.

2 1) Λύχνος μικρός άπλοΟς άνευ γλυφής.

Ε'. ΠΗΛΙΝΑ.
ΙΙήλινα ευρέθησαν ουκ ευάριθμα τά πλείστα εις

τεμάχια, ών τινα περίεργα, μάλιστα δέ τεμάχιόν
τι έφ' ού άνάγλυπτος μορφή νεανίου κατά του όποιου
έφορμα κύων (Άκταίων'Ρ)· ό πηλός τοΰ τεμαχίου
τούτου εινε άγάνωτος και ή έργασία άρχαΐκή. Τά
πλείστα όμως τών πηλίνων τούτων εΐνε ειδώλια
παριστώντα καθημένας γυναικείας μορφας ένδεδυμέ-
νας χιτώνας ποδήρεις εργασίας σκαιάς δλως και αρ-
γής. Προσέτι δέ ευρέθησαν τεμάχια άγγείων της
τε άρχαϊκής έργασίας και τής άνεπτυγμένης καλής
έποχής, τών οποίων ένια φέρουσι και έπιγραφάς.

Κ. Δ. ΜΥΛΩΝΑΣ.

ΑΤΤΙΚΟΝ ΑΓΓΕΙΟΝ.

(Όρα Πίν. 2.)

Το άγγεΐον , τοϋ οποίου τό σχήμα έν τω δευτέρω
πίνακι άπεικονίσθη, φέρει έν τω καταλέγω του
ΟοΙΙί^ιΐΟΠ τον αριθμόν 534 , έν δέ τω τής 'Λρχαιο-
λογικής Εταιρίας 936.Τψος έχει 0,31 μ. Και έπι
μεν τοΰ ένός μέρους όπερ είναι πολύ βεβλαμμένον,
διακρίνονται τρεις έφηβοι περιειλειγμένοι έν μανδύαις·
έπι δέ τοΰ έτέρου υπάρχει ή δημοσιευμένη άπλου-
στάτη παράστασις. Έν τω μέσω ΐσταται ό Διόνυ-
σος κρατών Οϋρσον έν τη δεξιά και έν τή ετέρα κάν-
θαρον, πρό αύτοΰ ευρίσκεται γυνή δίδουσα αύτώ άλλον
κάνθαρον,δν έπλήρωνεν οίνου έκ τής έν τή αριστερά
οινοχόης. Πρός τά δεξιά τοΰ Διονύσου υπάρχει δευ-
τέρα γυνή , ήτις κρατεί άσκόν έτοιμος ούσα νά πλή-
ρωση τον κάνθαρον , άμα κενωθή. "Οπως ή παρά-
στασις, ούτω και ή τέχνη είναι άπλουστάτη, ή
μάλλον άτημελής* γραμμαί τίνες, άνευ πολλής
προσοχής ήγμέναι, άρκοΰσιν ίνα παραστήσωσι τούς
θύρσους, τούς κανθάρους, τόν άσκόν και τάς πτυχάς
τών ένδυμάτων. ΙΙρό πάντων δέ τά κάτω μέρη τών
δύο γυναικών είναι όλως παρημελημένα, επίσης ό

δεξιός πους τοΰ Διονύσου- ή αυτή άμέλεια, ήτις
όμως άνευ χρωμάτων δεν ήτο δυνατόν νά παραστα-
Οή άκριβώς έν τω πίνακι, παρατηρείται και εις τήν
άνεπιτυχή γάνωσιν τοΰ όλου άγγείου , ιδίως όμως
είς τον τής δευτέρας χειρός μέλανα χρωματισμόν
περί τήν περιφέρειαν τών μορφών. Και έν τούτοις
τό άγγεΐον αύτό είναι εν τών ώραιοτέρων τής Εται-
ρίας. Αί γραμμαί, καί περ άμελώς κεχαραγμέναι,
είναι λεπτόταται και αί στάσεις φυσικώταται και
έκφραστικώταται* πρό πάντων δέ καλώς άπεδόθησαν
ή χάρις τής οίνοχοούσης γυναικός και ή προθυμία
τής κρατούσης τον άσκόν, ίνα πλήρωση τόν κενω-
θησόμενον κάνθαρον. Και ένταΰθα θεωρώ καλόν νά
έπιστήσω τήν προσοχήν έπι τής διαφοράς, ήτις
ύπάρχει μεταξύ τής άτημελείας τοΰ ήμετέρου άγ-
γείου και άλλουν εύρεθέντων έν Ιταλία τά όποια θεω-
ρούνται ως άττικά μέν, άλλ' άμελώς έξειργασμένα*
διότι εις τά ιταλικά άγγεϊα ή κακή έργασία προέρ-
χεται ως έπι τό πλείστον έκ πραγματικής άγνοιας
καί άδυναμίας , έν ω ένταΰθα διαφαίνεται, ότι άν