Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Editor]: Ephēmeris archaiologikē (1883)

93

94

ΤΡΕΙΣ ΚΕΦΑΑΑΙ ΕΞ ΑΤΤΙΚΗΣ.

(Όρα πίν. 4, 5, 6.)

Δημοσιεύοντες έν τούτω τώ τεύχει λιθογραφικάς Όλίγον τι μεγαλειτέρα του φυσικού μεγέθους 1
εικόνας κατά Εχνογράφημα τοΰ Κ.ου βίΙΙίβιΌη τριών φέρει πλαστικώς δεδηλωμένον έπι τοϋ λίθου κ ρ α-
κέφαλων, των μέν δύο έκ της έν Αθήναις Άκροπό- νος αττικό ν, έν τω μέσω του οποίου άνω βα-
πόλεως , της δέ τρίτης έξ Έλευσΐνος, εύπρόσδεκτον θεϊα και μεγάλη τετράγωνος οπή (βάθος 0,125,
βεβαίως ποιοϋμεν έργον τοις άρχαιολογοΰσιν. μ. 0,13, πλ. 0,11) έχρησίμευεν ως φαίνεται προς

Ή έν τω πίνακι ύπ' αριθ. I άπεικονιζομένη ενθεσιν του λόφου. Το κράνος περιθέει στεφάνη ή

Αθηνάς κεφαλή δεν είναι άγνωστος εις τον άρχαιο- ταινία άναγεγλυμμένη έκ τοΰ αυτού λίθου (πλ.

λογικόν κόσμον άνευρεθεϊσα κατά τό 1863ον έτος, 0,04, υψος ήτοι πάχος 0,005 περίπου) και φέρουσα

οτε ήρξατο οικοδομούμενον τό έν Άκροπόλει Μου- έν όλω 18 στρογγύλας μικράς ( διαμ. 0,01 ), αλλά

σεϊον, ούχι ύς μέγα βάθος, άλλ' έν έπιχώσει πάν- βαθείας (0,06 0,07) όπάς, μιας των οποίων πέριξ

τως άρχαία, ως τά της λατύπης πώρων και μαρ- διέκρινα και έγώ κύκλον ώσεί τά ίχνη κομβίου

μάρων στρώματα έμαρτύρουν κατά τήν προφορι- ήτοι κεφαλής ήλου, όστις έκεϊ πιθανώς έγομφοϋτο,

κήν πρός ημάς άνακοίνωσιν του Γενικού Εφόρου κατά δέ τήν πρός τά έσω αυτής παρυφή ν σώζον-

τών Αρχαιοτήτων κ. Π. Εύστρατιάδου, ειχε γίνει ται εις δύο μέρη άκόμη λείψανα μετάλλου ( χαλ-

έκτοτε γνωστή διά μικράς περιγραφής1, ετι δέ κοΰ ) τώ λίθω προσπεφυκότα.Ή γνώμη ότι τό πλα-

γνωστοτέρα κατόπιν διά γυψίνων εκμαγείων. Καί- στικώς έπι τοΰ λίθου δεδηλωμένον κράνος έκάλυ-

περ δέ παρά πάντων σπουδής και μελέτης αξία κρι- πτεν έλασμα χαλκοΰν και πρός σύνδεσιν αύτοϋ έχρη-

νομένη, παραδόξως πως δεν έτυχε μέχρι τούδε δη- σίμευον αί της στεφάνης όπα! φαίνεται και έμοι πι-

μοσιεύσεως μετ' εικόνος. θανή, εί και μή κατά πάντα μοι σαφής 2.

Ή κεφαλή, ώς άπλοϋν βλέμμα έπι του πίνακος "Οτι ή κεφαλή έξεταζομένη κατά τον τύπον
δεικνύει, έχει δυστυχώς ίκανάς βλάβας και δεν δύ- και τόν τρόπον τής έργασίας της μαρτυρεί χρόνους
ναται νά ρηθή περι αύτης ότι είναι (1ί ύαοηίδδίιτια της τέχνης ΐκανώς αρχαίους ουδεμία άνάγκη διάμα-
οοηδΒΓνίΐζίοηβ 2· πλην άλλων μικρότερων βλαβών κρών νά ρηθή ένταΰθα. Τό λοξόν τής θέσεως των
ή ρις είναι σχεδόν πάσα άποκεκρουσμένη, ή δέ άρι- όφθαλμών, οί σφόδρα κυρτοί και προβεβληκότες αύ-
στερά παρειά, τό κατ' αυτήν μέρος τήςγένυος τών βολβοί,τό τυπικόν του στόματος μειδίαμα και ή
(=πηγουνίου) και ή δεξιά όφρύς ίκανώς βεβλαμμέ- διασκευή τής κόμης πρόκεινται άψευδή τούτου μαρ-
ναι* και αυτή δέ ή καθ" ό'λον της τό σχήμα σωζο- τύρια* άλλ'έχει καί τι ιδιάζον ή κεφαλή· αί γραμμαι
μένη δεξιά παρειά σπουδαίαν υπέστη βλάβην, άπο- δηλ. τών χειλέων είναι πολύ μάλλον κατά φύσιν ή
βαλόντος έκεϊ του μαρμάρου τήν λείαν έπιφάνειάν έν άλλοις άρχαϊκοΐς έργοις πεπλασμέναι, αί δέ πά-
του 3. Και ούτως όμως έχουσα ή κεφαλή είναι ρειαι μακραι μάλλον ή πλατεΐαι, και ευτραφείς και
(ουδείς ό άντιλέγων) λόγου άξιον εύρημα τών τότε σαρκώδεις,ώστε τά ζυγωματικά και τά τών γνάθων
άνασκαφών. όστά σχεδόν νά μή διακρίνωνται,δίδουσιν είς τό ολον

4 Βλέπε ΚαΙα1ο§ 4«Γ 8οα1ρ. Ζ11 ΑΙΙιβΠ νοη 8^Ί)β1. σελ. 340. ' Έν τώ κίναχι άπειχονίσθη εις τό 1/4 τοΰ μεγε'Οους της.

3 Βυΐΐ. (3β1 ΙββΙ. 1864. σελ. 185. 2 Βλέπε ΜϋοΙιΙιδίβΓ <ϋο Μιΐδββη ΑΐΗβη» σελ. 24. ΙΙαράβαλε

3 Τήν βλάβην ταύτην δέν έδήλωσεν έπι τη; είχόνος της χατ' έ ν ώ- δε χαΐ όσα διάφορα περι τούτοι) λε'γει ό ΟνθΙ'1>βθ1ί έν τη 0τβ8θΙΐ.

πι ο ν ό χ. ΟίΙΠέΓυιι,ό'πως μή τόν ολον αυτής παραδλάψη -^αραχτήρα. <1βΓ ΡΙαβΙίΙι I σελ. 147 τής νεωτάτης εκδόσεως.