Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1883)

249

ΤΤΡΡΗΝΙΚΟΝ ΕΓΧΑΡΑΚΤΟΝ ΚΑΤΟΠΤΡΟΝ

250

ώς «εποιημενον ίνα δεχθή έν τώ κοιλώματί του
άγαλαάτιον μετρίου μεγέθους, πιθανώς τοΟ ΟεοΟ
Σαβαζίου, συμφυές τω σφέλαϊ, ίιτερ νά άνέθηκαν
οί άναγεγραμμένοι τέσσαρες άνδρες ώς ίεροποιοί.
"Οτι δε ίεροποιούς είνον και αί ξενικαι λατρεΐαι
και δή ενιαυσίους,γνωστόν και έξαλλων επιγραφών
και έκ ταύτης της νυν εκδιδομένης, ήτις έχει ώδε'

Οί'δε ίεροποινισαντες αν-
έθεσαν έπί Σωσιγένος *ρχον-
Νίκων Εύτυχίδης

Τό σχήμα τών γραμμάτων είναι επιεικώς πα-
λαιότερον του της άλλης επιγραφής. Και ή κατά»
ληξις δέ Σωσιγένος αντί νους και ή τρίστιγμος
στίξις μετά το Δημοκλης είναι άρχαιότητος τεκμή-
ρια. "Οθεν ίσως δεν σφαλλόμεθα, άν θεωρήσωμεν
τον Σωσιγένη τοΟτον ώς τον του έτους 342 προ
. άρχοντα και όχι άλλον ομώνυμόν του, δν 6
ϋΐίΓΩΟηΙ θέτει περί τά 268-263 προ Χρ.

Έν Αθήναις, τή 26 Φεβρουαρίου 1884.

Λχαοκλχ; \ Μαντίθεο;. ΣΤΕΦΑΝΟΣ Α. ΚΟΥΜΑΝΟΥΛΗΣ.

ΤΥΡΡΗΝΙΚΟΝ ΕΓΧΑΡΑΚΤΟΝ ΚΑΤΟΠΤΡΟΝ.

( Όρα πιν. 13 ).

Το έν τώ δεκάτω τρίτω πίνακι εις φυσικόν μέ-
γεθος άπεικονιζόμενον έγχάρακτον κάτοπτρον άνή-
κον τή συλλογή τοΰ φιλαρχαίου κ. ΠβιΐΓΥ (τΠΙΠ,
διευθυντού της έν Πάτραις Ιονικής Τραπέζης,
όστις έκθύμως παρεχώρησε μοι αύτό προς έ'κδο-
σιν (1) έχει τήν άκόλουθον παράστασιν. Έν τώ
μέσω γυνή έν ποδήρει χιτώνι φέρει κράνος έπί
της κεφαλής- παρ' αυτή δ' ετέρα μορφή γυναι-
κεία γυμνή , περίβεβλημένην έχουσα μόνον τήν

(1) Ώς και προφορικώς ειπεν ήμϊν ό αξιότιμος κ. Ππιιι και δι' επι-
στολής του έδήλωσεν,ήγόρασε τόκάτοπτρον τοϋτο παρά χωρικοί* "Ελ-
ληνος εΰρόντος αυτό έν Πελοποννήσω και ουχί παρά συνήθους άρχαιο-
πώλου' ώστε εάν οί λο'γοι τοΰ πωλητού ήνε αληθείς. δυνάμεθα πιθανώς
νά παραδεχθώμεν, δτι τό κάτοπτρον εισήχθη εις την Ελλάδα κατά
τους αρχαίους ήδη χρόνους. "Οτι οι τά κάτοπτρον εϊνε Τυρρηνικόν
και κατά συνε'πειαν έξωθεν εισαχθέν εις τήν Ελλάδα, περί τούτου ου-
δείς και ακρω δακτύλω γευσάμενος της αρχαιολογικής επιστήμης δύνα-
ται νά άμφιβάλλη. ΓΓό ζήτημα λοιπόν ένταϋ'Οα είνε μόνον, εάν τό
κάτοπτρον εισήχθη κατά τοΰς αρχαίους χρόνους, ή νυν διά της αρχαίο
καπηλίας. ΊΙμεϊς έ'/ομεν λογούς ισχυρούς διά νά πιστεύσωμεν τό δεύ-
τερον, ότι δηλαδή εΐσή/Οη νΰν διά της άρ/αιοκαπηλίας' τοϋς λόγους
ομως τούτους επειδή ούτε τοΰ παρόντος '/ρόνου, άλλ' ουτε προ πάντων
τοΰ παρόντος τόπου εϊνε νά έκθε'σωμεν, παραλείπομεν. "Ισως δ'άλλοτε
ποτε, εάν κριθή «ναγκαΤον,γράψωμεν περ'ι τοΰ ζητήματος τούτου, σ/ε-
τιζομε'νου στενώς προς τά διάφορα ει'δη της εμπορίας τών αρχαίων και
πράς τάς προελεύσεις τών εν τοις διαφόροις τόποις της Ίόλλάδος ευ-
ρεθέντων κατόπτρων.

δεξιάν κνήμην λεπτώ ένδύματι , στηρίζει τήν δε-
ξιάν έπί της όσφύος* ένθεν και ένθεν τών δύο τού-
των κεντρικών μορφών δύο νεανίαι ένδεδυμένοι
βραχύν άχειρίδωτον χιτώνα και έπί της κεφαλής
κάλυμμα παρεμφερές κράνει φέροντες, στηρίζου-
σιν έκάτερος τον άριστερόν βραχίονα έπί κίονος*
άνω εν τώ έδάφει παρατηρείται άέτωμα' ή δλη
παράστασις περικλείεται κύκλω ύπδ έμπλέκτου
(βηΐΓβΙαΟθβ) κοσμήματος. Ή λαβή του κατό-
πτρου χωριστά ύπό τον οίσκον άπεικονιζομένη ,
έχει καλόν αρχιτεκτονικών κόσμον , ώς βλέπει τις
έπί τοΟ' πίνακος. Ή διατήρησις δ αύτοΰ εϊνε άρι-
στη, ή εργασία 8μως επιεικώς άμελής.

Ή εποχή τοΟ' κατόπτρου δεν εϊνε δυνατόν νά
όρισθή έπ' ακριβές. Το ελληνικών ό'μως ύπόδειγμα,
τό όποιον ό τεχνίτης ειχε προ οφθαλμών εϊς τήν
έξεργασίαν της παραστάσεως του, ώς θέλομεν ιδεί
παρακατιόντες, ή ερωτική ύπόθεσις αυτής, τό γυ-
μνόν της έν τώ μέσω γυναικείας μορφής, τό άντω-
πον τοΟ προσώπου , μάλιστα δέ ή δεδηλωμένη
αύτής αιδώς, πάντα ταύτα εϊνε τεκμήρια, πείθοντα
ήμας νά κατατάξωμεν το κάτοπτρον εις τήν τε-
τάρτην και τελευταίαν περίοδον τών Τυρρηνικών