Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1883)

193

ΣΤΜΜΙΚΤΑ

Στιώνδας γΟημεν και άλλην μορφή ν γυναικείαν, ήν έξελάβο-

Πυθόδωρος υιεν ώς τήν*Ιριν' διεκρίναμεν λοιπόν προ της

Δαμαλιος ίσταμένης γυναικός, της καΟ' ήμας Μαρπήσσης

Τζένης πυθιονίχα τρεϊς ρ,ορ?άς, ενώ δ κ. Ηβ^βΐϊΐαηη διακρίνει ορ-

10 Πολύνικος όλυιιπιονίκα α/ λ/ / » „ . , , ι , ,

* 17 ΰοτερον ουο μόνον μορφας, των οπο'.ων ή μεν μια,ή

αμόφιλος , _ ^ Ιδας έκληφΟεϊ'σα, είνε κατ' αυτόν ό

ΙΙαοα.Λχτοι: ' . . λ » . , « »τ Λ

Απόλλων, η οε αλλη,ή υφ ημων ως ΙριςΟεω-

Π. ΣΤΑΜΛΤΛΚΗΣ ρηθείσα, εϊνε κατ" αυτόν ή Άρτεμις, εις ήν άνή-

___ κουσι τό τε λείψανον της δευτέρας φαρέτρας και το

- δεύτερον τόξον.

ΗΜλΡΤΗΜΕΝΗΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΔΙΟΡΘΩΣΙΣ. Κα"ά τα0τα λ<Η*^ ^ ^έν ύ? ή^ν ώς Μάρ-

πησσα έξηγηΟεΓσα εινε ή Λητώ, ό δέ ύφ' ημών

Ό παλαιός ήμών φίλος και συμφοιτητής, Ό νυν ώς Απόλλων εκληφθείς είνε ό Τιτυός, 6ν το-

καΟηγητής της Αρχαιολογίας εν τω έν Άλλη πα- ξεύουσι τά της Λητοΰς τέκνα, Απόλλων, ό

νεπιστημίω κ. Ι1βν(1βΠΠ3ηη έδημοσίευσεν νεωστι καθ ήμας Ίδ ας και Ά ρτε μις,ή καΟ' ήμάςΊρις.

έν ΜίΐΐΙΐ ά. Αΐ'οΗ. ΙηδΙίΐ. 1883 (τεύχ. 3, σελ. Διότι ό Τιτυός εί'λκυσε τήν μητέρα αυτών Λητώ

286) αλλοίαν έξήγησιν της ημετέρας του έν τω τήν τοΰ Διός κυδρήν παράκοιτιν, έρχομένην εις

πρώτω τεύνει της "Εφημερίδος ταύτης (σελ. ο3, ΠυΟώ διά τοΰ καλλιχόρου Πάνοπλος (Όμ.οδυσ.λ.

πίν. 3) έκδοΟέντος ύφ* ήμών τεμαχίουάρχαϊκοΰ άγ- 581. πρβλ. και Παυσ. βιλ. Γ', 18, 9). Τό ορθόν

γείου. Επειδή ή έξήγησις αυτή τοΰ κ. 11βγ(1βΓη;ΐηη της ερμηνείας τοΰ κ. Ηβγΐ1βΠΐαηη έπικυρουται και

εινε ορθότατη,μή έπιδεχομένη μηδέ τήν έλαχίστην έξ αρχαϊκού έκ Καιρέας αγγείου τό οποίον έ'χει πα-

άμφιβολίαν, καθήκον ήμών άπαραίτητον θεωρού- ρομοίαν προς τήν του ύο ήμών έκδοΟέντος παρά-

μεν, άφοΰ πρώτον έκφράσωμεν αύτώ,συντελέσαντι στασιν (βλέπε ΜθΠ. <3β1 Ιιΐδΐ. 1856, πιν. Χ), παρά

^μμμμμϊμϊΙΙϊ ειλικρινείς εύχα- ταΐ'ς μορφαΓς μάλιστα τοΰ όποιου προς άρσιν πάση;

Ηρι έν περιλήψει χά- αμφιβολίας ύπάρχουσι γεγραμμένα και τά ονόματα,

;μετέρων, οί'τινες αρτεμι* αγοι-ον λε (τώ) τίτλ/ο*.

. αύτοΰ δοΟεισαν Κ. Δ. ΜτΛΩΝΛΣ.

= 03

ο
Ο

>
ω

Ο
οϋ

ο
ο

άναγνώσται ήμεϊς

ίνη άνεφέρετοπι- ΠΡΟΣΘΗΚΗ

λωνος δ ι απ ρ α- ΕΙΣ ΤΙΙΝ ΕΞ ΕΛΕΥΣΙΝΟΣ ΕΠΙΓΡΛΦΗΝ

πήσσης, έξηγή- Σελ. 109 έξ.

ίει χιτώνι ίσταμέ- Μετά τήν τύπωσιν νομίζω ότι άνέγνωσα τον στί-

γ δέ όπισθεν έχό- γον Λ 9 ώδε: λίθους αυτώι παρ[εχ]ο[μέν]ωι κτλ.

Ι,ωνα, τον δέ προ Επίσης νομίζω, ό'τι ό στ. Α 44 συμπληροΰται

;ωνα πολεμιστήν, ούτω : εις τό τεί/ος κατά ύ[ποδοχήν πη]λ[όΊς.'Επι

|Ι δα ν. Έκτος τών τη ευκαιρία ταύτη προσθέτω, ό'τι λάθη τινά ύπάρ-

;τής παραστάσεως ^οντα έπί τοΰ λίθου δέν έσημειώΟησαν έν Τη μετα-

μ τόξου και έκ τοΰ γραφή" τό πανομοιότυπον όμως είναι ακριβές. Πα-

παρεδέ/Οημεν και ροράματα τοΰ έκδοτου είναι : Α 2 : ταμίαιν τοΓν

πολεμιστήν,πιΟα- ΟεΙοϊν. Β 23 : ναΰλοΣ.-37. ΠΕραιώς.-38 : θυ-

προσέτι δέ όρμη- ροκινκλίσιν (ούχι Ουροκλινκλίσιν). Χ. Τ.

■ης χειρός παρεδέ- _