DOI article:
Tsuntas, Chrēstos: Logodosia Archōn tou en Eleusini ierou
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.13161#0088
127
ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ ΑΡΧΩΝ ΤΟΥ ΕΝ ΕΛΕΓΣΙΝΙ ΙΕΡΟΓ
128
(1) Ό λίθος ούτος πεντελήσιος ών ευρέθη υπό
χωρικοΰ έν 'Ελευσΐνι παρά τον Αγ. Ζαχαρίαν
καΐ ήγοράσθη ύπο της Αρχαιολογικές Εταιρίας.
Είναι άποκεκρουσμένος εις μέν τά κάτω καΟ' όλον
το πλάτος, εις δέ τά άνω μόνον κατά τήν άρι-
στεράν γωνίαν, και έχει νΟν πλάτος (Λεν 1.04 μ.,
ύψος μέγιστον 0.51 και πάχος 0.15 μ. Κατά τήν
σωζομένην γωνίαν τοΰ άνω μέρους υπάρχει μικρά
οπή, προς ήν άντεστοίχει βεβαίως έτερα έν τη αρι-
στερά γα>νία" είναι δέ ή αύτή στενή πλευρά και
έσκαμμένη άβαθώς προς το μέρος των γραμμάτων,
ώστε πιθανόν δ λίθος νά έφερε κορωνίδα τινά.
Ό χαρακτήρ των γραμμάτων είναι καλός και
επιμελής, παροράματα όμως παρεισέφρησαν αρ-
κετά, καί τινα μάλιστα σπουδαία, περί ών κατω-
τέρω. Ό έν άρχή μνημονευόμενος άρχων Κηφισο-
φών είναι ό τοΰ έτους 329/8, το δέ περιεχόμενον
της έπιγραφης ή λογοδοσία των έπιστατών ί\ Ιίλευ-
(1) Τό μικρόν τοΰτο άρθρον περιένει παρατηρήσεις τινά; μόνον έπι
τοΰ γέρους της επιγραφής, ου πανομοιότυπο*; δίδεται εν τοις πίναςΊ
9 χα\ 10. 1ί'·"/.ε δέ ή'δη στοΐ'/ειοΟετηΟή, ό'τε ό κ. Φίλιος έν ταϊς έν
Ίόλευσίνι ανασκαφαΐς ανεκάλυψε δεύτερον μέγα τεμά/ιον της αύτής
έπιγραφης έντετειχισμένον εις μεταγενεστέρους -/ρο'νους προ της πυλί-
δος της βορείου πλευράς τοΰ 'ιεροΰ, ήτοι διακόσια περίπου μέτρα μα-
κράν της θέσεως, έν ή εΰρε'Οη τό πρώτον. Μέρη τινα τοΰ άρθρου ήδύ-
ναντο τοίρα νά γραφώσι κάπως άλλως, δέν έκρινα όμως καλόν νά μετα-
βάλω πολλά. Τά νεωστ! εΰρεΟέν τεμάχιον είναι τό κάτω μέρος τοΰ
λίθου (ώστε λείπει νυν τό μεσαΐον), και σώζεται όλως αβλαβές προς
τά κάτω, ΐκανώς δέ κατά τάς δύο άλλας πλευράς, καθ1 άς και τά γράμ-
ματα είναι μάλλον άποτετριμμένα. "Τψος τοΰ λίθου μέγιστον 0,85 μ.
ΊΙ διάταξις της έπιγραφης έξακολουΟεΐ ούσα η αυτή, ήτοι ή τετάρτη
και πέμπτη πρυτανεία (α) εις τά αριστερά τοΰ λίθου, ή δέ δεκάτη (5)
εις τά δεξιά" υπάρχουσιν όμως και 15 στίβοι (γ) διήκοντες καθ1 ό'λον τό
πλάτος αύτοΰ. Ένεκα της μεγάλης σπουδαιότητος τοΰ νέου ευρήματος
σπεύδομεν νά εκδώσωμεν αύτό αμέσως δίδοντες κατά τό παρόν μόνον
τήν μεταγραφήν διά δέ τό προσεχές τ,εΰχος παρασκευάζεται πανομοιό-
τυπον. Μολονότι δέ ημέρας τινάς μετά τήν ευτυχή άνακάλυφιν έμά-
Οομεν, ότι ό κ. Κυείιΐϋΐ' έδημοσίευσεν ήδη τό πρώτον μέρος τής επι-
γραφής όλόκληρον ( Ο. I. Α- II. ραΓ. II. 834 β), ό'μιος ένομίσαμεν,
ότι δέν Οά ήτο περιττόν νά έχδώσωμεν και ήμεΐς μετά τοΰ δευτέρου και
τό έτερον μέρος, αφοΰ ή εκτύπωσις είχεν ήδη ίκανώς προχωρήσει, ή
δέ στενοτάτη σχέσις τών δύο τεμαχίων άπήτει τοΰτο. ΊΙ άνάγνωσις
τοΰ κ. ΚοοΙίΙοΓ διαφέρει τής ημετέρας έν ολίγοις μόνον, και τούτων
δέ τά πλεΐστά εϊσιν άνευ μεγάλης σπουδαιότητος. II. ν. Λ—στ. 4 :
προς ροια έπι . η . ων . — 8 : ΰπολογής . 9 : παρε'-χειν καί· (τά Ί'/νη
ομως τών γραμμάτοηι δέν συμβιβάζονται πρός τήν άνάγνωσιν ταύτη ν).
— [ξύλ]α μελίινα . -— : τώ έπα . . . ωι. ·—25 : άπαντοκρύ.— 45 άπο-
[φ]ο[ρήσωσι].—52: Σφηττί(ιυι), Δου . . κτωνίδει. — 77: κεφάλαι]ο[ν
άναλ]ώ[ματος.— 78 : ολόκληρος ό στίβος λείπει παρά Κ. — Β. 23 :
Πει^αεϊ. —28: ΡΥ .— 32: παρά Δεινίου. — 17 : δι' εκατόν.—48:
"Απιο[ς].—58 : ί'ππον. — 70 : ταλάντων 43 (άντ'ι 83). — 74: Μοι-
ροκλείου ΔΔΔΡ . 75 : π[ - - ήμυ - - ].
σϊνος, τών δυο ταμιών της Δήμητρος και Κόρης
και του ταμίου τών αύτών θεών. Ο κ. Γοΐΐ-
ΟίΙΓί,δστις έδημοσίευσε μικροΐς γράμμασι περί τούς
τριάκοντα στίχους της έπιγραφης ταύτης ( Βπΐΐ.
(1β (]θΐ*. Ιΐβΐΐ. 1883 σ. 387 έξ), φαίνεται μίαν
μόνην άρχήν ταμιών παραδεχόμενος, άλλά τότε
έπρεπε και εν μόνον ταμείον νά εχωσι πάντες οί τα-
μίαι. Κυρίως δαπανώσιν οί έπιστάται, καί μετ αυ-
τών καί ό Νικόφιλος, οί δέ δύο ταμίαι εχουσιν έν
τώ ταμείω των καί κατά τήν άρχήν τοΰ έτους και
κατά τον έβδομον αύτοΰ" μηνα τό αύτό ποσόν" ήσαν
λοιπόν αύτοί οί δύο μάλλον έπόπται καί ές"ελεγ-
κταί, μολονότι ή ιδίως έξέλεγξις τών δαπανών
άνηκεν εις τόν Τηλόφιλον (στ. Α. στ. 12, 43 και
στ. ]ϊ. στ. 7), δστις έκράτει ΐόια βιβλία. Έν ω
δέ οί άλλοι ήσαν Αθηναίοι, αύτος φαίνεται οτι,
καί περ κεχειροτονημένος, ήν δ'μως δημόσιος, και
τοΰτο ίνα δύνηται έν άνάγκη νά βασανισθή.
Αί δαπάναι έκάστης πρυτανείας σημειοΰνται ιδιαι-
τέρως, σώζονται δέ νΰν δύο ολόκληροι πρυτανείαι,
ή πρώτη καί ή έκτη, της δέ δευτέρας μέγα μέρος.
Τά γράμματα δεικνύουσιν, δτι ολόκληρος ή επι-
γραφή έχαράχΟη διά μιας εις το τέλος τοΰ έτους
329/8 ή τάς άρχάς τοΰ επομένου- άλλ' ούδέ ήτο
δυνατόν νά γείνη άλλως, άφοΰ οί λογαριασμοί μιας
πρυτανείας δέν έκλειον κατά το τέλος αύτης, διότι
έν στ. 33-34 της στήλης Α καταγράφονται ώς
γενόμεναι έν τη πρώτη πρυτανεία δαπάναι, ών μέ-
ρος έγένετο έν τή δευτέρα. Εκ τούτου έςηγοΟντα»
αί άνωμαλίαι καί τά λάθη, τά παρατηρούμενα ευθύς
έν αρχή της έπιγραφης" υποθέτω δηλαδή, δτι έχων
ό χαράκτης ένώπιόν του τούς λογαριασμούς πασών
τών πρυτανειών κατά λάθος ήρξατο της άντιγραφης
από της δευτέρας πρυτανείας, παρασυρθείς ίσως και
ύπο τοΰ παρά τοϊς ταμίαις ποσοΰ τών 1565 δρ. 2
έβ. καί 3 χαλκών, δπερ, ώς εί'πομεν, καί έν ταΓς
τρισίν πρυτανείαις είναι τό αύτό" διά τοΰτο έγραψε
καί Αίτιοχ_ίδος, έν ώ έπρεπε νά θέση τό όνομα
άλλης φυλής (1). "Οταν δέ παρετήρησε τό λάθος
του, τότε περιωρίσθη μόνον νά έπαναλάβη τήν φρά-
(1) Μετά τό Αίτιοχίδος φαίνεται, ό'τι ήν γεγραμμένον τό ορθό»
πρώτης πρ., διότι διά τό δευτέρας δέν υπάρχει τόπος.
ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ ΑΡΧΩΝ ΤΟΥ ΕΝ ΕΛΕΓΣΙΝΙ ΙΕΡΟΓ
128
(1) Ό λίθος ούτος πεντελήσιος ών ευρέθη υπό
χωρικοΰ έν 'Ελευσΐνι παρά τον Αγ. Ζαχαρίαν
καΐ ήγοράσθη ύπο της Αρχαιολογικές Εταιρίας.
Είναι άποκεκρουσμένος εις μέν τά κάτω καΟ' όλον
το πλάτος, εις δέ τά άνω μόνον κατά τήν άρι-
στεράν γωνίαν, και έχει νΟν πλάτος (Λεν 1.04 μ.,
ύψος μέγιστον 0.51 και πάχος 0.15 μ. Κατά τήν
σωζομένην γωνίαν τοΰ άνω μέρους υπάρχει μικρά
οπή, προς ήν άντεστοίχει βεβαίως έτερα έν τη αρι-
στερά γα>νία" είναι δέ ή αύτή στενή πλευρά και
έσκαμμένη άβαθώς προς το μέρος των γραμμάτων,
ώστε πιθανόν δ λίθος νά έφερε κορωνίδα τινά.
Ό χαρακτήρ των γραμμάτων είναι καλός και
επιμελής, παροράματα όμως παρεισέφρησαν αρ-
κετά, καί τινα μάλιστα σπουδαία, περί ών κατω-
τέρω. Ό έν άρχή μνημονευόμενος άρχων Κηφισο-
φών είναι ό τοΰ έτους 329/8, το δέ περιεχόμενον
της έπιγραφης ή λογοδοσία των έπιστατών ί\ Ιίλευ-
(1) Τό μικρόν τοΰτο άρθρον περιένει παρατηρήσεις τινά; μόνον έπι
τοΰ γέρους της επιγραφής, ου πανομοιότυπο*; δίδεται εν τοις πίναςΊ
9 χα\ 10. 1ί'·"/.ε δέ ή'δη στοΐ'/ειοΟετηΟή, ό'τε ό κ. Φίλιος έν ταϊς έν
Ίόλευσίνι ανασκαφαΐς ανεκάλυψε δεύτερον μέγα τεμά/ιον της αύτής
έπιγραφης έντετειχισμένον εις μεταγενεστέρους -/ρο'νους προ της πυλί-
δος της βορείου πλευράς τοΰ 'ιεροΰ, ήτοι διακόσια περίπου μέτρα μα-
κράν της θέσεως, έν ή εΰρε'Οη τό πρώτον. Μέρη τινα τοΰ άρθρου ήδύ-
ναντο τοίρα νά γραφώσι κάπως άλλως, δέν έκρινα όμως καλόν νά μετα-
βάλω πολλά. Τά νεωστ! εΰρεΟέν τεμάχιον είναι τό κάτω μέρος τοΰ
λίθου (ώστε λείπει νυν τό μεσαΐον), και σώζεται όλως αβλαβές προς
τά κάτω, ΐκανώς δέ κατά τάς δύο άλλας πλευράς, καθ1 άς και τά γράμ-
ματα είναι μάλλον άποτετριμμένα. "Τψος τοΰ λίθου μέγιστον 0,85 μ.
ΊΙ διάταξις της έπιγραφης έξακολουΟεΐ ούσα η αυτή, ήτοι ή τετάρτη
και πέμπτη πρυτανεία (α) εις τά αριστερά τοΰ λίθου, ή δέ δεκάτη (5)
εις τά δεξιά" υπάρχουσιν όμως και 15 στίβοι (γ) διήκοντες καθ1 ό'λον τό
πλάτος αύτοΰ. Ένεκα της μεγάλης σπουδαιότητος τοΰ νέου ευρήματος
σπεύδομεν νά εκδώσωμεν αύτό αμέσως δίδοντες κατά τό παρόν μόνον
τήν μεταγραφήν διά δέ τό προσεχές τ,εΰχος παρασκευάζεται πανομοιό-
τυπον. Μολονότι δέ ημέρας τινάς μετά τήν ευτυχή άνακάλυφιν έμά-
Οομεν, ότι ό κ. Κυείιΐϋΐ' έδημοσίευσεν ήδη τό πρώτον μέρος τής επι-
γραφής όλόκληρον ( Ο. I. Α- II. ραΓ. II. 834 β), ό'μιος ένομίσαμεν,
ότι δέν Οά ήτο περιττόν νά έχδώσωμεν και ήμεΐς μετά τοΰ δευτέρου και
τό έτερον μέρος, αφοΰ ή εκτύπωσις είχεν ήδη ίκανώς προχωρήσει, ή
δέ στενοτάτη σχέσις τών δύο τεμαχίων άπήτει τοΰτο. ΊΙ άνάγνωσις
τοΰ κ. ΚοοΙίΙοΓ διαφέρει τής ημετέρας έν ολίγοις μόνον, και τούτων
δέ τά πλεΐστά εϊσιν άνευ μεγάλης σπουδαιότητος. II. ν. Λ—στ. 4 :
προς ροια έπι . η . ων . — 8 : ΰπολογής . 9 : παρε'-χειν καί· (τά Ί'/νη
ομως τών γραμμάτοηι δέν συμβιβάζονται πρός τήν άνάγνωσιν ταύτη ν).
— [ξύλ]α μελίινα . -— : τώ έπα . . . ωι. ·—25 : άπαντοκρύ.— 45 άπο-
[φ]ο[ρήσωσι].—52: Σφηττί(ιυι), Δου . . κτωνίδει. — 77: κεφάλαι]ο[ν
άναλ]ώ[ματος.— 78 : ολόκληρος ό στίβος λείπει παρά Κ. — Β. 23 :
Πει^αεϊ. —28: ΡΥ .— 32: παρά Δεινίου. — 17 : δι' εκατόν.—48:
"Απιο[ς].—58 : ί'ππον. — 70 : ταλάντων 43 (άντ'ι 83). — 74: Μοι-
ροκλείου ΔΔΔΡ . 75 : π[ - - ήμυ - - ].
σϊνος, τών δυο ταμιών της Δήμητρος και Κόρης
και του ταμίου τών αύτών θεών. Ο κ. Γοΐΐ-
ΟίΙΓί,δστις έδημοσίευσε μικροΐς γράμμασι περί τούς
τριάκοντα στίχους της έπιγραφης ταύτης ( Βπΐΐ.
(1β (]θΐ*. Ιΐβΐΐ. 1883 σ. 387 έξ), φαίνεται μίαν
μόνην άρχήν ταμιών παραδεχόμενος, άλλά τότε
έπρεπε και εν μόνον ταμείον νά εχωσι πάντες οί τα-
μίαι. Κυρίως δαπανώσιν οί έπιστάται, καί μετ αυ-
τών καί ό Νικόφιλος, οί δέ δύο ταμίαι εχουσιν έν
τώ ταμείω των καί κατά τήν άρχήν τοΰ έτους και
κατά τον έβδομον αύτοΰ" μηνα τό αύτό ποσόν" ήσαν
λοιπόν αύτοί οί δύο μάλλον έπόπται καί ές"ελεγ-
κταί, μολονότι ή ιδίως έξέλεγξις τών δαπανών
άνηκεν εις τόν Τηλόφιλον (στ. Α. στ. 12, 43 και
στ. ]ϊ. στ. 7), δστις έκράτει ΐόια βιβλία. Έν ω
δέ οί άλλοι ήσαν Αθηναίοι, αύτος φαίνεται οτι,
καί περ κεχειροτονημένος, ήν δ'μως δημόσιος, και
τοΰτο ίνα δύνηται έν άνάγκη νά βασανισθή.
Αί δαπάναι έκάστης πρυτανείας σημειοΰνται ιδιαι-
τέρως, σώζονται δέ νΰν δύο ολόκληροι πρυτανείαι,
ή πρώτη καί ή έκτη, της δέ δευτέρας μέγα μέρος.
Τά γράμματα δεικνύουσιν, δτι ολόκληρος ή επι-
γραφή έχαράχΟη διά μιας εις το τέλος τοΰ έτους
329/8 ή τάς άρχάς τοΰ επομένου- άλλ' ούδέ ήτο
δυνατόν νά γείνη άλλως, άφοΰ οί λογαριασμοί μιας
πρυτανείας δέν έκλειον κατά το τέλος αύτης, διότι
έν στ. 33-34 της στήλης Α καταγράφονται ώς
γενόμεναι έν τη πρώτη πρυτανεία δαπάναι, ών μέ-
ρος έγένετο έν τή δευτέρα. Εκ τούτου έςηγοΟντα»
αί άνωμαλίαι καί τά λάθη, τά παρατηρούμενα ευθύς
έν αρχή της έπιγραφης" υποθέτω δηλαδή, δτι έχων
ό χαράκτης ένώπιόν του τούς λογαριασμούς πασών
τών πρυτανειών κατά λάθος ήρξατο της άντιγραφης
από της δευτέρας πρυτανείας, παρασυρθείς ίσως και
ύπο τοΰ παρά τοϊς ταμίαις ποσοΰ τών 1565 δρ. 2
έβ. καί 3 χαλκών, δπερ, ώς εί'πομεν, καί έν ταΓς
τρισίν πρυτανείαις είναι τό αύτό" διά τοΰτο έγραψε
καί Αίτιοχ_ίδος, έν ώ έπρεπε νά θέση τό όνομα
άλλης φυλής (1). "Οταν δέ παρετήρησε τό λάθος
του, τότε περιωρίσθη μόνον νά έπαναλάβη τήν φρά-
(1) Μετά τό Αίτιοχίδος φαίνεται, ό'τι ήν γεγραμμένον τό ορθό»
πρώτης πρ., διότι διά τό δευτέρας δέν υπάρχει τόπος.