Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Überblick
loading ...
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
146 Warum dö Deand'ln
Freundin seine Krallen ausg'streckt hat, will i' liaba gar nöd
b'schreib'n; ihr is ganz zwoaralei 'word'n.
Acht Tag' lang hat sie si' in ihr Kammer! z'ruck'zog'n
und koan' Menschen mehr ang'schaut. und wia s' wieder zum
Vorschein 'kemma is, hat s' a' G'sicht g'macht, wia zehn Tag'
Neg'nwetta, und is dö Buam und dö Henna auf 100 Schritt
schon aus'n Weg 'ganga. Für d' Henna hat ihr ganzes
Harbsein nöd oiel z'sag'n g'habt, und hab'n sich die aa' weita
nöd d'rum g'schert; für dö Buam aber is die Sach' schon
recht z'wider g'wesen, denn, g'rad wia andere sanbere Deand'ln
aa', is d' Rosl g'rad um so viel schöner g'wes'n, je trutziger
ihr G'schan 'word'n is. B'sunders da Ruapp hat viel z'leid'n
g'habt d'runter, denn sein' Hoffnung, daß d' Rosl 'n Bund
aufgeb'n werd', wenn sie ganz alloani is, is nöd in Erfüllung
'gangen. Sie hat jetzt extrig mehr als vorher aus die Vereins-
Satzungen g'halten und hat nach einer langen Sitzung unter
der Hollerstaud'n b'schloss'n, das Vereinslokal, in dem zwoa
Mitglieder auf so a' g'fährliche Art z'Grund 'ganga sau, auf-
z'geb'n, in ihr Kammer! z' verleg'n und koan' Buam mehr
'n Zuatritt zu g'statt'n. Da hat ma's alli Tag', die Gott
'geb'n hat, am Abend hinter ihre' Rosen- und Nagerlstöck'
sitzen seh'n kinna, mit dena sie sich alloa b'schäftigt und zu
dena alloa sie no' a' Vertrau'n g'habt hat. Da Ruapp aber
is alli Tag' in der nächsten Nachbarschaft vor seiner Hausthür
g'loant, hat voller Verzweiflung sei' Pfeiferl g'raucht und hat
ihr zuag'schaut.
Lang hat's nöd 'dauert, so is er aa' Harb 'word'n bei
den G'schüft und hat no' ärgere G'sichter g'schnitt'n als sie.
So san s' anand' ctle Woch'n gcg'nüberg'stand'n, ohne
daß Oan's dös Ander' ang'schaut hätt'. Amal aber — kreuz-
gifti', wiar er g'wesen is — geht da Ruapp auf ihr Fenster
zua und schreit s' fuchsteufiswild an: „Was schüttelst denn
Deine Rosenstöckl all'weil a so; da werd'n s' ja hin?!"
Sie is ganz verhasst d'rüber und hätt' koan' Tropfa Bluat
nöd 'geb'n.
„Weil so viel greani Läuserl d'ran san", sagt s' ganz
verdattert.
„Da waar' aber leicht g'holfa", moant er.
„Ja, wia denn?"
„Wart' amal a' wengl", sagt da Ruapp, „dös werd'n mir
glei' hab'n", ziagt an sein' Pseiferl, spitzt 's Maul und blast
'n Rauch schön staad an's Stöckel hin. Richtig san d' Läuserl
bald d'rauf alli mitanand' todt aus'n Bod'n g'leg'n und d'
Rosl hat glei' nach an' ander'n Stöckerl 'griff'n, dös no' mchra
g'habt hat.
Da Ruapp blast flcißi' und sie schaut cahm zua.
Nu is aber da Ruapp a' bildsauberer Kerl g'wesen mit
an richtinga Spitzbuab'ng'sicht, hat flcißi' 's Maul g'spitzt,
hoamli' dazua g'lacht und 's Deand'l znaschaug'n lass'n.
Z'letzt hat er ihr, durch ihre Rosenstöckerl durch, aa' an'
ordentliche Dampfwolk'n in's G'sicht 'blas'n, daß sie fast erstickt
is und eahm dafür an' ordentliche Dacht'l 'geb'n hat.
„Hiazt machst D' aber, daß D' weita kimmst!" schreit
's Deand'l voller Zorn.

on Bertelsgaden rc.


„Hast g'rad ausg'schaut wiar an' Engerl, dös aus dö
Wolk'n guckt!" lacht da Ruapp, schiabt sein Hüat'l z'recht,
thuat an' Juhschroa, daß alli Fenster schcbbcrn und steht mit
oan Satz wicda an seina Hausthür', als tvaar' er all'weil
dort g'stand'n. .
'n Rosl is's nöd ganz recht g'wes'n, daß er so schnell
'ganga is, weil er uo' lang nöd alli Stöckerl an'blas'n hat g'habt.
Am ander'n Tag is 's Deand'l wieder an sein' Fenster
und da Ruapp raucht wieder sei' Pseiferl, thuat aber, als
wenn er sie gar nöd schat'.
„Es kunnt nöd schad'n", denkt d' Rosl, „wenn er dö
ander'n Stöckerl aar a' Bisserl anblas'n thaat'; G'fahr kann's
ja koani hab'n von weg'n den abscheulinga Amorl; in a'
'Tabakspfcif'n kann er eahm ja do' nöd einstopfa lass'n!" —
Sie schiackelt so a' wen'g vcrstohl'n ummi aus'n Ruapp, aber
der rührt si' nöd. Da fangt d' Rosl schön kloanweis an,
a' Rosenstöckerl a' wen'g z'schütteln; — da Ruapp aber bleibt
steh'n wiar a' Stock und lacht schön hoamli' dazua; da schüttelt
's Deand'l dös arm' Stöckl all'weil mehr und mehr, bis cndli'
der Ruapp wieder dasteht und fragt: „No, was is's denn?
San 'leicht d' Läuserl schon wieder da?"
„San ja no' nöd alli fnrt g'wesen!" sagt 's Deand'l
ganz Harb, und da Ruapp fangt wieder an 's Blas'n und d'
Rosl schaut eahm wieder voller Andacht zun.
„Wia! probir's Du aar amal", sagt da Ruapp, und gibt
ihr 's Pseiferl hin; und d' Rosl probirt's und macht dabei
Bildbeschreibung

Werk/Gegenstand/Objekt

Titel

Titel/Objekt
"Warum dö Deand'ln von Bertelsgaden dem sogenannten Amorl gar nimmer recht trau'n woll'n"
Weitere Titel/Paralleltitel
Serientitel
Fliegende Blätter
Sachbegriff/Objekttyp
Grafik

Inschrift/Wasserzeichen

Aufbewahrung/Standort

Aufbewahrungsort/Standort (GND)
Universitätsbibliothek Heidelberg
Inv. Nr./Signatur
G 5442-2 Folio RES

Objektbeschreibung

Maß-/Formatangaben

Auflage/Druckzustand

Werktitel/Werkverzeichnis

Herstellung/Entstehung

Künstler/Urheber/Hersteller (GND)
Watter, Joseph
Entstehungsort (GND)
München

Auftrag

Publikation

Fund/Ausgrabung

Provenienz

Restaurierung

Sammlung Eingang

Ausstellung

Bearbeitung/Umgestaltung

Thema/Bildinhalt

Thema/Bildinhalt (GND)
Rauchen <Motiv>
Pflanzen <Motiv>
Nachbar <Motiv>
Verlieben
Stube
Hilfe
Enttäuschung <Motiv>
Strauch
Rückzug
Annäherung
Gespräch <Motiv>
Freundschaft
Karikatur
Rose
Sympathie
Tabakspfeife
Junge Frau <Motiv>
Satirische Zeitschrift

Literaturangabe

Rechte am Objekt

Aufnahmen/Reproduktionen

Künstler/Urheber (GND)
Universitätsbibliothek Heidelberg
Reproduktionstyp
Digitales Bild
Rechtsstatus
Alle Rechte vorbehalten - Freier Zugang
Creditline
Fliegende Blätter, 88.1888, Nr. 2230, S. 146
 
Annotationen