DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.43825#0275
250
k) Weihgeschenke1).
155. Libanius Artemis p. 305? 8 F-:
δ δέ νόμος έστίν ευ παρόντα υπό του των κρειττόνων τιμάν
τούτον τον ευ πεποιηκότα. τιμή δέ δ μέν κρατήρας άνατιθ-είς, δ δέ
χρυσίδας, δ δέ έτερόν τι σκεύος, δ δέ στέφανον, ποιμήν δέ αύλόν και
θ-ηρατής θ-ηρίου κεφαλήν καί ποιητής ύμνον έν μετρώ και ρητορικός
ύμνον άνευ μέτρου.
150. Aristoteles Bekk. II ρ. 1349 a: s· unter 115.
157. Strab. 640, 22: s. Capitel I.
158. Plinius maior XXXVI 95: s. unter 38.
159. Plinius maior VII 1272):
Phidiae Iuppiter Olympius cotidie testimonium perhibet,
Mentori Capitolinus et Diana Ephesia, quibus fuere consecrata
artis eius vasa.
160. Vitruvius 251, 13:
Nostra vero memoria cum colossici Apollinis in fano
basis esset a vetustate diffracta, metuentes ne caderet ea
statua et frangeretur, locaverunt ex eisdem lapidicinis3) basim
excidendam. conduxit quidam Paeonius4). haec autem basis
erat longa pedes duodecim, lata pedes VIII, alta pedes sex.
quam Paeonius gloria fretus non uti Metagenes5) adportavit,
sed eadem ratione alio genere constituit machinam facere.
rotas enim circiter pedum XV fecit et in his rotis capita
lapidis inclusit, deinde circa lapidem fusos sextantales ab
rota ad rotam ad circinum compegit ita uti fusus a fuso
non distaret pedem nisi unum. deinde circa fusos funem
involvit et bubus iunctis funem ducebat. ita cum explicaretur
volvebat rotas, sed non poterat ad lineam via recta ducere
sed exibat in unam partem. ita necesse erat rursus retro-
ducere. sic Paeonius ducendo et reducendo pecuniam con-
trivit, ut ad solvendum non esset.
161. Plinius maior XXXIV 58:
fecit [Myron] et Apollinem quem ab triumviro Antonio
sublatum restituit Ephesiis divus Augustus admonitus in quiete.
162. Strabo 640, 20: s. Capitel I.
163. Plinius maior XXXVI 32:
In magna admiratione est Hercules Menestrati et Hecate
Ephesi in templo Dianae post aedem, in cuius contemplatione
admonent aeditui parcere oculis, tanta marmoris radiatio est.
164. Plinius maior XXXIV 53:
venere autem et in certamen laudatissimi, quamquam
diversis aetatibus geniti, quoniam fecerant Amazonas, quae
cum in templo Dianae Ephesiae dicarentur, placuit eligi
probatissimam ipsorum artificum qui praesentes erant iudicio,
cum apparuit eam esse quam omnes secundam a sua quisque
iudicassent. haec est Polycliti, proxima ab ea Phidiae, tertia
Cresilae, quarta Cydonis, quinta Phradmonis6).
165. Pausanias V 19, 2:
.... μεταξύ έστηκεν αυτών "Ερις αίσχίστη τό είδος· έοικυιαν
δέ ταύτη7) καί Καλλιφών Σάμιος εν Άρτέμιδος ίερφ τής Εφεσίας
έποίησεν Έριν, τήν μάχην γράψας τήν έπϊ ταΐς ναυσϊν 'Ελλήνων.
ιόό. Pausanias X 38, 3: s. unter 149·
167. Curtius Rufus Freinsh. II 6: s. unter 357.
168. Strabo 641, 23: s. Capitel I.
169. Strabo 642, 26: s. Capitel I.
170. Pausanias VI 3, 15:
ώς δέ έν Λίγος ποταμοΐς έάλωσαν αί ναΰς αί Λττικαί, Σάμιοι
μέν ές 'Ολυμπίαν τόν Λύσανδρον, Έφέσιοι δέ ές το ίερόν άνετίθ-εσαν
τής Λρτέμιδος Λύσανδρόν τε αυτόν καί Έτεόνικον καί Φάρακα καί
άλλους Σπαρτιατών ήκιστα ές γε τό Ελληνικόν γνωρίμους, μεταπεσόν-
των δέ αυθ·ις τών πραγμάτων καί Κόνωνος κεκρατηκότος τή ναυμαχίφ
περί Κνίδον καί όρος τό Δώριον δνομαζόμενον, ούτω μετεβάλλοντο οί
’Ίωνες, καί Κόνωνα άνακείμενον χαλκοΰν καί Τιμόθεον έν Σάμφ τε
έστιν ίδεΐν παρά τή "Ηρφ καί ωσαύτως έν Έφέσφ παρά τή Εφεσίφ
■9-εώ. ταΰτα μέν έστιν έχοντα ούτω τόν αεί χρόνον, καί Ίωσιν ώσαύτως
οί πάντες άνθ-ρωποι θ-εραπεύουσι τά ύπερέχοντα τή ίσχύϊ.
171. Appianus Mithrid. 21: s. unter 361.
172. Appianus Mithrid. 61: s. unter 362.
173. Arrianus exp. Alex. I 17, IO: s. unter 321.
174. Plinius maior XXXIII 1548):
Mirum auro caelando neminem inclaruisse, argento multos.
maxime tarnen laudatus est Mentor de quo supra diximus.
quattuor paria ab eo omnino facta sunt, ac iam nullum extare
dicitur Ephesiae Dianae templi aut Capitolini incendiis.
175. Plinius maior XXXV 132:
[opera Niciae Atheniensis:].... Ephesi vero est megabyzi
sacerdotis Ephesiae Dianae sepulchrum.
176. Ampelius VIII 18:
Aedis Dianae Epheso est quam constituit Amazon; ibi
et sepulcrum Icari stertentis quasi dormiat mirae magnitudinis
ex orichalco et ferro.
177. Herodotus I 92: s. unter 114.
178. Georgius Codinus de signis CP in CSHB p. 34, I:
"Οτι έν τή χαλκή πλησίον άνωθ-εν Πουλχερίας τής άοιδίμου, ώς
προς τόν περίπατον του παλατιού, άνηγέρθ-η στήλη, έν αύτψ δέ τφ
τόπφ καί δ Ζήνων καί ή Αριάδνη ί’στανται. καί έτεραι δύο στήλαι
πεζαί έπί κίονος βραχέος ϊστανται, Σεκούνδου φιλοσόφου έλεγεϊα
έχουσαι. άντικρύς δέ τής χαλκής άψίδος γογρονοειδεΐς κεφαλαί ήμίσειαι
δύο, αί’τινές είσι χρυσέμβαφοι γυναικεΐαι. ήχθ-ησαν δέ καί από Εφέσου
’) Vgl. im einzelnen den Index der Künstler bei Over-
beck, Die antiken Schriftquellen; über κίονες und στήλαι s.
unter c.
2) Vgl. Stelle 174.
3) Vgl. Stelle 43.
4) Vgl. Stelle 41.
5) Vgl. Stelle 42.
c) S. Overbeck, Griechische Plastik I 479, Anm. 136;
Klügmann, Die Amazonen S. 63 f.; Furtwängler, Meister-
werke 286 ff.
7) S. Hitzig-Bluemner z. d. St.
8) Vgl. Stelle 159.
k) Weihgeschenke1).
155. Libanius Artemis p. 305? 8 F-:
δ δέ νόμος έστίν ευ παρόντα υπό του των κρειττόνων τιμάν
τούτον τον ευ πεποιηκότα. τιμή δέ δ μέν κρατήρας άνατιθ-είς, δ δέ
χρυσίδας, δ δέ έτερόν τι σκεύος, δ δέ στέφανον, ποιμήν δέ αύλόν και
θ-ηρατής θ-ηρίου κεφαλήν καί ποιητής ύμνον έν μετρώ και ρητορικός
ύμνον άνευ μέτρου.
150. Aristoteles Bekk. II ρ. 1349 a: s· unter 115.
157. Strab. 640, 22: s. Capitel I.
158. Plinius maior XXXVI 95: s. unter 38.
159. Plinius maior VII 1272):
Phidiae Iuppiter Olympius cotidie testimonium perhibet,
Mentori Capitolinus et Diana Ephesia, quibus fuere consecrata
artis eius vasa.
160. Vitruvius 251, 13:
Nostra vero memoria cum colossici Apollinis in fano
basis esset a vetustate diffracta, metuentes ne caderet ea
statua et frangeretur, locaverunt ex eisdem lapidicinis3) basim
excidendam. conduxit quidam Paeonius4). haec autem basis
erat longa pedes duodecim, lata pedes VIII, alta pedes sex.
quam Paeonius gloria fretus non uti Metagenes5) adportavit,
sed eadem ratione alio genere constituit machinam facere.
rotas enim circiter pedum XV fecit et in his rotis capita
lapidis inclusit, deinde circa lapidem fusos sextantales ab
rota ad rotam ad circinum compegit ita uti fusus a fuso
non distaret pedem nisi unum. deinde circa fusos funem
involvit et bubus iunctis funem ducebat. ita cum explicaretur
volvebat rotas, sed non poterat ad lineam via recta ducere
sed exibat in unam partem. ita necesse erat rursus retro-
ducere. sic Paeonius ducendo et reducendo pecuniam con-
trivit, ut ad solvendum non esset.
161. Plinius maior XXXIV 58:
fecit [Myron] et Apollinem quem ab triumviro Antonio
sublatum restituit Ephesiis divus Augustus admonitus in quiete.
162. Strabo 640, 20: s. Capitel I.
163. Plinius maior XXXVI 32:
In magna admiratione est Hercules Menestrati et Hecate
Ephesi in templo Dianae post aedem, in cuius contemplatione
admonent aeditui parcere oculis, tanta marmoris radiatio est.
164. Plinius maior XXXIV 53:
venere autem et in certamen laudatissimi, quamquam
diversis aetatibus geniti, quoniam fecerant Amazonas, quae
cum in templo Dianae Ephesiae dicarentur, placuit eligi
probatissimam ipsorum artificum qui praesentes erant iudicio,
cum apparuit eam esse quam omnes secundam a sua quisque
iudicassent. haec est Polycliti, proxima ab ea Phidiae, tertia
Cresilae, quarta Cydonis, quinta Phradmonis6).
165. Pausanias V 19, 2:
.... μεταξύ έστηκεν αυτών "Ερις αίσχίστη τό είδος· έοικυιαν
δέ ταύτη7) καί Καλλιφών Σάμιος εν Άρτέμιδος ίερφ τής Εφεσίας
έποίησεν Έριν, τήν μάχην γράψας τήν έπϊ ταΐς ναυσϊν 'Ελλήνων.
ιόό. Pausanias X 38, 3: s. unter 149·
167. Curtius Rufus Freinsh. II 6: s. unter 357.
168. Strabo 641, 23: s. Capitel I.
169. Strabo 642, 26: s. Capitel I.
170. Pausanias VI 3, 15:
ώς δέ έν Λίγος ποταμοΐς έάλωσαν αί ναΰς αί Λττικαί, Σάμιοι
μέν ές 'Ολυμπίαν τόν Λύσανδρον, Έφέσιοι δέ ές το ίερόν άνετίθ-εσαν
τής Λρτέμιδος Λύσανδρόν τε αυτόν καί Έτεόνικον καί Φάρακα καί
άλλους Σπαρτιατών ήκιστα ές γε τό Ελληνικόν γνωρίμους, μεταπεσόν-
των δέ αυθ·ις τών πραγμάτων καί Κόνωνος κεκρατηκότος τή ναυμαχίφ
περί Κνίδον καί όρος τό Δώριον δνομαζόμενον, ούτω μετεβάλλοντο οί
’Ίωνες, καί Κόνωνα άνακείμενον χαλκοΰν καί Τιμόθεον έν Σάμφ τε
έστιν ίδεΐν παρά τή "Ηρφ καί ωσαύτως έν Έφέσφ παρά τή Εφεσίφ
■9-εώ. ταΰτα μέν έστιν έχοντα ούτω τόν αεί χρόνον, καί Ίωσιν ώσαύτως
οί πάντες άνθ-ρωποι θ-εραπεύουσι τά ύπερέχοντα τή ίσχύϊ.
171. Appianus Mithrid. 21: s. unter 361.
172. Appianus Mithrid. 61: s. unter 362.
173. Arrianus exp. Alex. I 17, IO: s. unter 321.
174. Plinius maior XXXIII 1548):
Mirum auro caelando neminem inclaruisse, argento multos.
maxime tarnen laudatus est Mentor de quo supra diximus.
quattuor paria ab eo omnino facta sunt, ac iam nullum extare
dicitur Ephesiae Dianae templi aut Capitolini incendiis.
175. Plinius maior XXXV 132:
[opera Niciae Atheniensis:].... Ephesi vero est megabyzi
sacerdotis Ephesiae Dianae sepulchrum.
176. Ampelius VIII 18:
Aedis Dianae Epheso est quam constituit Amazon; ibi
et sepulcrum Icari stertentis quasi dormiat mirae magnitudinis
ex orichalco et ferro.
177. Herodotus I 92: s. unter 114.
178. Georgius Codinus de signis CP in CSHB p. 34, I:
"Οτι έν τή χαλκή πλησίον άνωθ-εν Πουλχερίας τής άοιδίμου, ώς
προς τόν περίπατον του παλατιού, άνηγέρθ-η στήλη, έν αύτψ δέ τφ
τόπφ καί δ Ζήνων καί ή Αριάδνη ί’στανται. καί έτεραι δύο στήλαι
πεζαί έπί κίονος βραχέος ϊστανται, Σεκούνδου φιλοσόφου έλεγεϊα
έχουσαι. άντικρύς δέ τής χαλκής άψίδος γογρονοειδεΐς κεφαλαί ήμίσειαι
δύο, αί’τινές είσι χρυσέμβαφοι γυναικεΐαι. ήχθ-ησαν δέ καί από Εφέσου
’) Vgl. im einzelnen den Index der Künstler bei Over-
beck, Die antiken Schriftquellen; über κίονες und στήλαι s.
unter c.
2) Vgl. Stelle 174.
3) Vgl. Stelle 43.
4) Vgl. Stelle 41.
5) Vgl. Stelle 42.
c) S. Overbeck, Griechische Plastik I 479, Anm. 136;
Klügmann, Die Amazonen S. 63 f.; Furtwängler, Meister-
werke 286 ff.
7) S. Hitzig-Bluemner z. d. St.
8) Vgl. Stelle 159.
