DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.6808#0170
SCHOLIA AD ODYSSEAE LIBRVM II.
3
δέ είναι βασιλεύς κύνας έχει επόμενους , δηλονότι διά
την έπιβουλην των μ,νψτήρων , ούδέ ακολούθους έχει
θεράποντας. Ε. Q.
V. ιι. "Αμα τωγε δύω κύνες. ] 'Τοντο τίνες προς
τον άγροικον παλαιον βίον, η ως φιλακόλουθον το ξωον
έπεται ού κατά προαίρεσιν αύτοΰ. Ε. Q.
V. Ι4· Ε?ξαν δέ γέροντες.] Τούτο εις ελεγχον των
μνηστήρων ητοι ον ετιμων οι γέροντες
δια
το
γένος
τούτον ύβριζ,ον αύτοι και άπεξίουν βασιλέα είναι αυ-
τόν. Ε. Q.
V. ι5. ΤοΤσι δ" επειθ\ ] Έίκότως δημηγορεΐ- δέδιε
γάς άμφω των παίδων, του μεν τη απουσία, του δε τη
αξία- άμα δε τω γέροντι του δημηγορείν Ό Τηλέμαχος
Ύ\ρ'ίμτο· και ουκ επαίρεται τη τιμή των γερόντων ο νέος,
αλλά μιμείται το έθικον του πατρός· τοιούτος γάς και
ο Όδυσσεύς έν τω λέγειν ού ταχέως αρχόμενος, αλλά
στάσκεν ύπαΐ δε ίδεσκε κατα χθονος ομ,ματα πήξας. Ε. Q.
V. ΐ6. Κα/ μυρία ηδη·] Επειδή υπο του γέρως κυ-
φοι γίνονται και ο'ι τυχόντες, και ού δια το γήρας δει
θρασυνεσθαι, πρόκειται και μυρία ψη. Ε.
V. 18. Εύπωλον. ] Καλοΐς ϊπποις χρωμενον, r> εν ω
καλώς αναστρέφεται τις. Q.
V. 20. ΧΙύματον. ] Ήτοι προφαγων άλλους εν πρώ-
τοις , ΰστατον εφαγεν αυτόν. Β.
"Οτι τάχα έτιμωρήθη ύπο του 'Οδυσσέως, και ούκ
ετι άνθρωπον εφαγεν η τον εν τάξει έσχατον η επι-
φανών τούτον εϊρηκεν. Q.
Αόρπον. J Τον καθ7 ημάς δεΐπνον. Ύρίσσαις δε τροφαΐς
έχρωντο, και την μ-εν πρωτψ έκάλουν άριστον, ην έλάμ.-
βανον πρωίας ούσης, η παρά το τους λαμβάνοντας
εις άριστε'ιαν έρχεσθαι, η άπο του προσφέρεσθχι ταυτην
πρωτην τροφήν την δε. δευτέραν δειπνον, το καθ ημας
λεγόμενον άριστον, μεθ ού δει πονειν την δε τρίτην
δορπον, το καθ ημάς λεγόμενον δειπνον, άπο του το
δόρυ παυειν, η το δεόμενον ΰπνου. Ε.
V. 23. Άλλ' ούϊ ως του λήθετο. ] Το συμβαίνον εις
τους γονείς παρεφυλαξεν ού γάς ούτως η των ζώντων
παρουσία ευφραίνει, ως η του άπελθόντος απώλεια λυ-
πεί" ούτος ούν τρεις έχων, ού παύεται τον άπολωλότα
οδυρόμ,ενος. Ε. Q.
V. 28. Νύν δέ τις. ] Το' τις πυσματικον και ένθάδε
τυγχάνον φυλάσσει τον ίδιον τόπον. Q.
V. 3θ. "Εκλυεν. ] Τίνες πολεμίων στρατού- άμεινον
δε του επι "Ιλ«ν στρατεύσαντος- ούτος γάς άμα μεν
ως περί δψοσίων πραγμάτων έρωτα, άμα δε καϊ τά
αύτω δ^φέροντα πολνπραγμονεΐ.^ Q.
V. ^.Έσθλος μ-Μ $°m £'mi-T^ του είναι η στιγμή-
τΐ δε Ινήμενος, ifriwk άναπεφωνηται άξιος Ινήσεως. Q.
Όνήμενος. ] Τοϋ ονήμενος λείπει το εη>, αντί του είη
^ηθησόμενος- h δε στιγμή εις το είναι- το δε όνήμενος
ηθικώς άναπεφωνηται. Β.
Όνήμενος ] Άντ/ Του ωφελων αυτός εαυτόν e«j και
ovmiv αύτου χάβοι. Ε.
V. 35. Φήμη. j Ti? κληδόνι, τη μαντεία- λέγει δε
τον λόγον του Αιγυπτίου,'ον ως μαντείαν έκδεξάμενος
ο Τηλέμαχος έχαρη, οίονιί^όμενος εκ τούτου οτι τά κατά
σκοπών αύτω πάντα εις τέλος άχθήσεται. Ε.
V. 0g. Καθαπτόμ,ενος. J Προς έκεΐνον τον λόγον
άποτεινόμενος- το γάξ καθάπτομ,αι έπι δυο λαμβάνεται,
έπι κάλου τε και κακού- επι καλού μεν άντι του προς
αϊ ποιούμαι τον λόγον έπι κακού δε άντι του υβριστι-
κώς διατίθεμαι, οπές και γενική συντάσσεται. Β.
V. 4-5. "Ο /Λο/ κακόν εμ,πεσεν. ] Αριστοφάνης ο μο/Aristophanes.
κακόν έκπεσε- το δέ ο μοι άντι του οτι μ.οι. Β.
V. 46. Δο/ά. ] Ό μίεν ' Αριστοφάνης κακώς πλτίθυν- Aristnphanee.
τικως γράφει- Ό δε "Άρίσταρχος το δοιά άντι του δίχως Aiistarchus.
άνύει. Ε.
V. 47· ΤΙατης δ' ως ήπιος ηεν. ] Οι αρχαίοι την
βασιλείαν εμ.έρίζ,ον εις τρία επίθετα- τον μεν πραον
βασιλέα, ωνόμ.αζ,ον πατέρα- τον άπηνν και θυμ,ωδη, δε-
σπότην τον φειδωλον και φιλόχρυσον , κάπηλον. Β.
V. 48· Ν^ν δ' αύ. J Ούχ ως προ εκείνων του πα-
τρός την ούσίαν , αλλά την κατηγορίαν αύ^ων των νέων
άλλως τε τούτο μ-εν άμ,φίβολον, εκείνο δε πρόδηλον Q.
V. 5ι. Των ανδρών φίλοι υίες. ] Ύουτέστι των ένθάδε
άριστοι υιοί και μεν δώδεκα μ,όνοι ησαν άπο της Ιθάκης-
αλλ' έκ£/νων εδει μάλιστα κατηγορεΐν ους εδει συλλαμ.-
βάνεσθαι τω πολίτη βιαζομ,ένω. Β.
Των άνδρων φίλοι υίες.] Εκατόν δέκα και οκτώ σχεδόν
όντων των απάντων μνηστήρων, απο τούτων δέ εκ της
Ιθάκης, δύο και δέκα πάντες, άριστοι ρηθέντες, ζ,ητει
Ηρακλείδης, πως ό Τηλέμαχος σμικρύνει εν τη δημη- Heraclides.
γορία συστέλλων το πλήθος εις μ,όνους τους Ιθακή-
σιους; τί γάς έ'φη μ-ητέρι μ,νηστηρες έπεχραον ουκ έθε-
λουση, των άνδρων φίλοι υίες, οι ένθάδε y' είσιν άρι-
στοι- το γάς πολύ φορτίον της μνηστείας περιηρηκε
συστείλας το πλήθος εις τους ένθάδε, τους οντάς έλά-
χιστον μετά του παντός πλήθους. Φοα'η δ' άν τις έν
Ιθάκη δημ-ηϊορούντα τον Τηλέμαχον, των ί£ Ύθάκης
εικότως κατηγορεϊν ρηθέντων δέ και υπές των άλλων,
απολογία μάλλον ην τοις πατράσι των Τθακησίων, οτι
ούχ οι ημέτεροι μόνον, άλλα και άλλοι- και δεϊ πρό-
τερον εκείνους κωλύειν πλείους "όντας- τοις γάς πολλοίς
άκολουθήσειν και τους έλάττους- ει γάς άπλως έ'φη,
μ-ητέρι μοι μ,νη^τηρες έπέχραον ούκ έθελούση, κοινώς
άν κατηγόρηΰ^ν αλλοδαπών και ξένων έν άλλοτρίοις
άκροαταΐς- h δέ έπαγωγη h των άνδρων φίλοι υίες οι
ένθάδε γ είσιν άριστοι, ίδιον το άδίκημ-α έπο'ιησεν, ως
και των άλλων τούτοις άκολουθησάντων, οτι των αρί-
στων εν Ιθάκη haav παίδες οι ιθακήσιοι μνηστήρες- ως
άν ούν ηγεμ,όσι οι άλλοι είποντο- έν πασι γάς το ηγε-
μ,ονονν, ολιγωτερον των άρχομ.ένων και τω ηγεμονούντι
καν το ολίγιστον η, πείθεται το άλλο πλήθος εις τε
τάς επιθέσεις και τάς άποχάς των πραττομένων. Q.
V. 52. Ο/' πατρός· μεν. j Αιαβάλλει την μ.νηστείαν,
ως πρόφασιν ούσαν της άρπαγης των χρημ-άτων έ£ον γάς
κατά νόμους μνηστευεσθαι, παράνομοι ημιν ένοχλουσιν
Αηλον έκ τούτων , οτι "Ικάριος ιθακήσιος ην έφη γ0ύν
εις οΐκον ει γάς ην ξένος, έφη άν προς Το ^στυ^ *
προς την γαίαν. Ει δε ην σπαρτιάτης, πως εις Σπάρτη» -
4
3
δέ είναι βασιλεύς κύνας έχει επόμενους , δηλονότι διά
την έπιβουλην των μ,νψτήρων , ούδέ ακολούθους έχει
θεράποντας. Ε. Q.
V. ιι. "Αμα τωγε δύω κύνες. ] 'Τοντο τίνες προς
τον άγροικον παλαιον βίον, η ως φιλακόλουθον το ξωον
έπεται ού κατά προαίρεσιν αύτοΰ. Ε. Q.
V. Ι4· Ε?ξαν δέ γέροντες.] Τούτο εις ελεγχον των
μνηστήρων ητοι ον ετιμων οι γέροντες
δια
το
γένος
τούτον ύβριζ,ον αύτοι και άπεξίουν βασιλέα είναι αυ-
τόν. Ε. Q.
V. ι5. ΤοΤσι δ" επειθ\ ] Έίκότως δημηγορεΐ- δέδιε
γάς άμφω των παίδων, του μεν τη απουσία, του δε τη
αξία- άμα δε τω γέροντι του δημηγορείν Ό Τηλέμαχος
Ύ\ρ'ίμτο· και ουκ επαίρεται τη τιμή των γερόντων ο νέος,
αλλά μιμείται το έθικον του πατρός· τοιούτος γάς και
ο Όδυσσεύς έν τω λέγειν ού ταχέως αρχόμενος, αλλά
στάσκεν ύπαΐ δε ίδεσκε κατα χθονος ομ,ματα πήξας. Ε. Q.
V. ΐ6. Κα/ μυρία ηδη·] Επειδή υπο του γέρως κυ-
φοι γίνονται και ο'ι τυχόντες, και ού δια το γήρας δει
θρασυνεσθαι, πρόκειται και μυρία ψη. Ε.
V. 18. Εύπωλον. ] Καλοΐς ϊπποις χρωμενον, r> εν ω
καλώς αναστρέφεται τις. Q.
V. 20. ΧΙύματον. ] Ήτοι προφαγων άλλους εν πρώ-
τοις , ΰστατον εφαγεν αυτόν. Β.
"Οτι τάχα έτιμωρήθη ύπο του 'Οδυσσέως, και ούκ
ετι άνθρωπον εφαγεν η τον εν τάξει έσχατον η επι-
φανών τούτον εϊρηκεν. Q.
Αόρπον. J Τον καθ7 ημάς δεΐπνον. Ύρίσσαις δε τροφαΐς
έχρωντο, και την μ-εν πρωτψ έκάλουν άριστον, ην έλάμ.-
βανον πρωίας ούσης, η παρά το τους λαμβάνοντας
εις άριστε'ιαν έρχεσθαι, η άπο του προσφέρεσθχι ταυτην
πρωτην τροφήν την δε. δευτέραν δειπνον, το καθ ημας
λεγόμενον άριστον, μεθ ού δει πονειν την δε τρίτην
δορπον, το καθ ημάς λεγόμενον δειπνον, άπο του το
δόρυ παυειν, η το δεόμενον ΰπνου. Ε.
V. 23. Άλλ' ούϊ ως του λήθετο. ] Το συμβαίνον εις
τους γονείς παρεφυλαξεν ού γάς ούτως η των ζώντων
παρουσία ευφραίνει, ως η του άπελθόντος απώλεια λυ-
πεί" ούτος ούν τρεις έχων, ού παύεται τον άπολωλότα
οδυρόμ,ενος. Ε. Q.
V. 28. Νύν δέ τις. ] Το' τις πυσματικον και ένθάδε
τυγχάνον φυλάσσει τον ίδιον τόπον. Q.
V. 3θ. "Εκλυεν. ] Τίνες πολεμίων στρατού- άμεινον
δε του επι "Ιλ«ν στρατεύσαντος- ούτος γάς άμα μεν
ως περί δψοσίων πραγμάτων έρωτα, άμα δε καϊ τά
αύτω δ^φέροντα πολνπραγμονεΐ.^ Q.
V. ^.Έσθλος μ-Μ $°m £'mi-T^ του είναι η στιγμή-
τΐ δε Ινήμενος, ifriwk άναπεφωνηται άξιος Ινήσεως. Q.
Όνήμενος. ] Τοϋ ονήμενος λείπει το εη>, αντί του είη
^ηθησόμενος- h δε στιγμή εις το είναι- το δε όνήμενος
ηθικώς άναπεφωνηται. Β.
Όνήμενος ] Άντ/ Του ωφελων αυτός εαυτόν e«j και
ovmiv αύτου χάβοι. Ε.
V. 35. Φήμη. j Ti? κληδόνι, τη μαντεία- λέγει δε
τον λόγον του Αιγυπτίου,'ον ως μαντείαν έκδεξάμενος
ο Τηλέμαχος έχαρη, οίονιί^όμενος εκ τούτου οτι τά κατά
σκοπών αύτω πάντα εις τέλος άχθήσεται. Ε.
V. 0g. Καθαπτόμ,ενος. J Προς έκεΐνον τον λόγον
άποτεινόμενος- το γάξ καθάπτομ,αι έπι δυο λαμβάνεται,
έπι κάλου τε και κακού- επι καλού μεν άντι του προς
αϊ ποιούμαι τον λόγον έπι κακού δε άντι του υβριστι-
κώς διατίθεμαι, οπές και γενική συντάσσεται. Β.
V. 4-5. "Ο /Λο/ κακόν εμ,πεσεν. ] Αριστοφάνης ο μο/Aristophanes.
κακόν έκπεσε- το δέ ο μοι άντι του οτι μ.οι. Β.
V. 46. Δο/ά. ] Ό μίεν ' Αριστοφάνης κακώς πλτίθυν- Aristnphanee.
τικως γράφει- Ό δε "Άρίσταρχος το δοιά άντι του δίχως Aiistarchus.
άνύει. Ε.
V. 47· ΤΙατης δ' ως ήπιος ηεν. ] Οι αρχαίοι την
βασιλείαν εμ.έρίζ,ον εις τρία επίθετα- τον μεν πραον
βασιλέα, ωνόμ.αζ,ον πατέρα- τον άπηνν και θυμ,ωδη, δε-
σπότην τον φειδωλον και φιλόχρυσον , κάπηλον. Β.
V. 48· Ν^ν δ' αύ. J Ούχ ως προ εκείνων του πα-
τρός την ούσίαν , αλλά την κατηγορίαν αύ^ων των νέων
άλλως τε τούτο μ-εν άμ,φίβολον, εκείνο δε πρόδηλον Q.
V. 5ι. Των ανδρών φίλοι υίες. ] Ύουτέστι των ένθάδε
άριστοι υιοί και μεν δώδεκα μ,όνοι ησαν άπο της Ιθάκης-
αλλ' έκ£/νων εδει μάλιστα κατηγορεΐν ους εδει συλλαμ.-
βάνεσθαι τω πολίτη βιαζομ,ένω. Β.
Των άνδρων φίλοι υίες.] Εκατόν δέκα και οκτώ σχεδόν
όντων των απάντων μνηστήρων, απο τούτων δέ εκ της
Ιθάκης, δύο και δέκα πάντες, άριστοι ρηθέντες, ζ,ητει
Ηρακλείδης, πως ό Τηλέμαχος σμικρύνει εν τη δημη- Heraclides.
γορία συστέλλων το πλήθος εις μ,όνους τους Ιθακή-
σιους; τί γάς έ'φη μ-ητέρι μ,νηστηρες έπεχραον ουκ έθε-
λουση, των άνδρων φίλοι υίες, οι ένθάδε y' είσιν άρι-
στοι- το γάς πολύ φορτίον της μνηστείας περιηρηκε
συστείλας το πλήθος εις τους ένθάδε, τους οντάς έλά-
χιστον μετά του παντός πλήθους. Φοα'η δ' άν τις έν
Ιθάκη δημ-ηϊορούντα τον Τηλέμαχον, των ί£ Ύθάκης
εικότως κατηγορεϊν ρηθέντων δέ και υπές των άλλων,
απολογία μάλλον ην τοις πατράσι των Τθακησίων, οτι
ούχ οι ημέτεροι μόνον, άλλα και άλλοι- και δεϊ πρό-
τερον εκείνους κωλύειν πλείους "όντας- τοις γάς πολλοίς
άκολουθήσειν και τους έλάττους- ει γάς άπλως έ'φη,
μ-ητέρι μοι μ,νη^τηρες έπέχραον ούκ έθελούση, κοινώς
άν κατηγόρηΰ^ν αλλοδαπών και ξένων έν άλλοτρίοις
άκροαταΐς- h δέ έπαγωγη h των άνδρων φίλοι υίες οι
ένθάδε γ είσιν άριστοι, ίδιον το άδίκημ-α έπο'ιησεν, ως
και των άλλων τούτοις άκολουθησάντων, οτι των αρί-
στων εν Ιθάκη haav παίδες οι ιθακήσιοι μνηστήρες- ως
άν ούν ηγεμ,όσι οι άλλοι είποντο- έν πασι γάς το ηγε-
μ,ονονν, ολιγωτερον των άρχομ.ένων και τω ηγεμονούντι
καν το ολίγιστον η, πείθεται το άλλο πλήθος εις τε
τάς επιθέσεις και τάς άποχάς των πραττομένων. Q.
V. 52. Ο/' πατρός· μεν. j Αιαβάλλει την μ.νηστείαν,
ως πρόφασιν ούσαν της άρπαγης των χρημ-άτων έ£ον γάς
κατά νόμους μνηστευεσθαι, παράνομοι ημιν ένοχλουσιν
Αηλον έκ τούτων , οτι "Ικάριος ιθακήσιος ην έφη γ0ύν
εις οΐκον ει γάς ην ξένος, έφη άν προς Το ^στυ^ *
προς την γαίαν. Ει δε ην σπαρτιάτης, πως εις Σπάρτη» -
4