DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.6808#0171
,/ ΣΧΟΛΙΑ ΕΙΣ
έλθων Τηλέμαχος, ού συνέτυχεν αύτω ; πως τε Ό φι-
λοίέσποτος Εύμαιος κατηγορειτο τη δεσποίνη λέγων ,
ως ωφελλ' ' Ελένης άπο φυλον όλέσθαι πρόχνυ. 'ΐκάριος
γαξ και Ύυνδάρεος, αδελφοί· και περ'ιειχετο τη κατάρα
h Πενελοπη, ειπεξ εκείνη (εκείνου) του Ίκαράυ hv θυγα-
τηξ' πω; τε Άθηνα έν Σπάρτη οντι τω Τηλεμάχω φησι,
ηδη γάξ ρα πατηξ τε κασίγνητοί τε κέλονται Ευρυμά-
χω γημασθαι· ως γάς εν Ιθάκη οίκούντων , ποιείται τον
λόγον. Q.
V. 53. 'Εεδνωσχιτο. ] C'E<W έπιδωσεΐ' και κυρίως
μεν εδνα εστί τα διδομ,ενα άπο του γαμ.ουντος τη γα-
μουμενγ νυν δέ καταχρηστικώς κείται η λέξις άντι
του χρημ,ατα έπιδοίη. Q.
V. 58. Τά δέ.} Τα επι συντριβή ημέτερα θελήματα,
τούτων. Β.
Κατάνεται. ] Τελειούται· απο του άνύω , ανω ρημ.α. Β.
Υ. 5cj. Οίος Όδυσσεύς. J Ούκ έσμέν τοιούτοι οίος ην ο
"Οδυσσεύς, εάν επιχειρήσω μεν , ολοθρευθείημ.εν αν. Q.
V. 6ο. ' Ημείς $ ου νυ τι. ] ' Ελεγχθείημεν ασθενείς
οντες και άποροι δυνάμεως" και έπιχειρησαντες ανελεΐν
αυτούς , τάχα άναιρεθησόμεθα. Q.
V. 63. Ού γάξ έτ άνσγετα. ] Αιτιάται ο Ηρακλεί-
δης και το της Τηλεμ.άχου δημηγορίας ανοικονόμητοι
δέον γάξ εφη άξιούν και Ικετεύειν συνάρασθαι αντίο
προς την των μνηστήρων του οίκου άπαλλαγην, ο δε
έπιπλησσει λέγων, ού γάξ ετ άνσχετα έργα τετεΰχαταΐ'
ούϊ έτι καλώς οίκος εμάς διολωλε' και το οτι εί μη
πάρεστιν ο πατηξ ταύτα πάσχειν επανατεινάμ,ενος· ού
γάξ εστίν άνηξ οίος "Οδυσσεύς εσκεν άρην άπα του οίκου
άμύναΐ' ημείς δ'ού νύ τοι τοιοι άμ,ύναιμεν. Και ετι πικρό-
τερου προς τους Ιθακήσιους οντος του λόγου, κα) την πά-
λην (και πάλιν), άλλους τ αίδέσθητε έφη περικτίονας άν-
Ωρωπούς, θεων υποδείσατε μ,ηνιν αγνοεί δε Ό κατή-
γορος την δύναμ.ιν ΤΌς δημ.ηγορίας' συμπλέκεται γάς
βασιλικον φρόνημα δεήσει καΐ Ικεσία· και εστίν ούχ
απλώς ό λόγος άτυχούντος ίνα δέησις η μόνη, άλλα
βασιλέως άδικουντος τε άμ,α και άδικουμένου υφ ών
ηκιστα εχρην ό δε λόγος προς τους άδικούντας· διο η
μίέν παρρησία της έπιπληξεως βασιλικής , η δέ δέησις·
παραμεμίγνυται γάξ Και δέησις οικεία Τω δυστυχούντι,
λίσαομαι η μεν Ζηνος ολυμπίου ηδε Γεμιστός. Q.
V. 65. Άλλους τ άιδέσθητε.^ Ελέγχει το πλήθος, οτι
έχρην και α,ύτο των παρ αύτου λόγων πάσχοντος δία-
κωλύσαι τά τολμημένα- πάντη δέ προβάλλεται τον
ίλεον την προς τους έξω αίοω. Q.
ΪΙερίκτίονας. ] Τείτονας- άπο του πέριξ το πλησίον
ήτοι τους περί εκείνους "όντας, πλησιαστάς, πέριξ κατοι-
κούντας. Β. Ε.
V. 67. Άγάσσαμ.ενοι. ] Απο του άγω γίνεται άγα~
μαι, ο σημαίνει δυο, το θαυμάζω κα\ το μέμφομαι·
ωσαύτως και το θαυμάζω δυο σημαίνει, το κατηγορία
και το επαινώ. Β.
Τίνες- το άγασσάμενοι αντί του μ,εμψάμενοι εκλαμ-
βανουσιν ουκ εστί δέ, άλλα σημαίνει το έκπλαγέντες,
ως επι τινι μεγάλα» παρανομ,ηματι δηλον. Ε.
ΔΤΣΣΕΙΑΝ. Β.
V. 68. Αίσσομαι. ] Έκ του καιρού- την γάξ προε-
στηκυΐαν των εκκλησιών θεάν επικαλείται τίνες δε
ωηθησαν Θέμιδος άγαλμα έκφέρεσθαι εις τάς εκκλϊΓ
σιχς. Παρατηρητέον δέ οτι και Ευκλεια παρά Διος έχει
τούτο, γέρας, Θέμις. Q.
V. 70. Σχέσθε φίλοι. J Πως· τους μνηστήρας φίλους
καλεί; η Ό λόγος προς τους Ιθακήσιους, οίον άντίσχε-
σθέ μου' διο και Αριστοφάνης γράφει μΜ μ] οίον εάσα- Aristopiianes.
τε, ο εστί και υμεϊς υποσυμποθησατε. Άρίσταρχος δέ Amtarchw.
την μ\ν γραφην ουκ αμείβει , το δε οίον ακούει προς
το πένθος του πατρός· επιτρέπατε μ.οι μ.όνον έν rw
πενθεί είναι, και μαι άλλα επισωρεύετε κακά- η και
αφ" εαυτού φησι, έμίε μ,ονον έάσατε σχολάζειν τω πεν-
θεί, και μ,η έπιφέρεσθε· πάνδεινον γάξ το μ<η πενθειν
ί\ουσιαν έχειν. Q.
Προς- τους Ιθακήσιους όλους· εάν ο πατηξ μου δυ-
σμ,ενέων και εχθραινόμ,ενος ημιν ην , εάσατέ με πάσχειν
το δε μ.η παρέλκον Β.
V. 72· Δυσμενέαν κάκ' ερεζεν. ] Το έρεζεν και το
δυσμ,ενέων μ,ετοχη' πεφασμ,ένον δε τω λόγω χρηται ουκ
αντίκρυ εύεργέτην κάλων τον πατέρα. Q.
V. 74· Τούτους ότρύνοντες.] Ούχ ότι ωτρυνον αύτούς
εις τό ρχνερον εκείνοι, τούτο εγκαλεί Τηλέμ*αχος· αλ-
λ' οτι παΤδας οντάς αύτΰάν τους μνηστήρας , ούκ έπει-
χον ους γάξ τις κωλύειν δυνάμ,ενος διά το είναι κύριος
αυτών εκ. πλημ,μελειν, ούτος άν είη άντικρυς, ο την
της αδικίας έ^ουσίαν αύτοίς δεδωκως Ε.
V. 7^· 'Τμέας. j Αντικειμένου λυσις' τω γάξ τούτους
οτρύνοντες ράδιον άπαντησαι, οτι ούκ οτρύνομεν ούδέ κοι-
νονουμ,εν της ευωχίας· πολλω ούν φησι αίρετωτερον υμάς
έσθίειν, ηπεξ τοις μ,νηστνρσιν έπιτρέπειν οι γάξ μ.η
ένιστάμ,ενοι τη βια των μ,ειρακίων, σχεδόν έπιτρέπουσι
και επι τά άμ.αρτηματα προκαλούνται. Q.
Προ/3αοϊν. J Trjv κτησιν των τετραπόδων , αφ
ης προβαίνει η ούσία- τά κτήματα και την πρ'οσο-
δον. Ε.
V. 77· ΐίοτιπτυσσοίμεθαί] Ώροστερνιζόμεθα, παραβα-
λοίμ.εν η άχωριστοι γινόμ.εθα, φιλοφρονούμ.ενοί και προ-
σπλεκόμενοΐ. Β.
Ιΐροσλαλοίμεθα, φιλοφρονως άπαιτοΐμεν , παρακα-
λοιμ,εν , προσομιλοιμεν. Ε.
Δήλοι δε το στερνιζόμεθα η αχώριστοι γενόμεθα·
και εοει μεν ημας υποστίζειν εις αυτό, το δέ μύθω
τοις έξης άποδιδόναι, άλλ' ουδέποτε ο εικοστός χρ°ν°ζ
του ηρωικού στιγμ,ην επιδέχεται. Q.
V. 79· 'Δπρηκτους. j Προς άς· ουδέν εστί πράζασθαι.
Β. Ε. Q.
Νίν δέ έωντες ετέρους φθείρε» ταύτα ^ εμβάλετέ
μοι όδύνας- ού γάξ δυνησομαι καταπρά&ι επι τω ταύτα
άναλαβειν. Ε.
V. 8ι. 'Αναπρησας. ] Αντί τού ανομβρίας χΧ\ ^
κρύων πλήθος προίείς. Ζηνόδοτος & γράφας δάκρυα Zenodom..
θερμά χέων, έκλέλυκε την μεγαλειότητα τού στίχου,
δάκρυ' άναπρησας. Ααΐμονίως εαυτω έπιμαρτυρεϊ ο ποιη-
τής, οτι προς το οίκτροτατον προηκε τον λόγον. Q.
έλθων Τηλέμαχος, ού συνέτυχεν αύτω ; πως τε Ό φι-
λοίέσποτος Εύμαιος κατηγορειτο τη δεσποίνη λέγων ,
ως ωφελλ' ' Ελένης άπο φυλον όλέσθαι πρόχνυ. 'ΐκάριος
γαξ και Ύυνδάρεος, αδελφοί· και περ'ιειχετο τη κατάρα
h Πενελοπη, ειπεξ εκείνη (εκείνου) του Ίκαράυ hv θυγα-
τηξ' πω; τε Άθηνα έν Σπάρτη οντι τω Τηλεμάχω φησι,
ηδη γάξ ρα πατηξ τε κασίγνητοί τε κέλονται Ευρυμά-
χω γημασθαι· ως γάς εν Ιθάκη οίκούντων , ποιείται τον
λόγον. Q.
V. 53. 'Εεδνωσχιτο. ] C'E<W έπιδωσεΐ' και κυρίως
μεν εδνα εστί τα διδομ,ενα άπο του γαμ.ουντος τη γα-
μουμενγ νυν δέ καταχρηστικώς κείται η λέξις άντι
του χρημ,ατα έπιδοίη. Q.
V. 58. Τά δέ.} Τα επι συντριβή ημέτερα θελήματα,
τούτων. Β.
Κατάνεται. ] Τελειούται· απο του άνύω , ανω ρημ.α. Β.
Υ. 5cj. Οίος Όδυσσεύς. J Ούκ έσμέν τοιούτοι οίος ην ο
"Οδυσσεύς, εάν επιχειρήσω μεν , ολοθρευθείημ.εν αν. Q.
V. 6ο. ' Ημείς $ ου νυ τι. ] ' Ελεγχθείημεν ασθενείς
οντες και άποροι δυνάμεως" και έπιχειρησαντες ανελεΐν
αυτούς , τάχα άναιρεθησόμεθα. Q.
V. 63. Ού γάξ έτ άνσγετα. ] Αιτιάται ο Ηρακλεί-
δης και το της Τηλεμ.άχου δημηγορίας ανοικονόμητοι
δέον γάξ εφη άξιούν και Ικετεύειν συνάρασθαι αντίο
προς την των μνηστήρων του οίκου άπαλλαγην, ο δε
έπιπλησσει λέγων, ού γάξ ετ άνσχετα έργα τετεΰχαταΐ'
ούϊ έτι καλώς οίκος εμάς διολωλε' και το οτι εί μη
πάρεστιν ο πατηξ ταύτα πάσχειν επανατεινάμ,ενος· ού
γάξ εστίν άνηξ οίος "Οδυσσεύς εσκεν άρην άπα του οίκου
άμύναΐ' ημείς δ'ού νύ τοι τοιοι άμ,ύναιμεν. Και ετι πικρό-
τερου προς τους Ιθακήσιους οντος του λόγου, κα) την πά-
λην (και πάλιν), άλλους τ αίδέσθητε έφη περικτίονας άν-
Ωρωπούς, θεων υποδείσατε μ,ηνιν αγνοεί δε Ό κατή-
γορος την δύναμ.ιν ΤΌς δημ.ηγορίας' συμπλέκεται γάς
βασιλικον φρόνημα δεήσει καΐ Ικεσία· και εστίν ούχ
απλώς ό λόγος άτυχούντος ίνα δέησις η μόνη, άλλα
βασιλέως άδικουντος τε άμ,α και άδικουμένου υφ ών
ηκιστα εχρην ό δε λόγος προς τους άδικούντας· διο η
μίέν παρρησία της έπιπληξεως βασιλικής , η δέ δέησις·
παραμεμίγνυται γάξ Και δέησις οικεία Τω δυστυχούντι,
λίσαομαι η μεν Ζηνος ολυμπίου ηδε Γεμιστός. Q.
V. 65. Άλλους τ άιδέσθητε.^ Ελέγχει το πλήθος, οτι
έχρην και α,ύτο των παρ αύτου λόγων πάσχοντος δία-
κωλύσαι τά τολμημένα- πάντη δέ προβάλλεται τον
ίλεον την προς τους έξω αίοω. Q.
ΪΙερίκτίονας. ] Τείτονας- άπο του πέριξ το πλησίον
ήτοι τους περί εκείνους "όντας, πλησιαστάς, πέριξ κατοι-
κούντας. Β. Ε.
V. 67. Άγάσσαμ.ενοι. ] Απο του άγω γίνεται άγα~
μαι, ο σημαίνει δυο, το θαυμάζω κα\ το μέμφομαι·
ωσαύτως και το θαυμάζω δυο σημαίνει, το κατηγορία
και το επαινώ. Β.
Τίνες- το άγασσάμενοι αντί του μ,εμψάμενοι εκλαμ-
βανουσιν ουκ εστί δέ, άλλα σημαίνει το έκπλαγέντες,
ως επι τινι μεγάλα» παρανομ,ηματι δηλον. Ε.
ΔΤΣΣΕΙΑΝ. Β.
V. 68. Αίσσομαι. ] Έκ του καιρού- την γάξ προε-
στηκυΐαν των εκκλησιών θεάν επικαλείται τίνες δε
ωηθησαν Θέμιδος άγαλμα έκφέρεσθαι εις τάς εκκλϊΓ
σιχς. Παρατηρητέον δέ οτι και Ευκλεια παρά Διος έχει
τούτο, γέρας, Θέμις. Q.
V. 70. Σχέσθε φίλοι. J Πως· τους μνηστήρας φίλους
καλεί; η Ό λόγος προς τους Ιθακήσιους, οίον άντίσχε-
σθέ μου' διο και Αριστοφάνης γράφει μΜ μ] οίον εάσα- Aristopiianes.
τε, ο εστί και υμεϊς υποσυμποθησατε. Άρίσταρχος δέ Amtarchw.
την μ\ν γραφην ουκ αμείβει , το δε οίον ακούει προς
το πένθος του πατρός· επιτρέπατε μ.οι μ.όνον έν rw
πενθεί είναι, και μαι άλλα επισωρεύετε κακά- η και
αφ" εαυτού φησι, έμίε μ,ονον έάσατε σχολάζειν τω πεν-
θεί, και μ,η έπιφέρεσθε· πάνδεινον γάξ το μ<η πενθειν
ί\ουσιαν έχειν. Q.
Προς- τους Ιθακήσιους όλους· εάν ο πατηξ μου δυ-
σμ,ενέων και εχθραινόμ,ενος ημιν ην , εάσατέ με πάσχειν
το δε μ.η παρέλκον Β.
V. 72· Δυσμενέαν κάκ' ερεζεν. ] Το έρεζεν και το
δυσμ,ενέων μ,ετοχη' πεφασμ,ένον δε τω λόγω χρηται ουκ
αντίκρυ εύεργέτην κάλων τον πατέρα. Q.
V. 74· Τούτους ότρύνοντες.] Ούχ ότι ωτρυνον αύτούς
εις τό ρχνερον εκείνοι, τούτο εγκαλεί Τηλέμ*αχος· αλ-
λ' οτι παΤδας οντάς αύτΰάν τους μνηστήρας , ούκ έπει-
χον ους γάξ τις κωλύειν δυνάμ,ενος διά το είναι κύριος
αυτών εκ. πλημ,μελειν, ούτος άν είη άντικρυς, ο την
της αδικίας έ^ουσίαν αύτοίς δεδωκως Ε.
V. 7^· 'Τμέας. j Αντικειμένου λυσις' τω γάξ τούτους
οτρύνοντες ράδιον άπαντησαι, οτι ούκ οτρύνομεν ούδέ κοι-
νονουμ,εν της ευωχίας· πολλω ούν φησι αίρετωτερον υμάς
έσθίειν, ηπεξ τοις μ,νηστνρσιν έπιτρέπειν οι γάξ μ.η
ένιστάμ,ενοι τη βια των μ,ειρακίων, σχεδόν έπιτρέπουσι
και επι τά άμ.αρτηματα προκαλούνται. Q.
Προ/3αοϊν. J Trjv κτησιν των τετραπόδων , αφ
ης προβαίνει η ούσία- τά κτήματα και την πρ'οσο-
δον. Ε.
V. 77· ΐίοτιπτυσσοίμεθαί] Ώροστερνιζόμεθα, παραβα-
λοίμ.εν η άχωριστοι γινόμ.εθα, φιλοφρονούμ.ενοί και προ-
σπλεκόμενοΐ. Β.
Ιΐροσλαλοίμεθα, φιλοφρονως άπαιτοΐμεν , παρακα-
λοιμ,εν , προσομιλοιμεν. Ε.
Δήλοι δε το στερνιζόμεθα η αχώριστοι γενόμεθα·
και εοει μεν ημας υποστίζειν εις αυτό, το δέ μύθω
τοις έξης άποδιδόναι, άλλ' ουδέποτε ο εικοστός χρ°ν°ζ
του ηρωικού στιγμ,ην επιδέχεται. Q.
V. 79· 'Δπρηκτους. j Προς άς· ουδέν εστί πράζασθαι.
Β. Ε. Q.
Νίν δέ έωντες ετέρους φθείρε» ταύτα ^ εμβάλετέ
μοι όδύνας- ού γάξ δυνησομαι καταπρά&ι επι τω ταύτα
άναλαβειν. Ε.
V. 8ι. 'Αναπρησας. ] Αντί τού ανομβρίας χΧ\ ^
κρύων πλήθος προίείς. Ζηνόδοτος & γράφας δάκρυα Zenodom..
θερμά χέων, έκλέλυκε την μεγαλειότητα τού στίχου,
δάκρυ' άναπρησας. Ααΐμονίως εαυτω έπιμαρτυρεϊ ο ποιη-
τής, οτι προς το οίκτροτατον προηκε τον λόγον. Q.