DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.6808#0217
6ο
2Χ0ΛΪΑ ΕΙ2 0ΔΤΣ2ΕΙΑΝ. Ε.
Κλυτός "Αμφιτρίτη. ] Ώως γούν άλλαχού φησϊ κήτος
α μυρία βόσκει άγάστονος Αμφιτρίτη; άλλα το μεν
επι του ύδατος, το δε έπϊ τού στοιχείου. Q.
V. 423. Όδωδυσταΐ. j Τβ 5έμα όδύω ως άνΰω, ωδυ-
ffrai και αττικές δδωδυοται. Β.
V. 426.'Ρινός. ] Έτυμ,ολογειται άπο του ρέω ρινόν. Β.
ΔρύφΖη. J Άπεδρύφ^η, άπεξύσ^η, άπο του δέρας
δρύπτω. Β.
V. 43ο. ΛΩς. ] Τίνες· περιέσπασαν το ως ίνα σημαί-
νη το όμως. Β.
ΙίαλιρρόΖιον. J ΪΙάλΐν ορμΜτως υποστε'φαν το κυμα
πάλιν άπηνεγκεν αΰτον άπο του αιγιαλού εις το πέ-
λαγος. Β.
V. 432. 'Ω,ς οτε πολύποδος·] "Ω,σπες οι πολύποδες
αποσπώμενοι των πετρών αντιλαμβάνεσαι είώ^τασι ταις
κοτυληδόσι καρτερως, οΰτως άντείχετο ταις χερσϊ και
προσεπεφύκει Ό 'Οδυσσεύς, ωστε καϊ απάγεσαι αυτού
μ.ερος τί του δέρματος και προσείχετο τη πέτρα. Ε.
Ούκ έξωθεν η είκων, αλλ εκ των ενύγρων δύσριτον
δε Όν το ζ,ωον , αντέχεται της πέτρας %ερμ.αινον αυτήν
και άντι'άερμ.αινό'μ.ενον υπ αυτής. Q.
V. 433. Προς κοτυληδονόφιν.] Ώς χαλκόφιν. Αάϊγ-
γες τα μικρά λιθάρια , μ.ικρά ψηφίδα. Q.
V. 434· ^ του ττροζ πέτργσι. ] Έιϊ)μειονντα,ι τίνες ,
οτι ού κατά πάν ωμοίωται τα της παραβολής- έκεΐ μεν
γάξ το αωμ,α λ&ακας αποσπά,, ωδε δε προς ταις πέ-
τραΐς εναπομένει μέρος του δέρματος. Q.
V. 438· Κύματος εξαναδύς. ] Ό όδύων εκ του κύ-
ματος των κυμάτων εκείνων άτινα άποπτύονται και
εξέρχονται εις την ηπειρον. Β.
V. 439· Ν>?χε παρέξ. ] Ουτε πλησίον πάνυ οπεξ
δηλοΐ h παρα, ουτε πόρρω οπεξ δήλοι το εξ. Ε.
"Άι^φωει καρτερίαν ^Οδυσσέως, ως νηχόμενος γάξ
παρατηρήσεως ουκ νμελεΐ. Q.
V. 44°· Ήίονας· τε παραπληγας. ] Ώαραπλαγιαζο-
μενας ταις πληγαις, έξεναντίου πλησσομενας υπο των
κυμάτων. Β. Ε.
V. 44χ· Άλλ' οτε δη ποταμ,οΐο.] Σωσωνα φασί τού-
τον λέγεσ^αι τον ποταμόν. Q.
V. 44^' Αειος πετράων. ] Ή οτι πέτρας ούκ είχεν,
η οτι είχε μεν, λείας δε ομως αύτάς είχεν. Β. Q.
V. 444· Κ·α' ευξατο 'όν κατά 3τυμάν. ] Ούκ έστι γάξ
των νηχομενων το φ^τέγγεσ^αι, αλλά τω λογισμω την
εύχην έκφέρειν. Β. Q.
V. 44^· Ηολυλλιστον. ] ΐίολυλιτάνευτον, άπο τού
λιτή h παράκλησις. Β. Ε.
V. 447* Δίδοΐος /χέν. ] Οϊμαι δια τον ίκέσιον Αία
ος εστί πατηξ ανδρών τε 5εων τε. Ε.
Μεν. ] Ό μεν παρέλκει· ο δε νούς, ανδρών όστις
ϊ'κηται άλωμενος , αίδοιος εστί και ά^ανάτοισι %εοι·
σι· καϊ παρά %εοΐς φησϊν ο ικέτης αιδεσιμος και προ-
σδεκτάς εστί. Β. Q.
V. 449· ^a'v τε ?'αοΊ σ* τε 7°ννα& Ίκάνω. ] Μια
δεήσει καί Τγ\ν φύσιν τού ρευμ,ατος και το σωμ,α συνέ-
πλεξεν. Q.
V. 451. Παύσεν έον ροον, ε<τχε δε κύμα,. ] Μ/α
δεήσει το ίδιον κύμα και τον ίδιον ρουν επεσχεν. Q.
V. 453. Ές· ποταμού προχοάς, j Άντι αντωνυμίας
το όνομα· ου γαξ ειπεν εις τας εαυτού προχοας' Π οΐ-
πλη ούν παράκειται προς το τϊ)ς ερμηνείας ίδιον. Β. Ε. Q.
'Ο άρ άμφω γούνατ έκαμψε. ] Τά γάξ νεύρα,
άπο πολλού κρύους άκινητούσιν ίνα γούν μ,η κρατήσω-
σιν , αύτω ταύτα έκαμφεν. Ε.
0/ γάξ επί πλέον εν υγρω διατρίφαντες άπορϊσούνται
τά νεύρα, και δεόνται μαλάξεως τίνος εις το κατα-
πεσειν. Q.
V. 455. Κηκιε. ] Άπο τού κίω το παραγίνομαι-
άνηκοντίζετο πολλή και εβρωμει, άφ' ού και καπνός. Β.
V. 457· Όλιγηπελέων. j ^Ολίγον έχων τού πέλειν,
τιγουν ολιγοφυχων. Β. Ε.
V. 459· Και τότε δη κρήδεμνον. ] Έν πρώτοις μ-ε-
μνηται των εντολών της εύεργετιδος. Q.
V. 4^0. Άλιμ,υρηέντα. ] Tav τη άλι ομού ρέοντα,
ήγουν άναμ,εμΛγμ,ένον τη ϊσαλάσση· η τον εις αλα μυ-
ρόμ.ενον. Ε.
'Επ&ετικως εις την θάλασσαν ερευγομ,ενον , τουτέστι
ρέοντα. Q.
V. 4^3. Σχι'νω υπεκλίν^η. ] λεγομένη βρούλω
υπέπεσε. Ε.
V. 465. ΊΥ νύ μοι μάκιστα γένηται. ] "Οτι πλέον
μΜ τούτων γενησεται. Β.
V. 466. Δυσκηδεα νύκτα. J Δυσφρόντιστον , κακάς
φροντίδας έμποιούσα,ν ά,μφοτέρως δε άπορε! τού κοιμφηναι
δια το κρύος και το πόρρω άπιέναι διά τά 5ηρία. Β. Q.
V. 467. Στίβη τε. ] Ή έω^ινη ψύχρα, η πάχνη
άπο τού στιβάζεσ^ται. Β.
Στίβη τε. ] Το έ'£ αιθρίας κρύος γενόμενον μάλιστα
παρα τους πόδας και τάς χείρας άμ.χ ήμερα, οπεξ
ενιοι λέγουσι μ,άλην. Ε.
Τύ έω^ινον ψύχος η πάχνη- των άπαξ δε είρημένων η
λέξις. Q.
Θήλυς εέρση. ] Έ τρόφιμος δρόσοςΐ τρόφυμον γάς το
%ηλυ· ούκ είπε δε %ήλεια άλλα %ηλυς άρσενικως, άς
ποιητικωτερον d γάξ καϊ άρσενικως λέγεται ο %ήλυς
αλλ* έχει το σημπινόμενον %ηλυ. Β. Q.
Θήλυς εέραη. ] Ή πάχνη h βάλλουσα εκ τον
πυκνούσ^αι· ει γάξ μη πυκνωτή η άνα%μίασις έκ τον
υοατος και εκ τού κρύους, πάγος άλλος ού πήγνυται. Ε·
V. 468. Κεκαφηότα ^υμ,όν. ] Έκπεπνευκότα.· κάπος
γάξ το πνεύμα. Ε.
V. 469· ¥νχρη πνέει. ] Εντεύθεν περίσταται οτι
και άνέμων φύσιν άκριβως κατενόησεν "Ομηρος, ων n γε-
νεσίς εκ των υγρών έστι· τού μεν γάξ ύδατος η μετα-
βολή εις αέρα γίνεται, ο δ' άνεμος έστίν άηξ ρέων. Ε.
V. 470· Έ? άναβάς. j Τ^ν Ιφηλην πρόβΛσιν
τού ΐρους, την άκρωρειαν , ν ™ν «^λ/σ/ν. Ε. Q.
V. 471- Οάμνοις.] roZ το συχνίν γίνε-
ται θάμνος. Β.
V. 474· Δοάσσατο.] Οΰτως έδοξεν αύτω κέρδιον, ού'τιο
πως, ως κατιών Ό λόγος δηλώσει, βη ρ' - *Ajjy>R
2Χ0ΛΪΑ ΕΙ2 0ΔΤΣ2ΕΙΑΝ. Ε.
Κλυτός "Αμφιτρίτη. ] Ώως γούν άλλαχού φησϊ κήτος
α μυρία βόσκει άγάστονος Αμφιτρίτη; άλλα το μεν
επι του ύδατος, το δε έπϊ τού στοιχείου. Q.
V. 423. Όδωδυσταΐ. j Τβ 5έμα όδύω ως άνΰω, ωδυ-
ffrai και αττικές δδωδυοται. Β.
V. 426.'Ρινός. ] Έτυμ,ολογειται άπο του ρέω ρινόν. Β.
ΔρύφΖη. J Άπεδρύφ^η, άπεξύσ^η, άπο του δέρας
δρύπτω. Β.
V. 43ο. ΛΩς. ] Τίνες· περιέσπασαν το ως ίνα σημαί-
νη το όμως. Β.
ΙίαλιρρόΖιον. J ΪΙάλΐν ορμΜτως υποστε'φαν το κυμα
πάλιν άπηνεγκεν αΰτον άπο του αιγιαλού εις το πέ-
λαγος. Β.
V. 432. 'Ω,ς οτε πολύποδος·] "Ω,σπες οι πολύποδες
αποσπώμενοι των πετρών αντιλαμβάνεσαι είώ^τασι ταις
κοτυληδόσι καρτερως, οΰτως άντείχετο ταις χερσϊ και
προσεπεφύκει Ό 'Οδυσσεύς, ωστε καϊ απάγεσαι αυτού
μ.ερος τί του δέρματος και προσείχετο τη πέτρα. Ε.
Ούκ έξωθεν η είκων, αλλ εκ των ενύγρων δύσριτον
δε Όν το ζ,ωον , αντέχεται της πέτρας %ερμ.αινον αυτήν
και άντι'άερμ.αινό'μ.ενον υπ αυτής. Q.
V. 433. Προς κοτυληδονόφιν.] Ώς χαλκόφιν. Αάϊγ-
γες τα μικρά λιθάρια , μ.ικρά ψηφίδα. Q.
V. 434· ^ του ττροζ πέτργσι. ] Έιϊ)μειονντα,ι τίνες ,
οτι ού κατά πάν ωμοίωται τα της παραβολής- έκεΐ μεν
γάξ το αωμ,α λ&ακας αποσπά,, ωδε δε προς ταις πέ-
τραΐς εναπομένει μέρος του δέρματος. Q.
V. 438· Κύματος εξαναδύς. ] Ό όδύων εκ του κύ-
ματος των κυμάτων εκείνων άτινα άποπτύονται και
εξέρχονται εις την ηπειρον. Β.
V. 439· Ν>?χε παρέξ. ] Ουτε πλησίον πάνυ οπεξ
δηλοΐ h παρα, ουτε πόρρω οπεξ δήλοι το εξ. Ε.
"Άι^φωει καρτερίαν ^Οδυσσέως, ως νηχόμενος γάξ
παρατηρήσεως ουκ νμελεΐ. Q.
V. 44°· Ήίονας· τε παραπληγας. ] Ώαραπλαγιαζο-
μενας ταις πληγαις, έξεναντίου πλησσομενας υπο των
κυμάτων. Β. Ε.
V. 44χ· Άλλ' οτε δη ποταμ,οΐο.] Σωσωνα φασί τού-
τον λέγεσ^αι τον ποταμόν. Q.
V. 44^' Αειος πετράων. ] Ή οτι πέτρας ούκ είχεν,
η οτι είχε μεν, λείας δε ομως αύτάς είχεν. Β. Q.
V. 444· Κ·α' ευξατο 'όν κατά 3τυμάν. ] Ούκ έστι γάξ
των νηχομενων το φ^τέγγεσ^αι, αλλά τω λογισμω την
εύχην έκφέρειν. Β. Q.
V. 44^· Ηολυλλιστον. ] ΐίολυλιτάνευτον, άπο τού
λιτή h παράκλησις. Β. Ε.
V. 447* Δίδοΐος /χέν. ] Οϊμαι δια τον ίκέσιον Αία
ος εστί πατηξ ανδρών τε 5εων τε. Ε.
Μεν. ] Ό μεν παρέλκει· ο δε νούς, ανδρών όστις
ϊ'κηται άλωμενος , αίδοιος εστί και ά^ανάτοισι %εοι·
σι· καϊ παρά %εοΐς φησϊν ο ικέτης αιδεσιμος και προ-
σδεκτάς εστί. Β. Q.
V. 449· ^a'v τε ?'αοΊ σ* τε 7°ννα& Ίκάνω. ] Μια
δεήσει καί Τγ\ν φύσιν τού ρευμ,ατος και το σωμ,α συνέ-
πλεξεν. Q.
V. 451. Παύσεν έον ροον, ε<τχε δε κύμα,. ] Μ/α
δεήσει το ίδιον κύμα και τον ίδιον ρουν επεσχεν. Q.
V. 453. Ές· ποταμού προχοάς, j Άντι αντωνυμίας
το όνομα· ου γαξ ειπεν εις τας εαυτού προχοας' Π οΐ-
πλη ούν παράκειται προς το τϊ)ς ερμηνείας ίδιον. Β. Ε. Q.
'Ο άρ άμφω γούνατ έκαμψε. ] Τά γάξ νεύρα,
άπο πολλού κρύους άκινητούσιν ίνα γούν μ,η κρατήσω-
σιν , αύτω ταύτα έκαμφεν. Ε.
0/ γάξ επί πλέον εν υγρω διατρίφαντες άπορϊσούνται
τά νεύρα, και δεόνται μαλάξεως τίνος εις το κατα-
πεσειν. Q.
V. 455. Κηκιε. ] Άπο τού κίω το παραγίνομαι-
άνηκοντίζετο πολλή και εβρωμει, άφ' ού και καπνός. Β.
V. 457· Όλιγηπελέων. j ^Ολίγον έχων τού πέλειν,
τιγουν ολιγοφυχων. Β. Ε.
V. 459· Και τότε δη κρήδεμνον. ] Έν πρώτοις μ-ε-
μνηται των εντολών της εύεργετιδος. Q.
V. 4^0. Άλιμ,υρηέντα. ] Tav τη άλι ομού ρέοντα,
ήγουν άναμ,εμΛγμ,ένον τη ϊσαλάσση· η τον εις αλα μυ-
ρόμ.ενον. Ε.
'Επ&ετικως εις την θάλασσαν ερευγομ,ενον , τουτέστι
ρέοντα. Q.
V. 4^3. Σχι'νω υπεκλίν^η. ] λεγομένη βρούλω
υπέπεσε. Ε.
V. 465. ΊΥ νύ μοι μάκιστα γένηται. ] "Οτι πλέον
μΜ τούτων γενησεται. Β.
V. 466. Δυσκηδεα νύκτα. J Δυσφρόντιστον , κακάς
φροντίδας έμποιούσα,ν ά,μφοτέρως δε άπορε! τού κοιμφηναι
δια το κρύος και το πόρρω άπιέναι διά τά 5ηρία. Β. Q.
V. 467. Στίβη τε. ] Ή έω^ινη ψύχρα, η πάχνη
άπο τού στιβάζεσ^ται. Β.
Στίβη τε. ] Το έ'£ αιθρίας κρύος γενόμενον μάλιστα
παρα τους πόδας και τάς χείρας άμ.χ ήμερα, οπεξ
ενιοι λέγουσι μ,άλην. Ε.
Τύ έω^ινον ψύχος η πάχνη- των άπαξ δε είρημένων η
λέξις. Q.
Θήλυς εέρση. ] Έ τρόφιμος δρόσοςΐ τρόφυμον γάς το
%ηλυ· ούκ είπε δε %ήλεια άλλα %ηλυς άρσενικως, άς
ποιητικωτερον d γάξ καϊ άρσενικως λέγεται ο %ήλυς
αλλ* έχει το σημπινόμενον %ηλυ. Β. Q.
Θήλυς εέραη. ] Ή πάχνη h βάλλουσα εκ τον
πυκνούσ^αι· ει γάξ μη πυκνωτή η άνα%μίασις έκ τον
υοατος και εκ τού κρύους, πάγος άλλος ού πήγνυται. Ε·
V. 468. Κεκαφηότα ^υμ,όν. ] Έκπεπνευκότα.· κάπος
γάξ το πνεύμα. Ε.
V. 469· ¥νχρη πνέει. ] Εντεύθεν περίσταται οτι
και άνέμων φύσιν άκριβως κατενόησεν "Ομηρος, ων n γε-
νεσίς εκ των υγρών έστι· τού μεν γάξ ύδατος η μετα-
βολή εις αέρα γίνεται, ο δ' άνεμος έστίν άηξ ρέων. Ε.
V. 470· Έ? άναβάς. j Τ^ν Ιφηλην πρόβΛσιν
τού ΐρους, την άκρωρειαν , ν ™ν «^λ/σ/ν. Ε. Q.
V. 471- Οάμνοις.] roZ το συχνίν γίνε-
ται θάμνος. Β.
V. 474· Δοάσσατο.] Οΰτως έδοξεν αύτω κέρδιον, ού'τιο
πως, ως κατιών Ό λόγος δηλώσει, βη ρ' - *Ajjy>R