DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.6808#0252
SCHOLIA AD ODYSSEAE LIBRVM X.
Όδυσσευς μεταξύ της κεφαλής και των "ώμων ( Β. μεταζύ
τνς κεφαλές και των δυο ποδών ) μέσον γαξ των πο-
δών την άνω έσχε την ιδίαν κεφαλήν Ό Όδυσσεύς' κα-
τείχε δε τους δυο πόδας συνδεδεμένους ταις δυο χερσϊ
ϋκψιπτομενους τω δόρατί. Β. Q.
V. Ι7°· Έπε/ ούπως ηεν έπ ώμου. ] Ουκ εδυνάμψ
γάξ τη άριστεξα χειρ] κατά του ενος ωμου φερειν την
ελαφον. Q.
V. Ι74· Ού γάξ πως. ] Τίνες φασι οτι άπο του
Anonymus. 7^ξ \ξατο, εγω δε οϊομχΐ οτι η συνταξς ούτως έχει,
h άλλα άντι του n , ω φίλοι άγετε δη » οφξ f> νηι
βρωσις τε π'οαις, μνησώμεθα βρώμης" ου γαξ πω κα-
ταδυσόμεθα ήτοι κχταλευσόμεθχ και κατέλθομεν αίχ-
νυμενοί πες εις Άιδαο δόμ,ους πριν μόρσιμον "ημαξ έπελ-
V. ijS. Εις Άΐδαο δόμους. ] Ουκ εστίν άποθανεΐν
παρά την είμαρμένην δει ουν έσθίειν. Q.
V. 179· Εκ δε καλυφάμενοι. Άπογυμνώσαντες τάς
όψεις , ήτοι άποσκεπασθέντες τα. ίδια σώματα, εκ του
ύπνου έγερθέντες. Q.
V. 18ο. Θηήσαντ ελαφον. ] "Έθος γάξ τοις πολ-
λοίς θαυμάζειν τα άπα άγρας είλημμένα. Q.
V. ί 85. ^Ημος $ ηέλιος. ] Ούδε μετά την τροφην
λέγει προς αυτούς περι της κατ άσκοπης, άλλ' εαυτην
πρώτψ. Q.
V. 190. ?& φίλοι, ου γάξ τ ϊδμεν οπη ζόφος.]
Ταύτα δε λέγει ουκ άπορων , άλλα δεινοπαθων τοις
παρούσιν άγνοούμεν φψιν έν ποίω κλίματι έσμεν ,
και ού δυνάμεθα συγκρίναι ως προς έτέραν χωράν ει
ανατολικοί έσμΛν η δυτικοί· έλθόντες ούν μάθωμεν παρά
των ύίκητόρων , και ούτως τον έπι την πατρίδα πλουν
ποίησώμεθα' έκ τούτων δε έκτετοπισμένη φαίνεται h
πλάνη του "Οδυσσέως. Β. Q.
"Αλλως. φίλοι, ού γάξ τ ϊδμεν. ] 'Άλογόν εστί
το τους εταίρους άθυμία περιβάλλειν λύεται δε εκ
του καιρού, προς γάξ το δείν σκέψασθαι τους οίκήτορας
των τόπων , γ\ρμοττε την άπορίαν των χωρίων ειπείν. Q.
"Αλλωζ·. Taura λέγει ουκ άπορων, άλλα δεινοπαθων
Τοις παροΰσιν ου γάξ ϊσμεν οπού η δυσις η οπού η άνα-
τολν. Q.
V- 193. Έ^ί» δ" ουκ οί'ομαι. ] Τούτο είναι δια μέσου
Arcbilochus. Φ^αίν 'Αρχίλοχος ώς άν απαλγησαντος του "Οδυσσέως
ιδία άναπεφωνησθαι. Q.
V. 19^· Νίσον την π'ερι πόντος. ] Άντι του ως
ορός επίκειται h θάλασσα τη νήσω , οίον δοκείν επάνω
αυτής είνΛϋ χθαμαλη γάξ νήσος προείρηταΐ' άπο της
στεφάνης ουν τον ορούς έστεφάνωται εΐπεν. Q.
V. 210. Έν βήσσησί. J Έν τοις βασίμοίς τόποις, η
iv ταΐς προβάσεσι ορειναίς κοιλασιν. Q.
Δώματα gtyjUJf. j '™ πληθυντικού τού δώ-
ματα προς ένικον το δωμα υπήντησεν, ως το έζ ετέ-
ρων έτερος- είτα επιφέρει ουκ άν τις μιν άνήρη περι
αύτην τιρι Κίρκην. Q.
V. 213. Τους αυτή κατ&ελ&ν. ] Έξ ανθρώπων
εις φύσιν λεόντων και λύκων μετεβ&λεν. Q.
95
Το εθελζεν ού προς το μεταμορφωσαι σημαίνει ,
άλλα το νωθεστερον ποιησαι προς τάς ενεργείας· ώς εν
Ίλιάδι , αύτάξ "Αχαιών θέλγε νόον , οίον νωθέστερον
ίποίει. Q-
V. 217· Μαλ/γ/Λατα θυμού. ] Τά μειλ'ισσοντα και
καταπραυνοντα αΰτων τον θυμον φησι δε τάς άπομαγ-
δαλίας , άς προσδεχόμενοι οι κύνες έγρηγόρασιν η κρέα
τινά και προς ήδονην δωρήματα. Β. Q. ( Sed Β. φησι
τάς άπομαγδαλίας δε των δακτύλων αυτού , ήτοι τα.
εκ τού πίου ρυπάσματα. )
V. 221. 'Άειδουσης οπι καλη. ] Ούδεν άτοπον την
εις τόπον ούσαν τοιούτον υποκλ'επτειν τη ωδη τον πονον
ι 1
αί εύγενίδες δε εισάγονται παξ'Ομήρω Ίστουργούσαι. Q.
V. 222. Ίστον έποιχομενης- J Πορευομένης εις το
Ιστουργείν. Q.
V. 225. "Ος μοι κήδιστος. ] Συγγενικωτάτης φρον-
τίδος άζ,ιος , φίλτατος εξ έπιγαμιας. Q.
V. 231. Οισσάμενος δολον είναι.] 'Απο τού φιλο-
φρονως αυτούς καλεΐν μόνψ ούσαν , και άπο της των
θηρίων ημερότητος. Β. Q.
Post versum 233. Είσεν δ" είσαγαγούσχ etc. addi-
tur in raargine codicis Q hic versus: Τεϋχε
κυκεω χρυσέω δέπαϊ οφρα π'ιοιεν. Q.
V. 235. ϊΐραμνείω. ] ΑΗ πραυνοντι το μένος' η πα-
ραμεμενηκότι, ί\τοι παλαίω· η π^αμνείω τω άπο της
Ιίράμνου. Β.
Πραμνείω. J "Ένιοι μ.εν τω εκ πραμνείας άμπελου
γίνομένω οϊνω· λέγεται δε πραμνεία άμπελος ως και
θεσεία και μ,ελίκερις' ενιοι δε πραμνείω τω πραυνοντι
το μένος , οίον την ψνχην είς πραότητα άγοντί' ενιοι
δε παραμόνιμ.ον είς παλαίωσιν , και μη μεταβαλλό-
μενον. Q.
V. 238. Ράβδω πεπληγυΤα. ] ΐίρος την γοητείχν
και η πληγή της ράβδου ένήργει· και ολως αι ράβδοι
των θεων έναργοι πχξ Όμήρω· πλήξας ούν τω σκήπωνι
τους Αϊαντας ο Ποσειδών ένηκε μένος- και Αθηνά τον
Οδυσσέα ρχβδω πεπληγυία πάλιν έποίησε γέροντα" και
δ Ερμίης ωσπεξ τιμίω οπλω χρηται αύτη, τη των αν-
δρών ομμ,ατα θέλγει , ων εθέλει , τους δ" αυτε και
υπνωοντας εγείρει. Q.
V. 239· Τρίχας τε, και πόδας. ] Γράφεται τρίχας
τε και δέμας. Q.
V. 240. Αύτάξ νους ην έ'μ,πεδος. J Προς την έξης άθέ-
τησιν , οτι το σωμα μόνον ηλλοιούτο, η δε ψυχή έμε-
νεν άμετάβλητος- πως άν ουν λέγη , σο\ δέ τις ένι
στήθεσσι νόος εστίν τω και τού νου ηλλοιαμένου; h δέ
λυσις εκ της λέξεως. Q.
"Άλλως. Ούχ" ο συμπάς , άλλα το φιλάνθρωπον μό-
νον διο και σαίνουσιν ωσπεξ δέλφινες" φιλάνερα δέ ούκ
έλιπον βιωτάν κατά τον Πίνδαρον έμπεδος δέ, εδραίος, p;ndarus
βέβαιος , μη συνακόλουθη σας τοις λοιποις. Β. Q.
V. 242 Παρ' άκυλον. ] Άρίσταρχος ούκ οϊδε τον ^^,.
στίχον· ο δέ Καλλίστρατος άντ" αυτόν γράφει, παντος ααΐΐί3™
μην υλης έτιθει μελιείδεα καρπον "άκυλον δέ φησι
τον της πρίνου καρπον βάλανον δε τον της δρυός-
Όδυσσευς μεταξύ της κεφαλής και των "ώμων ( Β. μεταζύ
τνς κεφαλές και των δυο ποδών ) μέσον γαξ των πο-
δών την άνω έσχε την ιδίαν κεφαλήν Ό Όδυσσεύς' κα-
τείχε δε τους δυο πόδας συνδεδεμένους ταις δυο χερσϊ
ϋκψιπτομενους τω δόρατί. Β. Q.
V. Ι7°· Έπε/ ούπως ηεν έπ ώμου. ] Ουκ εδυνάμψ
γάξ τη άριστεξα χειρ] κατά του ενος ωμου φερειν την
ελαφον. Q.
V. Ι74· Ού γάξ πως. ] Τίνες φασι οτι άπο του
Anonymus. 7^ξ \ξατο, εγω δε οϊομχΐ οτι η συνταξς ούτως έχει,
h άλλα άντι του n , ω φίλοι άγετε δη » οφξ f> νηι
βρωσις τε π'οαις, μνησώμεθα βρώμης" ου γαξ πω κα-
ταδυσόμεθα ήτοι κχταλευσόμεθχ και κατέλθομεν αίχ-
νυμενοί πες εις Άιδαο δόμ,ους πριν μόρσιμον "ημαξ έπελ-
V. ijS. Εις Άΐδαο δόμους. ] Ουκ εστίν άποθανεΐν
παρά την είμαρμένην δει ουν έσθίειν. Q.
V. 179· Εκ δε καλυφάμενοι. Άπογυμνώσαντες τάς
όψεις , ήτοι άποσκεπασθέντες τα. ίδια σώματα, εκ του
ύπνου έγερθέντες. Q.
V. 18ο. Θηήσαντ ελαφον. ] "Έθος γάξ τοις πολ-
λοίς θαυμάζειν τα άπα άγρας είλημμένα. Q.
V. ί 85. ^Ημος $ ηέλιος. ] Ούδε μετά την τροφην
λέγει προς αυτούς περι της κατ άσκοπης, άλλ' εαυτην
πρώτψ. Q.
V. 190. ?& φίλοι, ου γάξ τ ϊδμεν οπη ζόφος.]
Ταύτα δε λέγει ουκ άπορων , άλλα δεινοπαθων τοις
παρούσιν άγνοούμεν φψιν έν ποίω κλίματι έσμεν ,
και ού δυνάμεθα συγκρίναι ως προς έτέραν χωράν ει
ανατολικοί έσμΛν η δυτικοί· έλθόντες ούν μάθωμεν παρά
των ύίκητόρων , και ούτως τον έπι την πατρίδα πλουν
ποίησώμεθα' έκ τούτων δε έκτετοπισμένη φαίνεται h
πλάνη του "Οδυσσέως. Β. Q.
"Αλλως. φίλοι, ού γάξ τ ϊδμεν. ] 'Άλογόν εστί
το τους εταίρους άθυμία περιβάλλειν λύεται δε εκ
του καιρού, προς γάξ το δείν σκέψασθαι τους οίκήτορας
των τόπων , γ\ρμοττε την άπορίαν των χωρίων ειπείν. Q.
"Αλλωζ·. Taura λέγει ουκ άπορων, άλλα δεινοπαθων
Τοις παροΰσιν ου γάξ ϊσμεν οπού η δυσις η οπού η άνα-
τολν. Q.
V- 193. Έ^ί» δ" ουκ οί'ομαι. ] Τούτο είναι δια μέσου
Arcbilochus. Φ^αίν 'Αρχίλοχος ώς άν απαλγησαντος του "Οδυσσέως
ιδία άναπεφωνησθαι. Q.
V. 19^· Νίσον την π'ερι πόντος. ] Άντι του ως
ορός επίκειται h θάλασσα τη νήσω , οίον δοκείν επάνω
αυτής είνΛϋ χθαμαλη γάξ νήσος προείρηταΐ' άπο της
στεφάνης ουν τον ορούς έστεφάνωται εΐπεν. Q.
V. 210. Έν βήσσησί. J Έν τοις βασίμοίς τόποις, η
iv ταΐς προβάσεσι ορειναίς κοιλασιν. Q.
Δώματα gtyjUJf. j '™ πληθυντικού τού δώ-
ματα προς ένικον το δωμα υπήντησεν, ως το έζ ετέ-
ρων έτερος- είτα επιφέρει ουκ άν τις μιν άνήρη περι
αύτην τιρι Κίρκην. Q.
V. 213. Τους αυτή κατ&ελ&ν. ] Έξ ανθρώπων
εις φύσιν λεόντων και λύκων μετεβ&λεν. Q.
95
Το εθελζεν ού προς το μεταμορφωσαι σημαίνει ,
άλλα το νωθεστερον ποιησαι προς τάς ενεργείας· ώς εν
Ίλιάδι , αύτάξ "Αχαιών θέλγε νόον , οίον νωθέστερον
ίποίει. Q-
V. 217· Μαλ/γ/Λατα θυμού. ] Τά μειλ'ισσοντα και
καταπραυνοντα αΰτων τον θυμον φησι δε τάς άπομαγ-
δαλίας , άς προσδεχόμενοι οι κύνες έγρηγόρασιν η κρέα
τινά και προς ήδονην δωρήματα. Β. Q. ( Sed Β. φησι
τάς άπομαγδαλίας δε των δακτύλων αυτού , ήτοι τα.
εκ τού πίου ρυπάσματα. )
V. 221. 'Άειδουσης οπι καλη. ] Ούδεν άτοπον την
εις τόπον ούσαν τοιούτον υποκλ'επτειν τη ωδη τον πονον
ι 1
αί εύγενίδες δε εισάγονται παξ'Ομήρω Ίστουργούσαι. Q.
V. 222. Ίστον έποιχομενης- J Πορευομένης εις το
Ιστουργείν. Q.
V. 225. "Ος μοι κήδιστος. ] Συγγενικωτάτης φρον-
τίδος άζ,ιος , φίλτατος εξ έπιγαμιας. Q.
V. 231. Οισσάμενος δολον είναι.] 'Απο τού φιλο-
φρονως αυτούς καλεΐν μόνψ ούσαν , και άπο της των
θηρίων ημερότητος. Β. Q.
Post versum 233. Είσεν δ" είσαγαγούσχ etc. addi-
tur in raargine codicis Q hic versus: Τεϋχε
κυκεω χρυσέω δέπαϊ οφρα π'ιοιεν. Q.
V. 235. ϊΐραμνείω. ] ΑΗ πραυνοντι το μένος' η πα-
ραμεμενηκότι, ί\τοι παλαίω· η π^αμνείω τω άπο της
Ιίράμνου. Β.
Πραμνείω. J "Ένιοι μ.εν τω εκ πραμνείας άμπελου
γίνομένω οϊνω· λέγεται δε πραμνεία άμπελος ως και
θεσεία και μ,ελίκερις' ενιοι δε πραμνείω τω πραυνοντι
το μένος , οίον την ψνχην είς πραότητα άγοντί' ενιοι
δε παραμόνιμ.ον είς παλαίωσιν , και μη μεταβαλλό-
μενον. Q.
V. 238. Ράβδω πεπληγυΤα. ] ΐίρος την γοητείχν
και η πληγή της ράβδου ένήργει· και ολως αι ράβδοι
των θεων έναργοι πχξ Όμήρω· πλήξας ούν τω σκήπωνι
τους Αϊαντας ο Ποσειδών ένηκε μένος- και Αθηνά τον
Οδυσσέα ρχβδω πεπληγυία πάλιν έποίησε γέροντα" και
δ Ερμίης ωσπεξ τιμίω οπλω χρηται αύτη, τη των αν-
δρών ομμ,ατα θέλγει , ων εθέλει , τους δ" αυτε και
υπνωοντας εγείρει. Q.
V. 239· Τρίχας τε, και πόδας. ] Γράφεται τρίχας
τε και δέμας. Q.
V. 240. Αύτάξ νους ην έ'μ,πεδος. J Προς την έξης άθέ-
τησιν , οτι το σωμα μόνον ηλλοιούτο, η δε ψυχή έμε-
νεν άμετάβλητος- πως άν ουν λέγη , σο\ δέ τις ένι
στήθεσσι νόος εστίν τω και τού νου ηλλοιαμένου; h δέ
λυσις εκ της λέξεως. Q.
"Άλλως. Ούχ" ο συμπάς , άλλα το φιλάνθρωπον μό-
νον διο και σαίνουσιν ωσπεξ δέλφινες" φιλάνερα δέ ούκ
έλιπον βιωτάν κατά τον Πίνδαρον έμπεδος δέ, εδραίος, p;ndarus
βέβαιος , μη συνακόλουθη σας τοις λοιποις. Β. Q.
V. 242 Παρ' άκυλον. ] Άρίσταρχος ούκ οϊδε τον ^^,.
στίχον· ο δέ Καλλίστρατος άντ" αυτόν γράφει, παντος ααΐΐί3™
μην υλης έτιθει μελιείδεα καρπον "άκυλον δέ φησι
τον της πρίνου καρπον βάλανον δε τον της δρυός-