DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.6808#0253
φ
χαρπόν τε κρανείης τον της κρανέας καρπον, ος πίταζις
χ.αλεΐταί' οί δέ βάρβιλος, οί δέ μ,άραος. Q.
Ακυλον. j Τον της πρίνου καρπον τον και άγριον
βαλανον τον της δρυός- συκαμίνους ο συκάμΛνος, μΊ-
μα'ινΜΚα το κόμ,αρον βάλανοι δε ού δρυών μόνον, άλλα
και φοινίκων καθ ομοιότητα· ούτω δε και το του αιδοίου
παρά τισιν άκρον και βάλανοι δέ Αιος τα κάστανα"
χράνεια δέ προπαρο^υτόνως το φυτον b δε καρπός σε-
αίγηται παρά τω ποιητγ καλείται δε πίτταζις- οί δέ
βάρβνλον φασιν, οι δέ μάραον. Β.
V. 24-5· Αόευκέα. j ίίικρον, άνιστορητον, άπροσδό-
κητον. Q-
V. 248. Ώϊετο θυμός*] Προεφητενε και προενοείτο.Ο_.
V. 2DI. Ηιομ,εν. Του Τε ήίομ.εν ένεστως έιω, ού
παρατατικός ηιον , το πληθυντικον ήιομεν , και κατά
συναίρεσΐ) ψμ,εν άλλως γάξ φασιν , ουδέποτε έν παρω-
χημ/ενω κατάρχον μεν το ητα μόνον , επάγεται δέ το
ο~· διό και εν τω εορτάζω την ένδον αύ^ησιν εορτή γάξ,
ής εα ο εατιν αγαστά ορνυται , οθεν εν τω εωρτά-
ζον η αύ^ησις- τον δέ 'ηίον h χρησις και μ,ετ ολίγα έν
τω παρά νηος άνήίον ηδέ θαλάσσης" και προ τούτων
παρά νηος ανήίον ές περιωπήν. Β.
V. 2.5g. Οί $ αμί αιστωθησαν. ]| Ήφανίσθησαν ,
αφανεΥς έγένοντο. Q.
V. 271- Τ<ί^' εν/ χώρω. ] Ώς το κλυτος Ιπποδά-
μεια μετασχηματισμών. Β.
V. 277· Έρ//.£ία£· χρυσόρραπις. ] Ουχ' ως άστυλόγου
πατηξ , "Ομηρος γάξ τούτο ου δηλοί, άλλ οτι ο λόγος
θεος, και τον σπουδαίον εις λόγον τιμά· λέγει γούν και h
Αθηνά, τω σε και ου δύναμ,αι προλιπείν οΰνεκ ετιητης εσσϊ
και άγχίνοος' και οτι τη Κίρκη προείττεν η^ειν αυτόν. Q.
V. 279· 'Ύπηνήτη. J "ϊπήνη λέγεται ο μύσταζ- πρώτον
νπηνήτη άρτι γενειωντι , πρώτης ήβης και ηλικίας οντί'
άρχιγενείως γενειήτη- υπήνη δέ έστι το επάνω χείλος,
έφ' ού πρώτον γεννάται ο χνούς, ο εστίν η πρώτου
γενείου εκφυσις. Q.
'Ύπηνήτης ο το χείλος πρώτον χωράΖ^ων γενείω. Q.
V. 283. Ώυκίνους κευθμ.ωνας έχοντας. J Νυν φησι
τάς καταδύσεις οπου κεύθονται και συγκλεισμένοι. Q.
V. 293. Περιμηκεϊ ράβδω. ] Φαίνεται η ράβδος άλ-
λοιουσα τά σώματα , ο κικεων δε την ψυχην. Q.
V. 296· Ή δέ σ υποδδείσασα. ] Φοβη^είσα ως τρω-
ϊσησομένη, ούχ ως άποϊσανουμ,ένη. Β. Q.
Κεκλήσεται. J Αντί του καλέσεται εύνη^τηναΐ' ού δι
άκολασίαν , άλλ εξ ων προείπεν ο 'Ερμης , λογισαμ,ένη
ως θεοφιλής. Q.
V. 298. Κΰση 3"' ετάρους. ] 'Απόλυση και ελευθέ-
ρωση άπο της φαρμακείας , η τους σους φίλους χοίρους
έποίησεν. Q.
V. 299· Μακάρων μέγαν ορκον ομόσσαι. ] "Η των
θεων τον ορκον, η εις τους θεούς- λείπει δέ η κατά,
£ν η κατα μακαρων. \).
"V· 3οι. Μη σ άπογνμ,νωθέντα. ] Ύου ξίφους δηλο-
νοτί\ κα£ Ύυμ<νος άτεξ κορυθός τε και άσπίδος, ού γάξ
εσθητος φησί. Β. Q.
2Χ0ΛΙΑ ΕΙΣ ΟΔΤΣΣΕΙΑΝ. Κ.
V. 3θ5. Μωλυ δέ μίν καλέουσι θεοί- ] Ουκ είπε
πως καλείται παξ ανθρωποις' επηγαγε γουν οτι άνά-
γνωστόν έστιν άνθρώποΐς. Q.
Μωλυ βοτάνης είδος , παρά το μ,ωλυείν ο εστίν αφα-
ν'ιζ,ειν τά φάρμ.ακα% φασι δέ αυτό έλκόμενον τω τέλει
της ρίζ,ης , θάνατον έπιφέρειν τω άνασπωντί. Β. Q.
ΧαλεπΌν δέ τ όρυσσειν. J Χ,αλεπον ορΰττείν έν τη
γη και εύρίσκειν τά είδη του φαρμΛκου. Q.
V. 3θ7· Ερμείας μεν. ] Ούτω συντακτέον το ρητον,
Ερμείας μεν έπειτα άπηλθεν εις τον μακρόν και υφψ
λον ολυμΜον , έγω δέ εις τά δώματα της Κίρκης, και
εις την νλην της νήσου έπορευθην. Q.
V. 3θ9· "Ηί'α. ] Ε?α ο μέσος, είτα διαλύσει και
τροπή του ε εις η ηία. Β.
V. 3ι5. Κάλου, δαιδαλέου.\ 'Εν τούτοις έηετέτακτο
του καλόν δαιδαλέου υπο δέ θρηνυς ποσιν ηεν' ού μεν
τοι παξ Άριστάρχω. Q. AristaichuS.
V. 323. CH δέ μέγα ίάχουσα ύπέδραμε. ] Αιατί δέ
εφοβηθη hK-ίρκη το ζίφος του ^Οδυσσέως θεά ούσα; φαμεν
οτι τους πολύν χρόνον Ζ,ωντας δαίμ.ονας, θανάτω δε ομ,ως
καθυποβαλλομενους, θεούς εϊωθεν όνομΛζειν ο ποιητής. Q.
V. 328. 'Αμείβεται ερκος οδόντων. ] Αιαβη, πα-
ρέλθοι, τά φάρμ-ακχ δηλονότι, ως τά δούρα σέσηπεν'
clvti κ&τα,Χεζ,εται τά εξ» και ελ^χ) εις τά εσω. Q.
V. 329- ^0' ^ τί$ εν ΰτήθεσσι ακήλητος. ] Κ,αί μεν
και των άλλων απ ε ξ νους ην έμ,πεδος ως το πάροσπεξ'
εί γάξ εμενεν ο νους, πως απορεί επί του "Οδυσσέως,
οτι ού μεταβέβληκε' η τάχα περι του ηγριωσθαι τον
νουν εκείνων φησί; η εκ της λέξεως λύοιτο, η γάξ πα-
ραφραστικως λέγει, σοι δέ τις έν στήθεσσιν άκηλητος
νόος εστίν , άντϊ του άκηλητος εί. Q.
' Ακήλητος.]* Αθελκτος, άκάκωτος, άκάτάκλαστος,
ανεζμπάτητος. Β. Q.
V. 33ο. Ή συγ 'Όδυσσεύς. ] Όποτε επέστησε, τότε
εγνω' τοιούτοι γάξ παξ ΌμΜρω οι θεοί. Β.
Ή ουγ'. j Άποφαντικως άντ\ του ούτως. Q.
V. 334- Έ>ύνης ημετέρης. ] Ούχ ηδονής άλλά πί-
στεως ένεκα τούτο προβάλλεται. Q.
V. 349- Δρήστειραι. J 'Ύπηρέτιδες , διάκονοι , υπουρ-
γοί γίνεται δέ άπο του δρω το πράττω , ίσχυραί. Q.
V. 35ο. Τίγνονται δ' άρα ταίγε. ] Κατήγοντο δέ τη
γενέσει υφίστασθαι νύμφας τινάς έζ ύδατος- τινές δε
υπερβατΌν h δέ τετάρτη υδωξ έφόρει εκ τε κρηνάων
οί δ' άλληγορούσι Κίρκην μίέν λέγοντες τον ένιαυτον ■>
τέσσαρας δέ θεραπαινίδας τάς ωρας. Β. Q.
"Εκ τε κρηνάων.] "Εν^α αι νεανίδες νύμψαΐ και αι
Αρυάδες. Q.
V. 351. Οϊτ εις άλαδε.] Ούτε γράφει Ζηνό δοτός* zen0(jotU6_
Άρίσταρχος δέ οί είς άλα- δεύτερον δέ έστιν h εΊς. Q.^^
V. 352. 'νήγεα καλά. \ Βαπτά περιβολαια και ιμά-
τια. Q. · ^
V. 353. A/3-'.] Ένθάδ" ψτονητέον το λ/ra, πληθυν-
τικον γάξ έστιν , ούχ ένικόν. Q-
Αέγει λίτα τά εφατίλωματα, και πορφύρα κέκληκε
τά άλιπόρφυρα και απαλά περιβόλια, Q.
χαρπόν τε κρανείης τον της κρανέας καρπον, ος πίταζις
χ.αλεΐταί' οί δέ βάρβιλος, οί δέ μ,άραος. Q.
Ακυλον. j Τον της πρίνου καρπον τον και άγριον
βαλανον τον της δρυός- συκαμίνους ο συκάμΛνος, μΊ-
μα'ινΜΚα το κόμ,αρον βάλανοι δε ού δρυών μόνον, άλλα
και φοινίκων καθ ομοιότητα· ούτω δε και το του αιδοίου
παρά τισιν άκρον και βάλανοι δέ Αιος τα κάστανα"
χράνεια δέ προπαρο^υτόνως το φυτον b δε καρπός σε-
αίγηται παρά τω ποιητγ καλείται δε πίτταζις- οί δέ
βάρβνλον φασιν, οι δέ μάραον. Β.
V. 24-5· Αόευκέα. j ίίικρον, άνιστορητον, άπροσδό-
κητον. Q-
V. 248. Ώϊετο θυμός*] Προεφητενε και προενοείτο.Ο_.
V. 2DI. Ηιομ,εν. Του Τε ήίομ.εν ένεστως έιω, ού
παρατατικός ηιον , το πληθυντικον ήιομεν , και κατά
συναίρεσΐ) ψμ,εν άλλως γάξ φασιν , ουδέποτε έν παρω-
χημ/ενω κατάρχον μεν το ητα μόνον , επάγεται δέ το
ο~· διό και εν τω εορτάζω την ένδον αύ^ησιν εορτή γάξ,
ής εα ο εατιν αγαστά ορνυται , οθεν εν τω εωρτά-
ζον η αύ^ησις- τον δέ 'ηίον h χρησις και μ,ετ ολίγα έν
τω παρά νηος άνήίον ηδέ θαλάσσης" και προ τούτων
παρά νηος ανήίον ές περιωπήν. Β.
V. 2.5g. Οί $ αμί αιστωθησαν. ]| Ήφανίσθησαν ,
αφανεΥς έγένοντο. Q.
V. 271- Τ<ί^' εν/ χώρω. ] Ώς το κλυτος Ιπποδά-
μεια μετασχηματισμών. Β.
V. 277· Έρ//.£ία£· χρυσόρραπις. ] Ουχ' ως άστυλόγου
πατηξ , "Ομηρος γάξ τούτο ου δηλοί, άλλ οτι ο λόγος
θεος, και τον σπουδαίον εις λόγον τιμά· λέγει γούν και h
Αθηνά, τω σε και ου δύναμ,αι προλιπείν οΰνεκ ετιητης εσσϊ
και άγχίνοος' και οτι τη Κίρκη προείττεν η^ειν αυτόν. Q.
V. 279· 'Ύπηνήτη. J "ϊπήνη λέγεται ο μύσταζ- πρώτον
νπηνήτη άρτι γενειωντι , πρώτης ήβης και ηλικίας οντί'
άρχιγενείως γενειήτη- υπήνη δέ έστι το επάνω χείλος,
έφ' ού πρώτον γεννάται ο χνούς, ο εστίν η πρώτου
γενείου εκφυσις. Q.
'Ύπηνήτης ο το χείλος πρώτον χωράΖ^ων γενείω. Q.
V. 283. Ώυκίνους κευθμ.ωνας έχοντας. J Νυν φησι
τάς καταδύσεις οπου κεύθονται και συγκλεισμένοι. Q.
V. 293. Περιμηκεϊ ράβδω. ] Φαίνεται η ράβδος άλ-
λοιουσα τά σώματα , ο κικεων δε την ψυχην. Q.
V. 296· Ή δέ σ υποδδείσασα. ] Φοβη^είσα ως τρω-
ϊσησομένη, ούχ ως άποϊσανουμ,ένη. Β. Q.
Κεκλήσεται. J Αντί του καλέσεται εύνη^τηναΐ' ού δι
άκολασίαν , άλλ εξ ων προείπεν ο 'Ερμης , λογισαμ,ένη
ως θεοφιλής. Q.
V. 298. Κΰση 3"' ετάρους. ] 'Απόλυση και ελευθέ-
ρωση άπο της φαρμακείας , η τους σους φίλους χοίρους
έποίησεν. Q.
V. 299· Μακάρων μέγαν ορκον ομόσσαι. ] "Η των
θεων τον ορκον, η εις τους θεούς- λείπει δέ η κατά,
£ν η κατα μακαρων. \).
"V· 3οι. Μη σ άπογνμ,νωθέντα. ] Ύου ξίφους δηλο-
νοτί\ κα£ Ύυμ<νος άτεξ κορυθός τε και άσπίδος, ού γάξ
εσθητος φησί. Β. Q.
2Χ0ΛΙΑ ΕΙΣ ΟΔΤΣΣΕΙΑΝ. Κ.
V. 3θ5. Μωλυ δέ μίν καλέουσι θεοί- ] Ουκ είπε
πως καλείται παξ ανθρωποις' επηγαγε γουν οτι άνά-
γνωστόν έστιν άνθρώποΐς. Q.
Μωλυ βοτάνης είδος , παρά το μ,ωλυείν ο εστίν αφα-
ν'ιζ,ειν τά φάρμ.ακα% φασι δέ αυτό έλκόμενον τω τέλει
της ρίζ,ης , θάνατον έπιφέρειν τω άνασπωντί. Β. Q.
ΧαλεπΌν δέ τ όρυσσειν. J Χ,αλεπον ορΰττείν έν τη
γη και εύρίσκειν τά είδη του φαρμΛκου. Q.
V. 3θ7· Ερμείας μεν. ] Ούτω συντακτέον το ρητον,
Ερμείας μεν έπειτα άπηλθεν εις τον μακρόν και υφψ
λον ολυμΜον , έγω δέ εις τά δώματα της Κίρκης, και
εις την νλην της νήσου έπορευθην. Q.
V. 3θ9· "Ηί'α. ] Ε?α ο μέσος, είτα διαλύσει και
τροπή του ε εις η ηία. Β.
V. 3ι5. Κάλου, δαιδαλέου.\ 'Εν τούτοις έηετέτακτο
του καλόν δαιδαλέου υπο δέ θρηνυς ποσιν ηεν' ού μεν
τοι παξ Άριστάρχω. Q. AristaichuS.
V. 323. CH δέ μέγα ίάχουσα ύπέδραμε. ] Αιατί δέ
εφοβηθη hK-ίρκη το ζίφος του ^Οδυσσέως θεά ούσα; φαμεν
οτι τους πολύν χρόνον Ζ,ωντας δαίμ.ονας, θανάτω δε ομ,ως
καθυποβαλλομενους, θεούς εϊωθεν όνομΛζειν ο ποιητής. Q.
V. 328. 'Αμείβεται ερκος οδόντων. ] Αιαβη, πα-
ρέλθοι, τά φάρμ-ακχ δηλονότι, ως τά δούρα σέσηπεν'
clvti κ&τα,Χεζ,εται τά εξ» και ελ^χ) εις τά εσω. Q.
V. 329- ^0' ^ τί$ εν ΰτήθεσσι ακήλητος. ] Κ,αί μεν
και των άλλων απ ε ξ νους ην έμ,πεδος ως το πάροσπεξ'
εί γάξ εμενεν ο νους, πως απορεί επί του "Οδυσσέως,
οτι ού μεταβέβληκε' η τάχα περι του ηγριωσθαι τον
νουν εκείνων φησί; η εκ της λέξεως λύοιτο, η γάξ πα-
ραφραστικως λέγει, σοι δέ τις έν στήθεσσιν άκηλητος
νόος εστίν , άντϊ του άκηλητος εί. Q.
' Ακήλητος.]* Αθελκτος, άκάκωτος, άκάτάκλαστος,
ανεζμπάτητος. Β. Q.
V. 33ο. Ή συγ 'Όδυσσεύς. ] Όποτε επέστησε, τότε
εγνω' τοιούτοι γάξ παξ ΌμΜρω οι θεοί. Β.
Ή ουγ'. j Άποφαντικως άντ\ του ούτως. Q.
V. 334- Έ>ύνης ημετέρης. ] Ούχ ηδονής άλλά πί-
στεως ένεκα τούτο προβάλλεται. Q.
V. 349- Δρήστειραι. J 'Ύπηρέτιδες , διάκονοι , υπουρ-
γοί γίνεται δέ άπο του δρω το πράττω , ίσχυραί. Q.
V. 35ο. Τίγνονται δ' άρα ταίγε. ] Κατήγοντο δέ τη
γενέσει υφίστασθαι νύμφας τινάς έζ ύδατος- τινές δε
υπερβατΌν h δέ τετάρτη υδωξ έφόρει εκ τε κρηνάων
οί δ' άλληγορούσι Κίρκην μίέν λέγοντες τον ένιαυτον ■>
τέσσαρας δέ θεραπαινίδας τάς ωρας. Β. Q.
"Εκ τε κρηνάων.] "Εν^α αι νεανίδες νύμψαΐ και αι
Αρυάδες. Q.
V. 351. Οϊτ εις άλαδε.] Ούτε γράφει Ζηνό δοτός* zen0(jotU6_
Άρίσταρχος δέ οί είς άλα- δεύτερον δέ έστιν h εΊς. Q.^^
V. 352. 'νήγεα καλά. \ Βαπτά περιβολαια και ιμά-
τια. Q. · ^
V. 353. A/3-'.] Ένθάδ" ψτονητέον το λ/ra, πληθυν-
τικον γάξ έστιν , ούχ ένικόν. Q-
Αέγει λίτα τά εφατίλωματα, και πορφύρα κέκληκε
τά άλιπόρφυρα και απαλά περιβόλια, Q.