DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.6808#0254
SCHOLIA AD ODYSSEAE LIBRVM X.
V. 35φ Έτιτοαη τράπεζας. ] ΠαρεΓχεν , έτεινε κατά
της τραπέζης προπαρατιθείαα τοις μελλουσιν έστιάθαι. Q.
V. 36ο. Ήνοπι χαλκω. ] Ααμπρω , ε'ν ώ εστίν ενα>
πρίσασθαι· διαυγεΐ» εν ω εστίν ίδειν εαυτόν. Β.
V. 361. Αο εκ τρίποδος.] Το τέλειον άπο του λό-
γου , ητοί λοετρά επέχεεν. Q.
V. 362. Θυμηρες. J Καταθύμιον , ηδύ > τ^ ψυχ>?ς
εράσμιοι/. Q.
Κατα κραΓο'ς τε και ω/Λ«ν. ] Ή κεραοασα ε« τοϋ
τρίποδος εις άλλο άγγος δηλονότι. Β. Q.
V. 395. Νεώτεροι. ] Μάλλον νέοι- συγκριτικώς δε
κείται το νεώτεροι. Q.
V. 396· Μείζονες. ] Έπείπεξ οι μ,ετά πείρας κα-
κίας εις αρετών στρα(ρεντες, βελτίους εαυτών γίνονται,
μαθόντες το κακόν οίς κακώς έπαθον. Β.
V. 4ΐο· Ηόριες. ] Νέοι βόες , μόσχοι- άγελαίας δε
νομαίας άζεύκτους. Q.
V. 411· Κ-όπρον. ] Ύην βουστασίαν. Β.
V. 412· Ούδέτι σηκοι. ] Κα'ιπεξ μΛκραί ονσαι αί
επαύλεις ■> ου κωλυουσιν αύτάς του σκιρταν. Β.
V. 4Ι3· Μυκωμ,εναι. 2 Βοώσαΐ' μυκηθμός γάξ η των
βοών φο)νη. Q.
V. 416· ΐίόλιν τρηχείης Ιθάκης. ] Πο'λ/ν Ιθάκης
την Ίθάκην. Β.
V. 433. Συς. ] Άπορησειε δ' άν τις πώς Ό Έύρύλο-
χος ταύτα λέγει μη είσελθών εις την Ιί/ρκ^ν ; άλλα
ρητέον οτι έστοχασάτο άπο τών προ της Ντόρας προ-
σαινόντων αυτω ανθρωπίνως. Q.
V. 4^4- Δω/χα φυλάσσοιμεν. J Ύηροιμεν, ουχί φυλάσ-
σειν το δωμ,α , αλλά το. αεί έκεΐσε είναι. Q.
V. 4^6. Ό θρασυς. ] Ό προπετης· λοιπόν επάγει την
αίτίαν διατί θρασύν αυτόν είπε. Q.
V. 441· nri^' 3 Αντί T°v κα' πε% ιόντος·
Ιζτιμένην γάξ γεγαμηκει την άδελφην Όδυσσέως. Q.
ΐαμβρω μοι οντι επί τη αδελφή Κτιμένψ Β.
Διαίρεσις του νόμου ην ούκ οίδεν Όμηρος. Ό υιος
διαιρείται εις τον γνησιον και νόμιμον, ος εστι και κυ-
ρίως υίός' εις τον γνησιον μόνον, ος εστίν ο εκ πορνείας"
είς τον νόμιμον, ος εστίν επιθετός· εις τον φυσικον, ος
εστίν άπο μητρός εγνωσμένης και πατρός· εις τον εκ~
θετον τον και σπουρίαν, ού τον πάτερα ουκ οίδασι ούδε
την μητέρα. Β.
V. 4^°· -Λ-ουσέν τε. ] Αούσασθαι έκέλευσε' μετωνυ-
μία δε ο τρόπος. Β.
γ. 4^8· Εν πόντω πάθετ άλγεα. ] Τους Ααιστρυ-
γόνας αινίττεται και τον Κύκλωπα. Β.
V. 4^3- Άσκελέες και άθυμοι.~\ "Αγαν κατεσκλη-
κότες και κεκμη^ότες , σκληροί, σκελετευόμενοι και
νενεκρωμένοι και ψυ%/^? ?«#«f Στερημένοι. Β. Q.
V. 469. Περί $ έτραπον ώρα/. ] ΐίαρηλθον η ώραι,
ένρινη, ^ρίν^, mi kih- ° & καί πψσ^ς, ητοι πε-
ριηλθον & πάλ/ν οι καιροί έπι την ώραν. Β. Q.
V. 4»i. Τ οίνων έλλιτάνευσα.~] Δ/ά τών γουνάτων
της Κίρκης λιτϊ,ν έποίησα κα/ ποιράκλησιν, άντϊ των
γονάτων α^/άμενος. Q.
97
V. 49°· '^·λλ άλλην χρη. ] Πώς πέμπει αυτόν
ίνα άκουση ; προηδει γάξ και τον της δαίμονος έρωτα·
θάνατος δέ Τ εξ άλος αύτώ άβληχρος, και μη πεισάηναι
Καλυφοΐ την άθανασίαν υπισχνουμένψ δι' εαυτής δέ ού
μαντεύεται, ίνα μη δοκη έρώσα φοβερωτερον καθισταν
τον πλουν , και άπιστηθή. Q.
V. 491· Εΐζ" Αιδαο δόμους. ] Ό δέ ομηρικός νους του
τον Όδυοσέα εις άδου έλθεΐν μέθοδος εστι τών εφέφς
δηλωθησομένων μύθων τε και ιστοριών και λοιπών εκ
της τοιαύτης πλάσεως. Β.
Έπαινης Ώερσεφονείης. ] "Η αίνη, τουτέστιν έν σκο-
τει διάγουσα· και μάλλον αίνη η δεινή, πλεοναύ,οΰσης και
νυν προθέσεως· γράφεται δέ και Φερσεφόνη ίωνικώς. Β.
V. 492, ^°X*j χρησομενους. J Μαντευσομένους, οφεί-
λοντας χρησμ,οτεθηναι. Αιατί ονν ουκ αύτη μαντεύεται;
οτι ούκ αν επίστευσεν Όδυσσεύς ερώσης αύτης. είτα
κατά μεν Σειρήνας και τον πορθμον ώς γειτνειωαα μη-
νύει , περί ών ούδ' ό Ύειρησίας είδως έρώσαν την Κίρκην
περί δέ τών λοιπών επιτρέπει τώ μάντει. Q.
V. 494· και τεθνηώτι. J Φασιν ώς δράκοντας
δύο έν Κιθαρώνι μ,ιγνυμ,ένους ίδών άνεϊλε την θηλειαν,
και ούτως μεταβέβληκε εις γυναίκα· και πάλιν τον
άρρενα, και άπέλαβε την ιδίαν φύσιν τούτον Ζευς
■και Ήρα κριτην είλοντο τις μάλλον ηδεται τή συνου-
σία, το άρρεν η το θήλυ; ο δέ ειπεν οϊην μ.εν- μοί'
ραν δέκα μοιρών τέρπεται άνης , τάς δέκα μ.έν
τ εμ,πίπλησι γυνη' τέρπουσα νόημ.α· διόπεξ h; μ-εν
'Ήρα ορ//σ3"είί7α επήρωσεν , ο δέ Ζευς - την μαντείαν
δωρεΐται. Q.
V. 49^· ^L(r πε^νύσθαι. J "Συνετώ , εμφρονι είναι.
Οί δέ άλλοι νεκροί πλην του Ύειρεσίου σκιαί είσι και
ώς σκιαί ορμ.ώσι , καθάπερ αύται πχρέποντο τοϊς κίνου-
μένοις. Q.
Ύοϊ δέ. σκιαί άΐσσουσιν. ] "Αντί του ai ψυχαί. 'Ο μέν
τοι ποιητής προς τους άλλους νεκρούς ποιείται την
συγκρισιν , οι δέ άλλοι νεκροί ώς σκιαί άΐσσουσιν. Β. Q.
V. 5ο8. Άλλ' οπότ άν δη νηι δί ώκεανοίο περη-
σης. ] "Ολα ομού άναγνωστέον, άλλ' οπόταν περησης
ενθ άκτη τε λάχεία και άλσεα και αίγειροι, νηα μέν
αυτού κέλσαι, ενθ' άκτη τε βαθεΐα ώς υπόσκαφος, ού
γάς είκος οτι εσκαμμΜνη· ού δει δέ γράφειν έλαχεια ,
ού γάξ είκος ελάχιστον άκούειν της Περσεφόνης το τέ-
μ.ενος· ούκ άτοπον δέ περί την άκτην είναι άλσος· πολλά
γάξ εύροι τις άλση έπιθαλάσσια. Β. Q.
V. 5θ9· Άκτη. ] Ή προηγουμένη και εξέχουσα εις
θάλασσαν πέτρα. Β.
"Αλσεα. ] Ιερά σύνδενδρα χωρία. Β.
V. 510. Ίτέαι ώλεσίκαρποι. \ Άποβάλλουσι γάξ το
άνθος πριν πεπανθή· η επεί οί πίνοντες το άνθος αγο-
yoi γίνονται. Β. Q.
Άλλως. Σημείωσαι , οτι άκαρπα φυτα ειπεν εϊνάί
εν τω άλσει της Περσεφόνης , διά το νεκροις προση-
χειν. Β. Q. ■
■ V. 5ι3. "Ένθα μεν είς Αχέροντα. ] Το έξος ένθα
μεν είς Αχέροντα Πυριφλεγίθων και Κωκυτος 'ρέουσι-
25
V. 35φ Έτιτοαη τράπεζας. ] ΠαρεΓχεν , έτεινε κατά
της τραπέζης προπαρατιθείαα τοις μελλουσιν έστιάθαι. Q.
V. 36ο. Ήνοπι χαλκω. ] Ααμπρω , ε'ν ώ εστίν ενα>
πρίσασθαι· διαυγεΐ» εν ω εστίν ίδειν εαυτόν. Β.
V. 361. Αο εκ τρίποδος.] Το τέλειον άπο του λό-
γου , ητοί λοετρά επέχεεν. Q.
V. 362. Θυμηρες. J Καταθύμιον , ηδύ > τ^ ψυχ>?ς
εράσμιοι/. Q.
Κατα κραΓο'ς τε και ω/Λ«ν. ] Ή κεραοασα ε« τοϋ
τρίποδος εις άλλο άγγος δηλονότι. Β. Q.
V. 395. Νεώτεροι. ] Μάλλον νέοι- συγκριτικώς δε
κείται το νεώτεροι. Q.
V. 396· Μείζονες. ] Έπείπεξ οι μ,ετά πείρας κα-
κίας εις αρετών στρα(ρεντες, βελτίους εαυτών γίνονται,
μαθόντες το κακόν οίς κακώς έπαθον. Β.
V. 4ΐο· Ηόριες. ] Νέοι βόες , μόσχοι- άγελαίας δε
νομαίας άζεύκτους. Q.
V. 411· Κ-όπρον. ] Ύην βουστασίαν. Β.
V. 412· Ούδέτι σηκοι. ] Κα'ιπεξ μΛκραί ονσαι αί
επαύλεις ■> ου κωλυουσιν αύτάς του σκιρταν. Β.
V. 4Ι3· Μυκωμ,εναι. 2 Βοώσαΐ' μυκηθμός γάξ η των
βοών φο)νη. Q.
V. 416· ΐίόλιν τρηχείης Ιθάκης. ] Πο'λ/ν Ιθάκης
την Ίθάκην. Β.
V. 433. Συς. ] Άπορησειε δ' άν τις πώς Ό Έύρύλο-
χος ταύτα λέγει μη είσελθών εις την Ιί/ρκ^ν ; άλλα
ρητέον οτι έστοχασάτο άπο τών προ της Ντόρας προ-
σαινόντων αυτω ανθρωπίνως. Q.
V. 4^4- Δω/χα φυλάσσοιμεν. J Ύηροιμεν, ουχί φυλάσ-
σειν το δωμ,α , αλλά το. αεί έκεΐσε είναι. Q.
V. 4^6. Ό θρασυς. ] Ό προπετης· λοιπόν επάγει την
αίτίαν διατί θρασύν αυτόν είπε. Q.
V. 441· nri^' 3 Αντί T°v κα' πε% ιόντος·
Ιζτιμένην γάξ γεγαμηκει την άδελφην Όδυσσέως. Q.
ΐαμβρω μοι οντι επί τη αδελφή Κτιμένψ Β.
Διαίρεσις του νόμου ην ούκ οίδεν Όμηρος. Ό υιος
διαιρείται εις τον γνησιον και νόμιμον, ος εστι και κυ-
ρίως υίός' εις τον γνησιον μόνον, ος εστίν ο εκ πορνείας"
είς τον νόμιμον, ος εστίν επιθετός· εις τον φυσικον, ος
εστίν άπο μητρός εγνωσμένης και πατρός· εις τον εκ~
θετον τον και σπουρίαν, ού τον πάτερα ουκ οίδασι ούδε
την μητέρα. Β.
V. 4^°· -Λ-ουσέν τε. ] Αούσασθαι έκέλευσε' μετωνυ-
μία δε ο τρόπος. Β.
γ. 4^8· Εν πόντω πάθετ άλγεα. ] Τους Ααιστρυ-
γόνας αινίττεται και τον Κύκλωπα. Β.
V. 4^3- Άσκελέες και άθυμοι.~\ "Αγαν κατεσκλη-
κότες και κεκμη^ότες , σκληροί, σκελετευόμενοι και
νενεκρωμένοι και ψυ%/^? ?«#«f Στερημένοι. Β. Q.
V. 469. Περί $ έτραπον ώρα/. ] ΐίαρηλθον η ώραι,
ένρινη, ^ρίν^, mi kih- ° & καί πψσ^ς, ητοι πε-
ριηλθον & πάλ/ν οι καιροί έπι την ώραν. Β. Q.
V. 4»i. Τ οίνων έλλιτάνευσα.~] Δ/ά τών γουνάτων
της Κίρκης λιτϊ,ν έποίησα κα/ ποιράκλησιν, άντϊ των
γονάτων α^/άμενος. Q.
97
V. 49°· '^·λλ άλλην χρη. ] Πώς πέμπει αυτόν
ίνα άκουση ; προηδει γάξ και τον της δαίμονος έρωτα·
θάνατος δέ Τ εξ άλος αύτώ άβληχρος, και μη πεισάηναι
Καλυφοΐ την άθανασίαν υπισχνουμένψ δι' εαυτής δέ ού
μαντεύεται, ίνα μη δοκη έρώσα φοβερωτερον καθισταν
τον πλουν , και άπιστηθή. Q.
V. 491· Εΐζ" Αιδαο δόμους. ] Ό δέ ομηρικός νους του
τον Όδυοσέα εις άδου έλθεΐν μέθοδος εστι τών εφέφς
δηλωθησομένων μύθων τε και ιστοριών και λοιπών εκ
της τοιαύτης πλάσεως. Β.
Έπαινης Ώερσεφονείης. ] "Η αίνη, τουτέστιν έν σκο-
τει διάγουσα· και μάλλον αίνη η δεινή, πλεοναύ,οΰσης και
νυν προθέσεως· γράφεται δέ και Φερσεφόνη ίωνικώς. Β.
V. 492, ^°X*j χρησομενους. J Μαντευσομένους, οφεί-
λοντας χρησμ,οτεθηναι. Αιατί ονν ουκ αύτη μαντεύεται;
οτι ούκ αν επίστευσεν Όδυσσεύς ερώσης αύτης. είτα
κατά μεν Σειρήνας και τον πορθμον ώς γειτνειωαα μη-
νύει , περί ών ούδ' ό Ύειρησίας είδως έρώσαν την Κίρκην
περί δέ τών λοιπών επιτρέπει τώ μάντει. Q.
V. 494· και τεθνηώτι. J Φασιν ώς δράκοντας
δύο έν Κιθαρώνι μ,ιγνυμ,ένους ίδών άνεϊλε την θηλειαν,
και ούτως μεταβέβληκε εις γυναίκα· και πάλιν τον
άρρενα, και άπέλαβε την ιδίαν φύσιν τούτον Ζευς
■και Ήρα κριτην είλοντο τις μάλλον ηδεται τή συνου-
σία, το άρρεν η το θήλυ; ο δέ ειπεν οϊην μ.εν- μοί'
ραν δέκα μοιρών τέρπεται άνης , τάς δέκα μ.έν
τ εμ,πίπλησι γυνη' τέρπουσα νόημ.α· διόπεξ h; μ-εν
'Ήρα ορ//σ3"είί7α επήρωσεν , ο δέ Ζευς - την μαντείαν
δωρεΐται. Q.
V. 49^· ^L(r πε^νύσθαι. J "Συνετώ , εμφρονι είναι.
Οί δέ άλλοι νεκροί πλην του Ύειρεσίου σκιαί είσι και
ώς σκιαί ορμ.ώσι , καθάπερ αύται πχρέποντο τοϊς κίνου-
μένοις. Q.
Ύοϊ δέ. σκιαί άΐσσουσιν. ] "Αντί του ai ψυχαί. 'Ο μέν
τοι ποιητής προς τους άλλους νεκρούς ποιείται την
συγκρισιν , οι δέ άλλοι νεκροί ώς σκιαί άΐσσουσιν. Β. Q.
V. 5ο8. Άλλ' οπότ άν δη νηι δί ώκεανοίο περη-
σης. ] "Ολα ομού άναγνωστέον, άλλ' οπόταν περησης
ενθ άκτη τε λάχεία και άλσεα και αίγειροι, νηα μέν
αυτού κέλσαι, ενθ' άκτη τε βαθεΐα ώς υπόσκαφος, ού
γάς είκος οτι εσκαμμΜνη· ού δει δέ γράφειν έλαχεια ,
ού γάξ είκος ελάχιστον άκούειν της Περσεφόνης το τέ-
μ.ενος· ούκ άτοπον δέ περί την άκτην είναι άλσος· πολλά
γάξ εύροι τις άλση έπιθαλάσσια. Β. Q.
V. 5θ9· Άκτη. ] Ή προηγουμένη και εξέχουσα εις
θάλασσαν πέτρα. Β.
"Αλσεα. ] Ιερά σύνδενδρα χωρία. Β.
V. 510. Ίτέαι ώλεσίκαρποι. \ Άποβάλλουσι γάξ το
άνθος πριν πεπανθή· η επεί οί πίνοντες το άνθος αγο-
yoi γίνονται. Β. Q.
Άλλως. Σημείωσαι , οτι άκαρπα φυτα ειπεν εϊνάί
εν τω άλσει της Περσεφόνης , διά το νεκροις προση-
χειν. Β. Q. ■
■ V. 5ι3. "Ένθα μεν είς Αχέροντα. ] Το έξος ένθα
μεν είς Αχέροντα Πυριφλεγίθων και Κωκυτος 'ρέουσι-
25