DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.6808#0264
SCHOLIA AD ODYSSEAE LIBRVM XII.
τού πλου εις βάρβαρον έλθοντες τόπον τη των ivoi-
κούντων κακοτεχνία, άλγησητε. Β. Q.
Αιατί h Κίρκη τοσούτων όντων κίνδυνων τω ,Οδυσ-
αεί εν τω οίκαδε παρ αύτης άπόπλω ουχί πάλιν τον
αυτόν έκέλευε πλουν ονπεξ ηλθεν άποπλείν ; άλλα και
(παρά) τάς Σειρήνας και την Σκύλλαν και την Χάρυβδιν
ΰυνεβούλευε ποιεΐσ^ται τον πλουν , και παρα την νησον
έν γ cd ηλίου βόες ησαν ; 'Ρητέον ούν οτι των δυο άπό-
πλων χειρίστων όντων , ούδεν ημάρτανεν h Κίρκη σύμ-
βουλευουσαν τούτο ποιείσαι τον πλουν, εν κακών εκλο-
γή αιρετωτερον οντά- ου γάξ εξ ών άπειθησαντες αύτη
Ατύχησαν αποκτείναντ ες ηλίου βούς, αιτιάται χρη ρ
θεωρείν δέ οτι ει έπείσθησαν αύτη, ουδέν άν παθόντες
δεινόν οίκαδε άπηλθον. Q.
V. 34· Είσέ τε και προσέλεκτοί] Προσέκλινεν εαυτή
και προσηγάγετο , η και προδιελέ\ατο , ο κα) άμεινον >
προσελεκτο άντί του εκοίμηαε. Β. Q.
V. 38. Μνησει δέ σε και θεός αύτός. ] Τον Ποσει-
δώνα φησι" δια των έργων ύπομ,νησει περϊ των υπ εμού
λεγομένων οτι άληκτη είσί. Β. Q.
V. 39· Σειρήνας. ] Αί Σειρήνες η όρνιθες κέλαδοι
ησαν έν λειμωνι, η γυναίκες θελκτικαί και άπατητικαι,
η αύτη η κολακεία , πολλούς γάξ θέλγει και άπατα
καί ωσανεί 'θανατοί. Β.
Σειρήνας. ] Ύάς Σειρήνας Αχελώου και Τερψιχόρης
μιας των Μουσών οι δε Στερόπης της Παρθάνας ( Παρθάο-
νος, ης ) άγαπησάσης την παρθενίαν άπεστύγησεν Αφρο-
δίτη και ωρνίθωσεν αί δε άπέπτησαν εις την Τυρσηνίαν
περί νησον ' Ανθεμούσαν ονόματα δε αύτων Άγλασφημ.η
και θελζιέπεια. Φασι <ϊε ως ^Οδυσσεύς φυγών ("Ό^υσσέως
φυγόντος ) αύτάς, οργισθέίσαι καθηκαν έαυτάς εις θάλασ-
σαν "Ομηρος δε ούτε γένος αύτων παρίστησιν ούτε πτερω-
τάς αύτάς φησϊν είναι. Q.
V. 42, ^τ ^ °^τί 7υνν· ] Τούτο λέγει διά το τους
άκουοντας του μέλους των Σειρήνων μη δυνασθαι κινη-
θηναι επί τω πρόσω τη άρρητω της αοιδός ηδονή, άλλα
θνησκειν ταύτης άκουοντας. Q.
Aristophanes. V. 43. Οίκαδε νοστησαντι. ]' Ο μ.εν Αριστοφάνης φησι
κατατηκομ,ένους τη ωδη και αιφνιδίως εκλείποντας άπολέ-
Aristarchus. <τθαι·.ό $ε ' Αρίαταρχος $ιά την των αναγκαίων σπάνιν. Q.
V. 46. Περί £έ 'ρινοί μ,ινύθουσιν. J Περί δε τα όστέα
τα δέρματα σηπονται. Q.
V. 5l. Όρ3Όν εν Ιστοπεδη. ] 'Ορθόν £υλον εκ της
τρίποδος , ώ προσδίδεται ο ιστός , εν ω δεσμείται το
άρμενον. Q-
V. 52. Σειρήνοιϊν. ] "Οτι δυο καθ-' "Ομηρον αί Σει-
ρηναι ού τρεις- Q-
V. 58. ' Αμφοτέρωθεν. ] Έκατέρου μέρους άμφοτέ-
ρας τάς οδούς. Β. Έ» τού ενός μέρους. Β.
v. 5q. Έπηρεφέες- ] Πυκνά/ , η έπικεκραμμεναι ,
ύψηλαϊ , κα/ έπίστεγοί. Q-
V. 6ι. Πλαγκτάς. ] τΰύ προσπλησσεσθαι εν
αύταΐς τά κύματα. Β.
V. 62..0ϋ$ε πελειαι τρηρωνες.] Τ/νες· φυσικώς άνα-
λύοντες φασϊ , ως χα7-' ^εΓνο γινομένης τ*ις Πλειάδος,
εις εκ των επτά αστέρων άφανης εγενετο έκ του καπ-
νού, φέρουσι δε τροφην υδωξ θαλάασιον τω ηλίω' κα\
Πλάτων εν Φαίδρω Αία φησί. Q. Plat0 m
"Αλλως. ] "Εδει τάς περιστεράς , ως άκεραίους και Phaeill'°-
άκάκους και ονείας τη πτησει, λέγεσθαι φ'ερείν τω Αιι
την τροφην, ητις εστίν αμβροσία. Q.
V. 63. Άφβροσίην Αιι πατρι. ] Ήτοι μ.υθικως φησ\
τάς περιστεράς διά των Πλαγκτών π ετ ο μεν ας άποκο-
μίζείν Αιί άμβροσίαν , η φυσικώς τούτο είρηκεν οτε
γάξ εκαθεν των Πλαγκτων γενηται τό αστρον το λε-
γόμενον Ταύρος, τότε συμβαίνει των επί τΆς ούρας
αύτου κείμενων ζ' άστερων, οί Πλειάδες λέγονται, εν Λ
άμαυρουσθαι έκ της αναφοράς τού καπνού" φέρουσι δε
τροφην ίίδως θαλάσσιον ηλίω, αν και Πλάτων έν Φαι- ilat0 ια
' * Pliaedro.
δρω Αία προσηγόρευσεν ό μεν δε μέγας έν αύρανω Ζευς
πτηνόν άρμα έλαύνεΐ. Q.
V. 64. Αλλά τε και των. ] Αλλά και από τούτων
των πελείων αφαιρείται μία λίς αντί του λισση πέτρη. Β.
V. 65. Άλλ' άλλην ένίησι. J Την πλάνην των διερ-
χομένων έκέίσε ζ,ώων τοις Πλαγκταΐς φησι πέτραις
έναρίθμλον είναι, ήτοι συγκατατεταμ,ένην και άχωρισ-
τον. Q.
V. 70. Άργώ πασιμελονσα. ] 'Τφεν πασιμελούσα-
νεωτερικον δε τό γράφειν φασιμελούσα, η το7ς εν Φά-
σιδί πολλην φροντίδα ποιησασα. Q.
"Αλλως·. J Πάσι τοις από της Ελλάδος έν φροντίδι
ούσα, έκ πάσης γάξ της Ελλάδος είχεν ήρωας, Q.
*Άλλως, j Η παρά πάντων ούσα $ιά φροντίδος ως
ταχεία. Q.
'Αργω. J Ή άργη κατ* άντίφρασιν η οτι τους αρ-
γούς είχε. Β.
ν.^ 74· Νεφέλη δέ μιν άμ,φιβέβηκε. ] Άρίσταρχος Ari,tarchu..
ου λέγει προς τό νέφος την άπότασιν είναι, άλλα τούτο
ούδέποτε λέγει τω καλύφθαι τον σκόπελον τω νέφει. Q.
V. 75. Το μίν ούποτ ερωεΊ. ] Το μλν ήτοι τό νέφος
ουποτε έρωεί, ήτοι ούδέποτε υποχωρεί, λήγει, ως τό
νπερωησαν δε οί ίπποι· νεφέλην γάξ είπων, άπέδωκε τον
λόγον προς τό νέφος και ού προς την νεφέλην διά
τούτο είπε, τό μεν ούποτ έρωεί. Β. Q.
V. 77· Ου καταβαίη. j Αείπει ό δε ητοι ούδέ κα-
ταβαίη, άντί τού ολως άνέλθη. Β. Q.
V. 78· Ούδ' εί οί χεΐρές τε. J Οτι όμοια η προσφορά
της υπερβολής τω ούδ' εί μοι δέκα μίεν γλωσσαι. Q.
V. 8ι. Προς ζόφον. J Εις έρεβος ην άπεστραμμένον,
ώστε αεί άπεστράφθαι εξ αύτού την αύγην τού ηλίου. Q.
V. 85. ΑελακυΊα. ] 'Τλακτοϋσα· η Σκύλλα Φόρκυνος
και Εκάτης θυγάτηξ. Q.
V. 86. Της ητοι φωνη μεν οση σκύλακος. ] *Ενθεν αύτη
κυνων μ.εν κεφαλάς οί νεώτεροι περιέπλασαν. Αθετούν- Re
ται δε στίχοι τρεΐς· πως γάξ η δεινόν λελακυΐα δύναται
νεογνού σκυλάκου φωνην έχειν ; δύναται δε το 'όση
άντί τού οία κεΐσθαι, ίνα μη προς τό μέγεθος, άλλα
προς την ομοιότητα είη η παραβολή. Q.
v. 88. Ούδ' εί θεός άντιάσειε. j Εις 0ρος (r0'pav) <υπε?.
βολής άεί τό θείον παραλαμβάνει ο ποιητής- και έπι των
veceutiores,
τού πλου εις βάρβαρον έλθοντες τόπον τη των ivoi-
κούντων κακοτεχνία, άλγησητε. Β. Q.
Αιατί h Κίρκη τοσούτων όντων κίνδυνων τω ,Οδυσ-
αεί εν τω οίκαδε παρ αύτης άπόπλω ουχί πάλιν τον
αυτόν έκέλευε πλουν ονπεξ ηλθεν άποπλείν ; άλλα και
(παρά) τάς Σειρήνας και την Σκύλλαν και την Χάρυβδιν
ΰυνεβούλευε ποιεΐσ^ται τον πλουν , και παρα την νησον
έν γ cd ηλίου βόες ησαν ; 'Ρητέον ούν οτι των δυο άπό-
πλων χειρίστων όντων , ούδεν ημάρτανεν h Κίρκη σύμ-
βουλευουσαν τούτο ποιείσαι τον πλουν, εν κακών εκλο-
γή αιρετωτερον οντά- ου γάξ εξ ών άπειθησαντες αύτη
Ατύχησαν αποκτείναντ ες ηλίου βούς, αιτιάται χρη ρ
θεωρείν δέ οτι ει έπείσθησαν αύτη, ουδέν άν παθόντες
δεινόν οίκαδε άπηλθον. Q.
V. 34· Είσέ τε και προσέλεκτοί] Προσέκλινεν εαυτή
και προσηγάγετο , η και προδιελέ\ατο , ο κα) άμεινον >
προσελεκτο άντί του εκοίμηαε. Β. Q.
V. 38. Μνησει δέ σε και θεός αύτός. ] Τον Ποσει-
δώνα φησι" δια των έργων ύπομ,νησει περϊ των υπ εμού
λεγομένων οτι άληκτη είσί. Β. Q.
V. 39· Σειρήνας. ] Αί Σειρήνες η όρνιθες κέλαδοι
ησαν έν λειμωνι, η γυναίκες θελκτικαί και άπατητικαι,
η αύτη η κολακεία , πολλούς γάξ θέλγει και άπατα
καί ωσανεί 'θανατοί. Β.
Σειρήνας. ] Ύάς Σειρήνας Αχελώου και Τερψιχόρης
μιας των Μουσών οι δε Στερόπης της Παρθάνας ( Παρθάο-
νος, ης ) άγαπησάσης την παρθενίαν άπεστύγησεν Αφρο-
δίτη και ωρνίθωσεν αί δε άπέπτησαν εις την Τυρσηνίαν
περί νησον ' Ανθεμούσαν ονόματα δε αύτων Άγλασφημ.η
και θελζιέπεια. Φασι <ϊε ως ^Οδυσσεύς φυγών ("Ό^υσσέως
φυγόντος ) αύτάς, οργισθέίσαι καθηκαν έαυτάς εις θάλασ-
σαν "Ομηρος δε ούτε γένος αύτων παρίστησιν ούτε πτερω-
τάς αύτάς φησϊν είναι. Q.
V. 42, ^τ ^ °^τί 7υνν· ] Τούτο λέγει διά το τους
άκουοντας του μέλους των Σειρήνων μη δυνασθαι κινη-
θηναι επί τω πρόσω τη άρρητω της αοιδός ηδονή, άλλα
θνησκειν ταύτης άκουοντας. Q.
Aristophanes. V. 43. Οίκαδε νοστησαντι. ]' Ο μ.εν Αριστοφάνης φησι
κατατηκομ,ένους τη ωδη και αιφνιδίως εκλείποντας άπολέ-
Aristarchus. <τθαι·.ό $ε ' Αρίαταρχος $ιά την των αναγκαίων σπάνιν. Q.
V. 46. Περί £έ 'ρινοί μ,ινύθουσιν. J Περί δε τα όστέα
τα δέρματα σηπονται. Q.
V. 5l. Όρ3Όν εν Ιστοπεδη. ] 'Ορθόν £υλον εκ της
τρίποδος , ώ προσδίδεται ο ιστός , εν ω δεσμείται το
άρμενον. Q-
V. 52. Σειρήνοιϊν. ] "Οτι δυο καθ-' "Ομηρον αί Σει-
ρηναι ού τρεις- Q-
V. 58. ' Αμφοτέρωθεν. ] Έκατέρου μέρους άμφοτέ-
ρας τάς οδούς. Β. Έ» τού ενός μέρους. Β.
v. 5q. Έπηρεφέες- ] Πυκνά/ , η έπικεκραμμεναι ,
ύψηλαϊ , κα/ έπίστεγοί. Q-
V. 6ι. Πλαγκτάς. ] τΰύ προσπλησσεσθαι εν
αύταΐς τά κύματα. Β.
V. 62..0ϋ$ε πελειαι τρηρωνες.] Τ/νες· φυσικώς άνα-
λύοντες φασϊ , ως χα7-' ^εΓνο γινομένης τ*ις Πλειάδος,
εις εκ των επτά αστέρων άφανης εγενετο έκ του καπ-
νού, φέρουσι δε τροφην υδωξ θαλάασιον τω ηλίω' κα\
Πλάτων εν Φαίδρω Αία φησί. Q. Plat0 m
"Αλλως. ] "Εδει τάς περιστεράς , ως άκεραίους και Phaeill'°-
άκάκους και ονείας τη πτησει, λέγεσθαι φ'ερείν τω Αιι
την τροφην, ητις εστίν αμβροσία. Q.
V. 63. Άφβροσίην Αιι πατρι. ] Ήτοι μ.υθικως φησ\
τάς περιστεράς διά των Πλαγκτών π ετ ο μεν ας άποκο-
μίζείν Αιί άμβροσίαν , η φυσικώς τούτο είρηκεν οτε
γάξ εκαθεν των Πλαγκτων γενηται τό αστρον το λε-
γόμενον Ταύρος, τότε συμβαίνει των επί τΆς ούρας
αύτου κείμενων ζ' άστερων, οί Πλειάδες λέγονται, εν Λ
άμαυρουσθαι έκ της αναφοράς τού καπνού" φέρουσι δε
τροφην ίίδως θαλάσσιον ηλίω, αν και Πλάτων έν Φαι- ilat0 ια
' * Pliaedro.
δρω Αία προσηγόρευσεν ό μεν δε μέγας έν αύρανω Ζευς
πτηνόν άρμα έλαύνεΐ. Q.
V. 64. Αλλά τε και των. ] Αλλά και από τούτων
των πελείων αφαιρείται μία λίς αντί του λισση πέτρη. Β.
V. 65. Άλλ' άλλην ένίησι. J Την πλάνην των διερ-
χομένων έκέίσε ζ,ώων τοις Πλαγκταΐς φησι πέτραις
έναρίθμλον είναι, ήτοι συγκατατεταμ,ένην και άχωρισ-
τον. Q.
V. 70. Άργώ πασιμελονσα. ] 'Τφεν πασιμελούσα-
νεωτερικον δε τό γράφειν φασιμελούσα, η το7ς εν Φά-
σιδί πολλην φροντίδα ποιησασα. Q.
"Αλλως·. J Πάσι τοις από της Ελλάδος έν φροντίδι
ούσα, έκ πάσης γάξ της Ελλάδος είχεν ήρωας, Q.
*Άλλως, j Η παρά πάντων ούσα $ιά φροντίδος ως
ταχεία. Q.
'Αργω. J Ή άργη κατ* άντίφρασιν η οτι τους αρ-
γούς είχε. Β.
ν.^ 74· Νεφέλη δέ μιν άμ,φιβέβηκε. ] Άρίσταρχος Ari,tarchu..
ου λέγει προς τό νέφος την άπότασιν είναι, άλλα τούτο
ούδέποτε λέγει τω καλύφθαι τον σκόπελον τω νέφει. Q.
V. 75. Το μίν ούποτ ερωεΊ. ] Το μλν ήτοι τό νέφος
ουποτε έρωεί, ήτοι ούδέποτε υποχωρεί, λήγει, ως τό
νπερωησαν δε οί ίπποι· νεφέλην γάξ είπων, άπέδωκε τον
λόγον προς τό νέφος και ού προς την νεφέλην διά
τούτο είπε, τό μεν ούποτ έρωεί. Β. Q.
V. 77· Ου καταβαίη. j Αείπει ό δε ητοι ούδέ κα-
ταβαίη, άντί τού ολως άνέλθη. Β. Q.
V. 78· Ούδ' εί οί χεΐρές τε. J Οτι όμοια η προσφορά
της υπερβολής τω ούδ' εί μοι δέκα μίεν γλωσσαι. Q.
V. 8ι. Προς ζόφον. J Εις έρεβος ην άπεστραμμένον,
ώστε αεί άπεστράφθαι εξ αύτού την αύγην τού ηλίου. Q.
V. 85. ΑελακυΊα. ] 'Τλακτοϋσα· η Σκύλλα Φόρκυνος
και Εκάτης θυγάτηξ. Q.
V. 86. Της ητοι φωνη μεν οση σκύλακος. ] *Ενθεν αύτη
κυνων μ.εν κεφαλάς οί νεώτεροι περιέπλασαν. Αθετούν- Re
ται δε στίχοι τρεΐς· πως γάξ η δεινόν λελακυΐα δύναται
νεογνού σκυλάκου φωνην έχειν ; δύναται δε το 'όση
άντί τού οία κεΐσθαι, ίνα μη προς τό μέγεθος, άλλα
προς την ομοιότητα είη η παραβολή. Q.
v. 88. Ούδ' εί θεός άντιάσειε. j Εις 0ρος (r0'pav) <υπε?.
βολής άεί τό θείον παραλαμβάνει ο ποιητής- και έπι των
veceutiores,