DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.6808#0266
SCHOLIA AD ODYSSEAE LIBRVM XII.
V. ΐ54·^Ω φίλοι, cu γάξ χρή εν α, ίδμεναι. ] Τα κατά
μέρος ου λέγει, οτι ^έλγουσιν ηδονή, ίνα μη της με-
λωδίας έπι^τυμήσαντες άμ,ελήσωσι των παραγγελμάτων.Q.
V. ι57· "Η κεν άλευάμ.ενοι. ] Εί μεν καταφρονή-
σει της ωδης, ούδεν ήδίκει ο δεσμός· ει δε έ^έλγετο
δένεις , έσωζετο' φιλομαθής δε και εγκρατής , ωστε
του μ\ν λωτού ουκ έ^έλψε , των δε Σειρήνων άνήκοος
μείναι ουκ έκαρτέρησεν. Q.
V. 169. Κοίμησε δε κύματα δαίμων. ] Kar έπιβου-
λην ΐίοσειδωνος , ίνα μάλλον αύτων άκούση ο Οδυσ-
σεύς· τίνες δε οτι και τους άνεμους ίστασαν γοητεύουσαι
τη φωνη. Β. Q-
Ηββκχίαβ. Εντεύθεν Ησίοδος και τους άνεμους 5έλγειν αύτάς
εφη· Q-
V. 17°· 1<ττία μηρύσαντο. ] Συνέστειλαν, απο της
των μηρυομενων έρίων συστολής. Β. Q.
V. 172. Αευκαινον. ] ^Ετυπτον απο του παρακολου-
%ουντος· λευκαινεται γαξ υπο των κωπων το ΰδωξ απο
του σφοδρως κοπηλατεΐν. Β. Q.
'&εστης έλάτησιν. J Κώπαις έξ ελάτου ξύλου κατε-
σκευασμέναΐς. Q.
V. Ι77· Παονν άλειψα. ] Έττεττλαο-α εμφράττων των
ωτων τους πόρους. Q.
V. 178. Ό μου χείρας τε πόδας τε. ] 'Αττο κοινού
το ομού, ομού χείρας ομού πόδας. Q.
V. ι8ο. Ύ'υπτον ερετμοΤς. J Το έξης , αλα τύπτον
ερετμοΐς ρίμφα διωκοντες. Β.
V. ι δι. Άλλ' οτε τόσσον άπην. ] Το μεν άπην επί
της νηος , το δε διωκοντες έπι των ερετμων. Β.
'Απημεν. j :Άπην η ναυς· νυν δε οι εν τη νηϊ' πρα-
σεπάγη το διωκοντες, άλλ' εχ^τος έχει h μετοχή το
Eui-;Pide$. αύτο δύνασ^αΐ τω ρήματι μετά. τούτου , επειδή Ευρι-
πίδης μέλλων δε πέμπειν μ' Οιδίπους κλεινός, εν
τωδ% έπεστράτευσαν Άργεΐοι πάλιν , αντί τού επειδή
εμελλεν Ό Οιδίπους υίος πεμπειν ούτω και ενταύθα
επειδήπες πάνυ έδίωκεν , ίν η β νους ούτως, οτε δε
τι ναύς άπην , oVov τε γέγωνε βοήαας και γαξ ταχέως
αυτήν ηλαυνον. Q.
V. i8a. 'νίμφα διωκοντες. ] Ευκο'λωζ' έλαύνοντες. Q.
V. 184. Αευξ" αγ ίων. J Έν τούτοις ο ποιητής προ-
σωποποιείται λέγων το α,γε , ως εκ προσώπου των
Σειρήνων καλουμένων τον Όδυσσέα προς εαυτάς , οπως
§ϊ$εν τέρψοιτο τη τούτων άοιδψ ο δε νούς της προκλή-
οεως έατι το χρηματίσαι τούτον και τους φίλους αυτού"
βρωμά τοις Σειρησιν οίκτου άξιον. Q.
Πολυα/ν' Όδυσευ. ] Μαντικαί τίνες αί Σειρήνες ,
ο$εν γνωρίζω τούνομα. Q.
V. ΐ88. Νείταΐ. ] Επανέρχεται. Q.
V. 193. Ή3ελ ακουέμεναι. ] Μαρτυρίας της ηδονής
οτι και i εγκρατέστερος ηττηται. Β. ■
V. aoa. Καπνον. j Έ» τΆς σγκρούσεως και παρατρί-
ψεως των Πλαγκτων δούηον δε εκ της εκρήξεως. Β. Q.
V. 2ο5. Προήκεα.] ΚατανΜκεα' δηλοΐ δε τά ττρο-
βεβηκνϊάν την «,κμην έχοντα,, η τα προσήκοντα της
νεως. Β. Q.
ιο9
V. 209. Ου ]Λν δη τάδε μείζον έ'πι κακόν. ] Πε-
ριέχει ως Τρώες εποντο πολλοί τε και άλκιμοΐ' η ενερ-
γεί ως τον δέρον άμ,φιδέπον. Q.
V. 212. Κ α/ που τωνδε μνήσεσ^αι οίω. ] Tuiv ενεσ-
τώτων κακών οϊμαι ποιήσασ^ται μνείαν εις το εκφυγεΐν
ήμας τον απο τούτων κίνδυνον. Β.
V. 214. '^ηγμίνα βα^είαν. J EiVe την προσκρουο-
μενψ τοις σκοπέλοις θάλασσαν h ya-ξ των αιγιαλών
επιπόλαια εστίν. Β. Q.
V. 2ΐ 8. Οίήια. J Αύχενια. Q.
V. 22θ. Έπιμαίεο. ] Έπιμέμνησο. Q.
V. 223. Σκύλλην δ' ούκέτ έμυ^εόμ.ην. ] Είπων περι
της Χαρύβδεως και της άμπώτιδος τοΐς έμοΐς φίλοίς,
ούκετι και περί της Σκύλλης είπον αύτοΊς, μΑπως με
καταλείψωσιν αύτον απρακτον έν τη θλίψει και τω
φόβω αυτών. Q.
'Άπρηκτον avinv. ] Ilpof '^ν πράξασ^αί τι και μηχανή-
σασ^αι ουκ εδυναμε^α. η την άνίαν την απραξίας
αίτιαν ούδεν γάξ εκ τού λυπεΐσ^αι εδύναντο πραξαι.
Β. Q.
V. 228. Αύτα,ξ εγων. J Και πως ου μάλλον έξεπλά-
γησαν οι εταίροι; ητοι ούν άπεστραμμενοι και ερέσ-
ΰοντες οπλίζόμενον ουκ ειδον, η οίονται τετε^αρρ-ηκέναι
αυτόν ως και μόνον αμύνεσαι τον έπερχόμενον. Q.
V. 233. ΙΙρος τ,εροειδέα πέτρψ. J Την ζοφωδη δια
την πυκνότητα των περί αύτην νεφών* Β. Q.
V. 237· ΓΌΓ' έξεμεσειε. ] Άντϊ τού πλημ<μύραν
εποίησεν, άνέβραζεν, Β.
V- 2.38. Άναμορμύρεσχε. J Άνεκινή^η- Q.
V. 2,40. Άλλ' oV άναβρόξειε. ] Taura διά μέσου
εξηγείται προς τους Φαίακας προληπτικώς , άπεξ ύ'στε-
ρον μόνος ε^εάσατο ναυαγήσας, οπότε τού έρινεού έξεί-
χετο' ου γάξ οίον τε νύν , ει γε δι* όκτω ωρων την
άμπωτιν και πλημμύραν άπεδίδου η Χάρυβδις. Q.
Άναβρόξειε. ] 'Ανέπιε, ο %εασάμενοι οι εταίροι
εδεισαν. Β.
V. 242· Γα/α φάνέσκε ψάμμω κυανέη. ] Το εξης h
γαία η κυανεη, ωστε είναι κα^ολικον το της γης, ως και
άλλαχού γαΐα μέλαινα· ουκ εστίν ούν μερικον το
έπ'&ετον, αλλά πάσης της γης. Q.
Ψάμμω κυανεη. j 'Avr/ τού κυανιζομένη, ως φοι-
νίκι φαεινός. Q.
V. 246. Φέρτεροί ησαν. ] Ιίάνυ έπαινούμεν τους τε-
λευτήσαντας. Q.
V. 247· Σκεψάμενος. ] 'Avr/ τού άποβλεψάμενος
επι την ναύν και έπι τους εταίρους· προείρηκε γάξ οτι
άλλαχού είχον τους οφθαλμούς πλανωμενους προς το
ζητησαι πού έστιν h Σκύλλα. Β.
V. 249· Φ^έγγοντο καλεύντες. ] 'Αντι τού φ^εγγό-
μενοι έκάλουν εξ ονόματος. Β.
V. 251. 'Επί προβάλω. ] Προβεβλημένω τόπω ξίς
θάλασσαν. Β. Q.
V. 252. Δσλον κατά εΐδατα βάλλων. Ί Karaj3a-
λων είδατα δολον ίχ^ύσι· τά εΐδατα. δε φησι δόλον
είναι. Β.
28
V. ΐ54·^Ω φίλοι, cu γάξ χρή εν α, ίδμεναι. ] Τα κατά
μέρος ου λέγει, οτι ^έλγουσιν ηδονή, ίνα μη της με-
λωδίας έπι^τυμήσαντες άμ,ελήσωσι των παραγγελμάτων.Q.
V. ι57· "Η κεν άλευάμ.ενοι. ] Εί μεν καταφρονή-
σει της ωδης, ούδεν ήδίκει ο δεσμός· ει δε έ^έλγετο
δένεις , έσωζετο' φιλομαθής δε και εγκρατής , ωστε
του μ\ν λωτού ουκ έ^έλψε , των δε Σειρήνων άνήκοος
μείναι ουκ έκαρτέρησεν. Q.
V. 169. Κοίμησε δε κύματα δαίμων. ] Kar έπιβου-
λην ΐίοσειδωνος , ίνα μάλλον αύτων άκούση ο Οδυσ-
σεύς· τίνες δε οτι και τους άνεμους ίστασαν γοητεύουσαι
τη φωνη. Β. Q-
Ηββκχίαβ. Εντεύθεν Ησίοδος και τους άνεμους 5έλγειν αύτάς
εφη· Q-
V. 17°· 1<ττία μηρύσαντο. ] Συνέστειλαν, απο της
των μηρυομενων έρίων συστολής. Β. Q.
V. 172. Αευκαινον. ] ^Ετυπτον απο του παρακολου-
%ουντος· λευκαινεται γαξ υπο των κωπων το ΰδωξ απο
του σφοδρως κοπηλατεΐν. Β. Q.
'&εστης έλάτησιν. J Κώπαις έξ ελάτου ξύλου κατε-
σκευασμέναΐς. Q.
V. Ι77· Παονν άλειψα. ] Έττεττλαο-α εμφράττων των
ωτων τους πόρους. Q.
V. 178. Ό μου χείρας τε πόδας τε. ] 'Αττο κοινού
το ομού, ομού χείρας ομού πόδας. Q.
V. ι8ο. Ύ'υπτον ερετμοΤς. J Το έξης , αλα τύπτον
ερετμοΐς ρίμφα διωκοντες. Β.
V. ι δι. Άλλ' οτε τόσσον άπην. ] Το μεν άπην επί
της νηος , το δε διωκοντες έπι των ερετμων. Β.
'Απημεν. j :Άπην η ναυς· νυν δε οι εν τη νηϊ' πρα-
σεπάγη το διωκοντες, άλλ' εχ^τος έχει h μετοχή το
Eui-;Pide$. αύτο δύνασ^αΐ τω ρήματι μετά. τούτου , επειδή Ευρι-
πίδης μέλλων δε πέμπειν μ' Οιδίπους κλεινός, εν
τωδ% έπεστράτευσαν Άργεΐοι πάλιν , αντί τού επειδή
εμελλεν Ό Οιδίπους υίος πεμπειν ούτω και ενταύθα
επειδήπες πάνυ έδίωκεν , ίν η β νους ούτως, οτε δε
τι ναύς άπην , oVov τε γέγωνε βοήαας και γαξ ταχέως
αυτήν ηλαυνον. Q.
V. i8a. 'νίμφα διωκοντες. ] Ευκο'λωζ' έλαύνοντες. Q.
V. 184. Αευξ" αγ ίων. J Έν τούτοις ο ποιητής προ-
σωποποιείται λέγων το α,γε , ως εκ προσώπου των
Σειρήνων καλουμένων τον Όδυσσέα προς εαυτάς , οπως
§ϊ$εν τέρψοιτο τη τούτων άοιδψ ο δε νούς της προκλή-
οεως έατι το χρηματίσαι τούτον και τους φίλους αυτού"
βρωμά τοις Σειρησιν οίκτου άξιον. Q.
Πολυα/ν' Όδυσευ. ] Μαντικαί τίνες αί Σειρήνες ,
ο$εν γνωρίζω τούνομα. Q.
V. ΐ88. Νείταΐ. ] Επανέρχεται. Q.
V. 193. Ή3ελ ακουέμεναι. ] Μαρτυρίας της ηδονής
οτι και i εγκρατέστερος ηττηται. Β. ■
V. aoa. Καπνον. j Έ» τΆς σγκρούσεως και παρατρί-
ψεως των Πλαγκτων δούηον δε εκ της εκρήξεως. Β. Q.
V. 2ο5. Προήκεα.] ΚατανΜκεα' δηλοΐ δε τά ττρο-
βεβηκνϊάν την «,κμην έχοντα,, η τα προσήκοντα της
νεως. Β. Q.
ιο9
V. 209. Ου ]Λν δη τάδε μείζον έ'πι κακόν. ] Πε-
ριέχει ως Τρώες εποντο πολλοί τε και άλκιμοΐ' η ενερ-
γεί ως τον δέρον άμ,φιδέπον. Q.
V. 212. Κ α/ που τωνδε μνήσεσ^αι οίω. ] Tuiv ενεσ-
τώτων κακών οϊμαι ποιήσασ^ται μνείαν εις το εκφυγεΐν
ήμας τον απο τούτων κίνδυνον. Β.
V. 214. '^ηγμίνα βα^είαν. J EiVe την προσκρουο-
μενψ τοις σκοπέλοις θάλασσαν h ya-ξ των αιγιαλών
επιπόλαια εστίν. Β. Q.
V. 2ΐ 8. Οίήια. J Αύχενια. Q.
V. 22θ. Έπιμαίεο. ] Έπιμέμνησο. Q.
V. 223. Σκύλλην δ' ούκέτ έμυ^εόμ.ην. ] Είπων περι
της Χαρύβδεως και της άμπώτιδος τοΐς έμοΐς φίλοίς,
ούκετι και περί της Σκύλλης είπον αύτοΊς, μΑπως με
καταλείψωσιν αύτον απρακτον έν τη θλίψει και τω
φόβω αυτών. Q.
'Άπρηκτον avinv. ] Ilpof '^ν πράξασ^αί τι και μηχανή-
σασ^αι ουκ εδυναμε^α. η την άνίαν την απραξίας
αίτιαν ούδεν γάξ εκ τού λυπεΐσ^αι εδύναντο πραξαι.
Β. Q.
V. 228. Αύτα,ξ εγων. J Και πως ου μάλλον έξεπλά-
γησαν οι εταίροι; ητοι ούν άπεστραμμενοι και ερέσ-
ΰοντες οπλίζόμενον ουκ ειδον, η οίονται τετε^αρρ-ηκέναι
αυτόν ως και μόνον αμύνεσαι τον έπερχόμενον. Q.
V. 233. ΙΙρος τ,εροειδέα πέτρψ. J Την ζοφωδη δια
την πυκνότητα των περί αύτην νεφών* Β. Q.
V. 237· ΓΌΓ' έξεμεσειε. ] Άντϊ τού πλημ<μύραν
εποίησεν, άνέβραζεν, Β.
V- 2.38. Άναμορμύρεσχε. J Άνεκινή^η- Q.
V. 2,40. Άλλ' oV άναβρόξειε. ] Taura διά μέσου
εξηγείται προς τους Φαίακας προληπτικώς , άπεξ ύ'στε-
ρον μόνος ε^εάσατο ναυαγήσας, οπότε τού έρινεού έξεί-
χετο' ου γάξ οίον τε νύν , ει γε δι* όκτω ωρων την
άμπωτιν και πλημμύραν άπεδίδου η Χάρυβδις. Q.
Άναβρόξειε. ] 'Ανέπιε, ο %εασάμενοι οι εταίροι
εδεισαν. Β.
V. 242· Γα/α φάνέσκε ψάμμω κυανέη. ] Το εξης h
γαία η κυανεη, ωστε είναι κα^ολικον το της γης, ως και
άλλαχού γαΐα μέλαινα· ουκ εστίν ούν μερικον το
έπ'&ετον, αλλά πάσης της γης. Q.
Ψάμμω κυανεη. j 'Avr/ τού κυανιζομένη, ως φοι-
νίκι φαεινός. Q.
V. 246. Φέρτεροί ησαν. ] Ιίάνυ έπαινούμεν τους τε-
λευτήσαντας. Q.
V. 247· Σκεψάμενος. ] 'Avr/ τού άποβλεψάμενος
επι την ναύν και έπι τους εταίρους· προείρηκε γάξ οτι
άλλαχού είχον τους οφθαλμούς πλανωμενους προς το
ζητησαι πού έστιν h Σκύλλα. Β.
V. 249· Φ^έγγοντο καλεύντες. ] 'Αντι τού φ^εγγό-
μενοι έκάλουν εξ ονόματος. Β.
V. 251. 'Επί προβάλω. ] Προβεβλημένω τόπω ξίς
θάλασσαν. Β. Q.
V. 252. Δσλον κατά εΐδατα βάλλων. Ί Karaj3a-
λων είδατα δολον ίχ^ύσι· τά εΐδατα. δε φησι δόλον
είναι. Β.
28