DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.6808#0282
SCHOLIA AD ODYSSEAE LIBRVM XVI.
12!)
Χητεί ενευναίων. ] "Αμφω δοτική , h μεν απο
του χητος, οι δε άπο του ενεύναιον των εύνηθησο-
μενο)ν ο εστί κοιμηθησομενων, η των περίβολαίων. Q.
V. 37· Τετληότι θυμω. ] ' Υπομονής άξ/ω. Q.
V. 43· Τω $ εδρης. ] Έπερχομένω Τηλεμάχω της
καθέδρας υπεχωρησεν "Οδυσσεύς. Q.
V. 5j. Πόθεν τοι ζεΊνος. ] "Οτι νυν ορθώς εΐρηται,
πως άφικται πτωχός ων ; κατά δε την πρωτην οτε μεν
τοι εικάζεται η "Αθηνά ούχ ύγιως. Q.
V. 64. "Επέκλωσεν τ» γε δαίμων.] Ειμαρμενον γε-
νέσθαι εποιησεν. Q-
V. γΐ. Αύτος μεν νέος ειμί. ] Παις είμι και ουκ
ε%ω ισχυν τη ασθένεια της ατελούς ηλικίας μου , όπως
άμύνωμαι τους κατ έμε χαλεπαίνοντάς· και δια. τούτο
δυσχερώς εχω, τούτον τον ξένον μόνος εγω ύποδέξασθαι. Q.
V. 82. Κόμισσον. ] "Επιμελείας αζίωσον. Q.
V. 88. Πρηξαι δ' άργαλέον. ] Αυσκολόν έστι μά-
χεσθαι μετά πλεονων και αύτον τον ίσχυσαν. Q.
V. 96. Έπισπομενοι θεού ομ.φη. j Κατά κελεύσω
θεοί) αφαιρούμενοι σε της βασιλείας. Β. Q.
V. 97· 'Ή τί κασιγνητοις. ] Τοις σοΐς άδελφοΐς μκ-
χομένοις επιμέμφεαι ήτοι αίτιας, και δια, τούτου τις
των υβριστών μνηστήρων μέγα θάρσος κατα. σου και
των σων εχει καταναλίσκων την περιουσίαν σου. Q.
Κλισμω κεκλιμένη. ] "Επ αριστερά, μέρη κεκλι-
μένη. Β. Q.
V. 99· ®ύτω νέος εϊην τωδ' ενι θυμω. ] Ο λόγος
εϊπεξ τιμήν έπϊ τούτω τω θυμω ώ νυν εχω , και νεό-
τητα κεκτημένος, υπάρχον υίος "Οδυσσέως, η και
αύτος ''Οδυσσεύς , παρεκινδύνευσα. ανελεΐν τους μνηστή-
ρας" ο μη νοησαντες τίνες προσέθηκαν το ελθη άλητεύων
εστί δε περιττον ο και διαλύον το παν νόημα. Q.
V. ΐο3. "Ενέπλησαν. } Πλήρεις έ'χοντι τάς χείρας
χαϊ άλλα προσέδοσαν. Q.
γ. ιοδ. Στυφελιζ,ομενους. ] 'Ύβριζομένους η προπη-
?,ακίζομένους. Β.
V. 109. 'Ϋυστάζ,οντας. ]"Ελκοντας, βιαζομένους. Β.
Μεθ" ύβρεως σπαράσσοντας. Q.
V. ιιι. 'Ανηνύστω. ] Άκωλύτως άνυσιν και πέρας
μη έπιδεχομ.ένω' ού γχξ ηνυον οι μνηστήρες το γυναίκα
λαβείν την τον 'Οδυσσέως. Q.
V. 118. Άρκείσιος. ] Αρκείσιος Εύρυοδίας και Αιος ,
Aot-έρτης δε Χαλκομεδούσιις, Τηλεμάχου και ΐίολυ-
κάΰΤΠζ Η-ερππτολις. Q.
Υ. 13ο. Συ δ" ερχεο θάσσον. ] "Αναγκαία η Εύμαιου
προς την ^όλίν αποστολή· τοίς γάξ εταίροίς είρηκει ,
αύτάξ εγων ^/ρους έπελεύσομαι ηδε βοτηρας, εσπέ-
ριος δ' εις άστυ Ίδων εμά εργα κάτειμι. Q.
V. ι36. TiyvMM , φρονέω. ] Ό τι έπιβουλεύη
ϊ^νωσκω , και (ppflvw ατινά μοι κελεύεις. Q.
ν· 143. Αΰτως.] Αυτως άντϊ του ωσαύτως. Β.
V· Η7· "Αλγιον. ] "Axywv ph το μη ειπείν. Β. Q.
V. 148. Αύτάγρετα. ] Αυθαίρετα, αυτεξούσια, η
πάραυτα, άγρευόμενα αντι τον oVa έθελομεν πάραυτα,
κχί εγίνετο. Β.
V. ι52. Άμφίπολον. ] Είπε τη ΤΙηνελόπη εχπέμ^αι
την δουλίδα προς τον Ααέρτην λάθρα , εκείνη γαρ αυτώ
δύναται άναγγείλαϊ άπο κοινού γάξ το κρύβδην. Β. Q.
V. 159- Στη δε κατ άντίθυρον. ] "Αντικρύς της θύ-
ρας. Β.
Φανε7σα. ] "Αντέστραπται· ού γάξ φανεΊσα εστη ,
άλλα σταθεΊσα έφάνη. Β.
V. ΐ63. Ιίνυζηθμω. ] "Hrfl/ ποππυσμω, η μετά
κλαυθμου ποιω ηχω των κυνων. Β. Q.
V. 169. Άραρόντε. J Νυν αντί του κατασκευάσαν-
τες. Β.
V. 173. "Εϋπλυνες. ] Ούχ έτερον, αλλ" οπεξ ειχεν,
εύπλυνες και λαμπρον φαίνεσθαι έποίησεν. Β.
V. 17^. '^Αψ δε μελαγχροιης. J "Οξυτόνως- τούτο
δε κατά συγκοπην "Αττικοί μέλαγχρις φασι , ως Ευ- Eupolis.
πολις. Q.
Και πως εν τη μεταμορφώσει φησι, ζανθάς εκ
κεφαλής όλεσω τρίχας ; φαμεν οϋν προς το πιθανόν
τ>ίς φαλακρωσεως , αί γάξ ζανθαι τρίχες άραιαί είσι
και ευχερώς φαλακρουνται· ολεσω ούν τάς τρίχας εμ.-
ψασιν παρέχουσα ζαον^ότητος· κα,ι οι φαλακροί γάξ έχου-
σιν ελλείματα δεικνύντα την προτεραν τρίχωσιν. Q.
V. 185. Φείδεο δ' ημών. ] Φειδώ ημων λάμβανε και
έλεημοαύνην. Q.
V. 191. ΐΐάρος δ" εχε. ] ΤΙρότερον κατεσχεν αύτον
των δακρύων , άγνοων είναι τον uiov αυτού τον Τηλέ-
μαχον. Q.
V. 207· Άθηνα'ιης άγελείης. J Της άγούσης τάς λεί-
ας, %ψι τάς λαφυραγωγίας· ν γας φρόνησις τοιαύτα
δρα,ν οιδε. Q.
V. 216. Άδινωτερον η τ" οιωνοί. ] Άντι του πλέον
των οιωνών αττική h φράσις. Β. Q.
V. 2Ι7· Φήναι η αιγύπτιο). J Είδη ταύτα αετών η
φηνη Ζ>ωον εστι πτερωτον , ηπεξ των τέκνων αύτης στε-
ρηθεΊσα ποτε , έλεεινως πέφυκεν άποδύρεσθαι. Q.
V. 245. Άτρεκες. ] Νυν μόνον εις το άτρεκες αίμΐ
εσσευα βαλων δύναται μέντοι κάκεί το φανερον και πρό-
δηλον , καΙ ένταύθα το ακριβές και αληθές. Q.
V. 205. Άνδράσι τε. J 'Avri τού άλλων ανδρών και
θεων.^Β.
V. 267· Ου μ.έντοι κείνω.^Ο Ζευς και η"Αθηνά. Β. Q.
V. 270. Νυν. ] Το νυν αντι τού δη. Β.
Υ. 271. 'Ύπεξφυάλοισιν.] Π,επληρωμέναις φυάλαις. Q.
V. 281. "Αλλο δέτοι ερέω — 298. Παλλάζ-'Α^ναή].]
Νοθεύονται ιη· πόθεν γαξ ηδει τά οπλα εν τω άνδρωνι
αντικείμενα ; οικείως δε χρησεται τω λόγω όταν αυτά
θεάσηται. Q.
V. 287. ΕΙαρφάσθαι. ] Παραπεΐσαι, παραλογισασθαι,
ειπείν. Β. Q.
V. 288. "Εκ καπνού. ] "Οτε φησι τά οπλα των μ.νη-
ΰτηρων κρύψας Τηλέμαχε , και οι μνηστήρες ταύτα
χ^ηΧαφωσιν , είπε αύτοΊς οτι ταύτα κατέκρυψα διά το
τηκεσθαι εκ τού καπνού και τού πυρός της οικίας. Q.
V. 295. Αύτος γάξ έφέλκεται άνδρα σίδηρος.] Πρό-
χειρος γάξ άνηξ προς φόνον ν παρακειμένου σίδηρου. Β. Q.
32
ι
12!)
Χητεί ενευναίων. ] "Αμφω δοτική , h μεν απο
του χητος, οι δε άπο του ενεύναιον των εύνηθησο-
μενο)ν ο εστί κοιμηθησομενων, η των περίβολαίων. Q.
V. 37· Τετληότι θυμω. ] ' Υπομονής άξ/ω. Q.
V. 43· Τω $ εδρης. ] Έπερχομένω Τηλεμάχω της
καθέδρας υπεχωρησεν "Οδυσσεύς. Q.
V. 5j. Πόθεν τοι ζεΊνος. ] "Οτι νυν ορθώς εΐρηται,
πως άφικται πτωχός ων ; κατά δε την πρωτην οτε μεν
τοι εικάζεται η "Αθηνά ούχ ύγιως. Q.
V. 64. "Επέκλωσεν τ» γε δαίμων.] Ειμαρμενον γε-
νέσθαι εποιησεν. Q-
V. γΐ. Αύτος μεν νέος ειμί. ] Παις είμι και ουκ
ε%ω ισχυν τη ασθένεια της ατελούς ηλικίας μου , όπως
άμύνωμαι τους κατ έμε χαλεπαίνοντάς· και δια. τούτο
δυσχερώς εχω, τούτον τον ξένον μόνος εγω ύποδέξασθαι. Q.
V. 82. Κόμισσον. ] "Επιμελείας αζίωσον. Q.
V. 88. Πρηξαι δ' άργαλέον. ] Αυσκολόν έστι μά-
χεσθαι μετά πλεονων και αύτον τον ίσχυσαν. Q.
V. 96. Έπισπομενοι θεού ομ.φη. j Κατά κελεύσω
θεοί) αφαιρούμενοι σε της βασιλείας. Β. Q.
V. 97· 'Ή τί κασιγνητοις. ] Τοις σοΐς άδελφοΐς μκ-
χομένοις επιμέμφεαι ήτοι αίτιας, και δια, τούτου τις
των υβριστών μνηστήρων μέγα θάρσος κατα. σου και
των σων εχει καταναλίσκων την περιουσίαν σου. Q.
Κλισμω κεκλιμένη. ] "Επ αριστερά, μέρη κεκλι-
μένη. Β. Q.
V. 99· ®ύτω νέος εϊην τωδ' ενι θυμω. ] Ο λόγος
εϊπεξ τιμήν έπϊ τούτω τω θυμω ώ νυν εχω , και νεό-
τητα κεκτημένος, υπάρχον υίος "Οδυσσέως, η και
αύτος ''Οδυσσεύς , παρεκινδύνευσα. ανελεΐν τους μνηστή-
ρας" ο μη νοησαντες τίνες προσέθηκαν το ελθη άλητεύων
εστί δε περιττον ο και διαλύον το παν νόημα. Q.
V. ΐο3. "Ενέπλησαν. } Πλήρεις έ'χοντι τάς χείρας
χαϊ άλλα προσέδοσαν. Q.
γ. ιοδ. Στυφελιζ,ομενους. ] 'Ύβριζομένους η προπη-
?,ακίζομένους. Β.
V. 109. 'Ϋυστάζ,οντας. ]"Ελκοντας, βιαζομένους. Β.
Μεθ" ύβρεως σπαράσσοντας. Q.
V. ιιι. 'Ανηνύστω. ] Άκωλύτως άνυσιν και πέρας
μη έπιδεχομ.ένω' ού γχξ ηνυον οι μνηστήρες το γυναίκα
λαβείν την τον 'Οδυσσέως. Q.
V. 118. Άρκείσιος. ] Αρκείσιος Εύρυοδίας και Αιος ,
Aot-έρτης δε Χαλκομεδούσιις, Τηλεμάχου και ΐίολυ-
κάΰΤΠζ Η-ερππτολις. Q.
Υ. 13ο. Συ δ" ερχεο θάσσον. ] "Αναγκαία η Εύμαιου
προς την ^όλίν αποστολή· τοίς γάξ εταίροίς είρηκει ,
αύτάξ εγων ^/ρους έπελεύσομαι ηδε βοτηρας, εσπέ-
ριος δ' εις άστυ Ίδων εμά εργα κάτειμι. Q.
V. ι36. TiyvMM , φρονέω. ] Ό τι έπιβουλεύη
ϊ^νωσκω , και (ppflvw ατινά μοι κελεύεις. Q.
ν· 143. Αΰτως.] Αυτως άντϊ του ωσαύτως. Β.
V· Η7· "Αλγιον. ] "Axywv ph το μη ειπείν. Β. Q.
V. 148. Αύτάγρετα. ] Αυθαίρετα, αυτεξούσια, η
πάραυτα, άγρευόμενα αντι τον oVa έθελομεν πάραυτα,
κχί εγίνετο. Β.
V. ι52. Άμφίπολον. ] Είπε τη ΤΙηνελόπη εχπέμ^αι
την δουλίδα προς τον Ααέρτην λάθρα , εκείνη γαρ αυτώ
δύναται άναγγείλαϊ άπο κοινού γάξ το κρύβδην. Β. Q.
V. 159- Στη δε κατ άντίθυρον. ] "Αντικρύς της θύ-
ρας. Β.
Φανε7σα. ] "Αντέστραπται· ού γάξ φανεΊσα εστη ,
άλλα σταθεΊσα έφάνη. Β.
V. ΐ63. Ιίνυζηθμω. ] "Hrfl/ ποππυσμω, η μετά
κλαυθμου ποιω ηχω των κυνων. Β. Q.
V. 169. Άραρόντε. J Νυν αντί του κατασκευάσαν-
τες. Β.
V. 173. "Εϋπλυνες. ] Ούχ έτερον, αλλ" οπεξ ειχεν,
εύπλυνες και λαμπρον φαίνεσθαι έποίησεν. Β.
V. 17^. '^Αψ δε μελαγχροιης. J "Οξυτόνως- τούτο
δε κατά συγκοπην "Αττικοί μέλαγχρις φασι , ως Ευ- Eupolis.
πολις. Q.
Και πως εν τη μεταμορφώσει φησι, ζανθάς εκ
κεφαλής όλεσω τρίχας ; φαμεν οϋν προς το πιθανόν
τ>ίς φαλακρωσεως , αί γάξ ζανθαι τρίχες άραιαί είσι
και ευχερώς φαλακρουνται· ολεσω ούν τάς τρίχας εμ.-
ψασιν παρέχουσα ζαον^ότητος· κα,ι οι φαλακροί γάξ έχου-
σιν ελλείματα δεικνύντα την προτεραν τρίχωσιν. Q.
V. 185. Φείδεο δ' ημών. ] Φειδώ ημων λάμβανε και
έλεημοαύνην. Q.
V. 191. ΐΐάρος δ" εχε. ] ΤΙρότερον κατεσχεν αύτον
των δακρύων , άγνοων είναι τον uiov αυτού τον Τηλέ-
μαχον. Q.
V. 207· Άθηνα'ιης άγελείης. J Της άγούσης τάς λεί-
ας, %ψι τάς λαφυραγωγίας· ν γας φρόνησις τοιαύτα
δρα,ν οιδε. Q.
V. 216. Άδινωτερον η τ" οιωνοί. ] Άντι του πλέον
των οιωνών αττική h φράσις. Β. Q.
V. 2Ι7· Φήναι η αιγύπτιο). J Είδη ταύτα αετών η
φηνη Ζ>ωον εστι πτερωτον , ηπεξ των τέκνων αύτης στε-
ρηθεΊσα ποτε , έλεεινως πέφυκεν άποδύρεσθαι. Q.
V. 245. Άτρεκες. ] Νυν μόνον εις το άτρεκες αίμΐ
εσσευα βαλων δύναται μέντοι κάκεί το φανερον και πρό-
δηλον , καΙ ένταύθα το ακριβές και αληθές. Q.
V. 205. Άνδράσι τε. J 'Avri τού άλλων ανδρών και
θεων.^Β.
V. 267· Ου μ.έντοι κείνω.^Ο Ζευς και η"Αθηνά. Β. Q.
V. 270. Νυν. ] Το νυν αντι τού δη. Β.
Υ. 271. 'Ύπεξφυάλοισιν.] Π,επληρωμέναις φυάλαις. Q.
V. 281. "Αλλο δέτοι ερέω — 298. Παλλάζ-'Α^ναή].]
Νοθεύονται ιη· πόθεν γαξ ηδει τά οπλα εν τω άνδρωνι
αντικείμενα ; οικείως δε χρησεται τω λόγω όταν αυτά
θεάσηται. Q.
V. 287. ΕΙαρφάσθαι. ] Παραπεΐσαι, παραλογισασθαι,
ειπείν. Β. Q.
V. 288. "Εκ καπνού. ] "Οτε φησι τά οπλα των μ.νη-
ΰτηρων κρύψας Τηλέμαχε , και οι μνηστήρες ταύτα
χ^ηΧαφωσιν , είπε αύτοΊς οτι ταύτα κατέκρυψα διά το
τηκεσθαι εκ τού καπνού και τού πυρός της οικίας. Q.
V. 295. Αύτος γάξ έφέλκεται άνδρα σίδηρος.] Πρό-
χειρος γάξ άνηξ προς φόνον ν παρακειμένου σίδηρου. Β. Q.
32
ι