DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.6808#0292
SCHOLIA AD ODYSSEAE LIBRVM XIX.
V. 127. Τον εμον βίον αμφιπολευοι. ] Του εμού
ι35
βίου προνοοίτο. Β.„ Q.
V. ι35. Οί δημιοεργοι εασίν. ] Οί δημοσίαν μ,αι
χρείαν άγγέλλουσι. Β. Q.
V. 163. Ου γάξ άπο δρυός εσσί παλαιφάτου ούδ'
άπο πέτρης. ] Παλαιά φατιζόμενος· οί γαξ παλαιοί
υπελάμβανον τους προ αύτων εκ δρυών και πετρών y£_
γενησθαι, διά το τάς τικτούσας εις τα στελέχη ΚΆ}
σπήλαια εκτιθένχι τα. παιδία· ειτι δε Ό λόγος , ου γάξ
δε εκείνων έσσι' εις πιθανόν δε τους πάλαι άνθρωπους
iv ταΐς έρημίαις τάς μίξεις ποιεΐσθαι πλησίον πετρών
και δένδρων. Τίνες δε παλαιφάγου, επειδή οι παλαιοί
έβαλανοφάγουν παρο και φηγός , ως φαγάς τις ούσα. Q.
Ού γαξ άπο δρυός. ] Έ£ ών έφάτιζον, τουτέστιν
ενόμ^ζον οι παλαιοί σφάς αυτούς γεγονέναι. Β.
V. 172,. Κρήτη τις γαΐ εστί περίρρυτος. j Άντι του
περιρρεομ.ενη θαλάσση· ού γάξ εστι μέσον ως κεντρον
τοιούτον έπϊ της "Ο,γυγίας, οθι τ ομφαλός εστι θα-
λάσσης. Β. Q.
V. 174- Και εννήκοντα πόληες. ] Π,ως ουν εν τω
καταλόγω φησιν, άλλοιθ οι Υίρήτην έκα,τόμπολιν άμ-
φενέμ-οντα; ητοι ούν εκεί το εκατόν αντί του πολλών
χεϊται, ως τοϊς εκατόν θυσάνοιο' η έπει μετά τον άπό·
πλουν οι μετά Ιδομενέως επόρθησαν Αύκτον και τάς
πέριξ ας εσχον. Q.
V. 176· Κύδωνες. ] Οί αυτόχθονες Κύδωνες, άπο
Κύδωνος του Απόλλωνος. Β.
V. 177· Αωριέες τε τριχάϊκες.] Αίαφεθέντες, οι μεν
γάξ ϊίελοπόννησον, οί $ε ΈΖβοιαν, οι δε Κρήτην ωκη-
<τχν. Οί δε τους πολεμικούς άπο του σείειν τάς τρίχας
της κεφαλαίας. Β.
V* 179· Όαριστής. ] Όαριστης, ομιλητής· ούκ apot.
μόνον όαρίζειν το ερωτικώς ομΛλε'ϊν. Β.
Το δε εξης, ενθα τε Μίνας βασίλευεν εννεωρος Αιος
μεγάλου όαριστύς· φασι γαξ οτι επί θ' έτη κεχωρι-
σμενος ανθρώπων διέτρφεν εν τη Ίδη και συνετίθει
νόμ.ους και διεβεβαιούτο παρά τον πατρός είληφέναι
Αιος προς το μη τούς υπηκόους άνυποτακτείν οι δε
φασι 3·' ετη παιδευθέντα αύτον υπο του Aioc, ούτω βα-
σιλεύσει 3-' ετη. Β.
V. ΐ83. Εμοι όνομα κλυτον Αϊθων. ] Ούτος θε-
τός ων Ιδομενέως παις άφεθεϊς υπ αύτού φόλαζ της
Κρήτης, εστίασε προς αυτούς έπανελθόντας- μετά δε
ταντα προσεκτίσθησαν και αί δέκα. Q.
Όνομάκλυτος ως εκλύομ,εν, και έκαλονμεν ονό-
ματι
Β.
οου
y j88. Στήσε δ' εν Άμνισω. ] Ώροσωρμισε' Κνωσ-
> δε επίνψ* Αμνισός· εστι δε και ποταμός Κρήτης. Β.
V. 2θ5. Ώ,' οε %ΐων. ] Αρμοδίως έχρήσατο τη προς
δάκρυον παραβολή- Β.
V- 2ΐι. 'Οφθαλμοί δ" άσε) κερκ εστασαν. ] 'ςΐς τ'ύ.
ζα τεταμένα, έ£ ου νοεΊταΐ το άκαμ,πεΐς, σκληροί, μη
ένδίδοντες τοϊς δάκρυσιν. Β.
V. 225. ϊίορφυρεην ouArjv. ] 'Avr/ τον Όλοπόρφυρον
η άπαλήν. Β.
V. 227. Αύλο7σιν διδΰμοισι. "j Άνατάσεσι δυσί προ
της χλαμίδος, ο εστίν εις το έμπροσθεν μέρος της
χλαμίδος επάνωθεν της πόρπης εζημμενους. Β.
V. 229· Λάων. ] Απολαυστικές έσθίων η υλάων
κατ ενδειαν τον υ· η βλέπων, όθεν και άλαος b τυφλός
κατά ατερησιν. Β.
V. 23ο. Ώς οί χρυσεοι οντες. ] Άττα χρυσού κατε-
σκευασμένοι· εστι γάξ και εν ίιφάσμασιν άπο χρυσού
ποικίλματα· λείπει δε το ως, ως χρυσεοι οντες. Β.
V. 233. Αοπον. ] Το λεηος ο λέγουν τζυπαν γί-
νεται δε άπο του λεπω το λεπίζ,ω. Β.
V. 242. Ύερμιόεντα χιτώνα. ] Ποδήρψ' ®ς άσηις
συν τελαμωνι χαμαί πέσε τερμωεσσα. Β.
V. 246. Τύρος, j Ουκ. επιμήκης αλλά στρογγυλός. Β.
V. 200. Ούκ ονομ.αστην. j Δυσώνυμον ουκ ονομ.αστον
δε ην ούδε ονομ,άσαι καλόν. Β.
V. 263. Έναί'ρεο. j 'Avri του εναιρε, διάφθειρε. B.Q.
V. 283. Άλλ' άρα.] Το 'εξη; άλλ άρα οϊ τόγε κερδιον
εί'σατο θυμ.ω χρήματ^ άγυρτάζ,είν ως μ,οι θεσπρωτων
βασιλεύς μυθήσατο. Β.
V. 385. "'Ωί- περι κιψΒεα πολλά. J Ούτως περισσές
συνετά οιοεν υπες τούς άλλους άνθρωπους' ως το περί
πάντων εμμεναι άλλων. Β.
V. 3ο6. Του $ αύτον λυκάβαπος. ] Αυκάβας ο
ενιαυτος ητυμολογήθη μεν παρά τίνων εκ μεταφοράς
των λύκων ούτοι γάξ διερχόμενοι ποταμΌν αλλήλων
τάς ουράς δάκνουσιν ωσπεξ και επί τον χρόνου, ημέρα,
γάξ εχεται της ημέρας, και εβδομάς της εβδομάδος,
Και μην του μηνός· η παρά το λύγος το σκότος, και
το αυω το λάμ.πω' διά γάξ των νυχθημερων συμ,πλη-
ρουται ο ενιαυτός' άλλοι δε άπο του λύω και τον αυω
το ζηραίνω, έπείπεξ ο ηλιακός δρόμ,ος το τον χρόνου
συμ.περα διάστημα· η παρά το λυγεως βαίνείν ητοι
κεκρυμ,μένως και λεληθότος. Β.
V. 323. Τούτον άνιάζη θυμοφθόρος. ] Αείπει, όστις
δε θυμοφθορος, τούτον άνιάζη κάκιον ούτω- θυμοφθό-
ρος δε σημαίνει έφθαρμένος την ^υχην, φρενοπλή^
ούδεν έργον άνίας άνύσει κατά του ξένου, εγω γάξ
αύτον προίαταμ,αι. Β.
V. 327· Άϋσταλέος. J Αύχμηροί-, τιμ,ελημένος. Β.
V. 331. Έφεψιόωνται. ] Έπεγγελω7ΐ, έπιμωκωνται.Β.
V. 338. νΗχθεθ\ ] Άντι τον ηλλοτριωθη' άρχην
γάξ ελαβον τον δυστυχε7ν έζελθων της πατρίδος· εμι-
σήθη φησιν αφ* ού κατέλιπον την πατρίδα· εμίσψα τάς
χλαίνας, λοιπόν εν ράκεσιν εθίσας· και νύν ού βουλομαι
εν τοιούτω καθεύδειν , άλλα καθεύδω εν 'ράκει και
άγρυπνω ως πρότερον. Β.
V. 343. "Έπιήρανα. \ Προσηνή, άπο του εραν. Β.
V. 351. Φιλίων. ] 'Ω,ς ηδίων σγκριτικον, άντι τον
φιλέτχιρος. Β.
V. 356. "Ολιγηπελέουσχ. "] "Ολίγον ετι τον π'ελειν
έχουσα· τούτου δε προκατάρχεται όνομα το όλιγηπε-
λία. Β.
V. 36ο. Έν κακότητι. ] Έν κακωσει και εν ταλαι-
πωρία, άντι του έν χακοΊς. Β.
V. 127. Τον εμον βίον αμφιπολευοι. ] Του εμού
ι35
βίου προνοοίτο. Β.„ Q.
V. ι35. Οί δημιοεργοι εασίν. ] Οί δημοσίαν μ,αι
χρείαν άγγέλλουσι. Β. Q.
V. 163. Ου γάξ άπο δρυός εσσί παλαιφάτου ούδ'
άπο πέτρης. ] Παλαιά φατιζόμενος· οί γαξ παλαιοί
υπελάμβανον τους προ αύτων εκ δρυών και πετρών y£_
γενησθαι, διά το τάς τικτούσας εις τα στελέχη ΚΆ}
σπήλαια εκτιθένχι τα. παιδία· ειτι δε Ό λόγος , ου γάξ
δε εκείνων έσσι' εις πιθανόν δε τους πάλαι άνθρωπους
iv ταΐς έρημίαις τάς μίξεις ποιεΐσθαι πλησίον πετρών
και δένδρων. Τίνες δε παλαιφάγου, επειδή οι παλαιοί
έβαλανοφάγουν παρο και φηγός , ως φαγάς τις ούσα. Q.
Ού γαξ άπο δρυός. ] Έ£ ών έφάτιζον, τουτέστιν
ενόμ^ζον οι παλαιοί σφάς αυτούς γεγονέναι. Β.
V. 172,. Κρήτη τις γαΐ εστί περίρρυτος. j Άντι του
περιρρεομ.ενη θαλάσση· ού γάξ εστι μέσον ως κεντρον
τοιούτον έπϊ της "Ο,γυγίας, οθι τ ομφαλός εστι θα-
λάσσης. Β. Q.
V. 174- Και εννήκοντα πόληες. ] Π,ως ουν εν τω
καταλόγω φησιν, άλλοιθ οι Υίρήτην έκα,τόμπολιν άμ-
φενέμ-οντα; ητοι ούν εκεί το εκατόν αντί του πολλών
χεϊται, ως τοϊς εκατόν θυσάνοιο' η έπει μετά τον άπό·
πλουν οι μετά Ιδομενέως επόρθησαν Αύκτον και τάς
πέριξ ας εσχον. Q.
V. 176· Κύδωνες. ] Οί αυτόχθονες Κύδωνες, άπο
Κύδωνος του Απόλλωνος. Β.
V. 177· Αωριέες τε τριχάϊκες.] Αίαφεθέντες, οι μεν
γάξ ϊίελοπόννησον, οί $ε ΈΖβοιαν, οι δε Κρήτην ωκη-
<τχν. Οί δε τους πολεμικούς άπο του σείειν τάς τρίχας
της κεφαλαίας. Β.
V* 179· Όαριστής. ] Όαριστης, ομιλητής· ούκ apot.
μόνον όαρίζειν το ερωτικώς ομΛλε'ϊν. Β.
Το δε εξης, ενθα τε Μίνας βασίλευεν εννεωρος Αιος
μεγάλου όαριστύς· φασι γαξ οτι επί θ' έτη κεχωρι-
σμενος ανθρώπων διέτρφεν εν τη Ίδη και συνετίθει
νόμ.ους και διεβεβαιούτο παρά τον πατρός είληφέναι
Αιος προς το μη τούς υπηκόους άνυποτακτείν οι δε
φασι 3·' ετη παιδευθέντα αύτον υπο του Aioc, ούτω βα-
σιλεύσει 3-' ετη. Β.
V. ΐ83. Εμοι όνομα κλυτον Αϊθων. ] Ούτος θε-
τός ων Ιδομενέως παις άφεθεϊς υπ αύτού φόλαζ της
Κρήτης, εστίασε προς αυτούς έπανελθόντας- μετά δε
ταντα προσεκτίσθησαν και αί δέκα. Q.
Όνομάκλυτος ως εκλύομ,εν, και έκαλονμεν ονό-
ματι
Β.
οου
y j88. Στήσε δ' εν Άμνισω. ] Ώροσωρμισε' Κνωσ-
> δε επίνψ* Αμνισός· εστι δε και ποταμός Κρήτης. Β.
V. 2θ5. Ώ,' οε %ΐων. ] Αρμοδίως έχρήσατο τη προς
δάκρυον παραβολή- Β.
V- 2ΐι. 'Οφθαλμοί δ" άσε) κερκ εστασαν. ] 'ςΐς τ'ύ.
ζα τεταμένα, έ£ ου νοεΊταΐ το άκαμ,πεΐς, σκληροί, μη
ένδίδοντες τοϊς δάκρυσιν. Β.
V. 225. ϊίορφυρεην ouArjv. ] 'Avr/ τον Όλοπόρφυρον
η άπαλήν. Β.
V. 227. Αύλο7σιν διδΰμοισι. "j Άνατάσεσι δυσί προ
της χλαμίδος, ο εστίν εις το έμπροσθεν μέρος της
χλαμίδος επάνωθεν της πόρπης εζημμενους. Β.
V. 229· Λάων. ] Απολαυστικές έσθίων η υλάων
κατ ενδειαν τον υ· η βλέπων, όθεν και άλαος b τυφλός
κατά ατερησιν. Β.
V. 23ο. Ώς οί χρυσεοι οντες. ] Άττα χρυσού κατε-
σκευασμένοι· εστι γάξ και εν ίιφάσμασιν άπο χρυσού
ποικίλματα· λείπει δε το ως, ως χρυσεοι οντες. Β.
V. 233. Αοπον. ] Το λεηος ο λέγουν τζυπαν γί-
νεται δε άπο του λεπω το λεπίζ,ω. Β.
V. 242. Ύερμιόεντα χιτώνα. ] Ποδήρψ' ®ς άσηις
συν τελαμωνι χαμαί πέσε τερμωεσσα. Β.
V. 246. Τύρος, j Ουκ. επιμήκης αλλά στρογγυλός. Β.
V. 200. Ούκ ονομ.αστην. j Δυσώνυμον ουκ ονομ.αστον
δε ην ούδε ονομ,άσαι καλόν. Β.
V. 263. Έναί'ρεο. j 'Avri του εναιρε, διάφθειρε. B.Q.
V. 283. Άλλ' άρα.] Το 'εξη; άλλ άρα οϊ τόγε κερδιον
εί'σατο θυμ.ω χρήματ^ άγυρτάζ,είν ως μ,οι θεσπρωτων
βασιλεύς μυθήσατο. Β.
V. 385. "'Ωί- περι κιψΒεα πολλά. J Ούτως περισσές
συνετά οιοεν υπες τούς άλλους άνθρωπους' ως το περί
πάντων εμμεναι άλλων. Β.
V. 3ο6. Του $ αύτον λυκάβαπος. ] Αυκάβας ο
ενιαυτος ητυμολογήθη μεν παρά τίνων εκ μεταφοράς
των λύκων ούτοι γάξ διερχόμενοι ποταμΌν αλλήλων
τάς ουράς δάκνουσιν ωσπεξ και επί τον χρόνου, ημέρα,
γάξ εχεται της ημέρας, και εβδομάς της εβδομάδος,
Και μην του μηνός· η παρά το λύγος το σκότος, και
το αυω το λάμ.πω' διά γάξ των νυχθημερων συμ,πλη-
ρουται ο ενιαυτός' άλλοι δε άπο του λύω και τον αυω
το ζηραίνω, έπείπεξ ο ηλιακός δρόμ,ος το τον χρόνου
συμ.περα διάστημα· η παρά το λυγεως βαίνείν ητοι
κεκρυμ,μένως και λεληθότος. Β.
V. 323. Τούτον άνιάζη θυμοφθόρος. ] Αείπει, όστις
δε θυμοφθορος, τούτον άνιάζη κάκιον ούτω- θυμοφθό-
ρος δε σημαίνει έφθαρμένος την ^υχην, φρενοπλή^
ούδεν έργον άνίας άνύσει κατά του ξένου, εγω γάξ
αύτον προίαταμ,αι. Β.
V. 327· Άϋσταλέος. J Αύχμηροί-, τιμ,ελημένος. Β.
V. 331. Έφεψιόωνται. ] Έπεγγελω7ΐ, έπιμωκωνται.Β.
V. 338. νΗχθεθ\ ] Άντι τον ηλλοτριωθη' άρχην
γάξ ελαβον τον δυστυχε7ν έζελθων της πατρίδος· εμι-
σήθη φησιν αφ* ού κατέλιπον την πατρίδα· εμίσψα τάς
χλαίνας, λοιπόν εν ράκεσιν εθίσας· και νύν ού βουλομαι
εν τοιούτω καθεύδειν , άλλα καθεύδω εν 'ράκει και
άγρυπνω ως πρότερον. Β.
V. 343. "Έπιήρανα. \ Προσηνή, άπο του εραν. Β.
V. 351. Φιλίων. ] 'Ω,ς ηδίων σγκριτικον, άντι τον
φιλέτχιρος. Β.
V. 356. "Ολιγηπελέουσχ. "] "Ολίγον ετι τον π'ελειν
έχουσα· τούτου δε προκατάρχεται όνομα το όλιγηπε-
λία. Β.
V. 36ο. Έν κακότητι. ] Έν κακωσει και εν ταλαι-
πωρία, άντι του έν χακοΊς. Β.