DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.42397#0262
258 Przypisy do stron 11-14
15 L. Kołakowski, „Wielki filozof’ jako kategoria historyczna, [w:] Fragmenty
filozoficzne. Seria trzecia. Księga pamiątkowa ku czci profesora Tadeusza Ko-
tarbińskiego w osiemdziesiątą rocznicę urodzin, Warszawa 1967, s. 567-570.
16 Ibidem, s. 568.
17 Ibidem, s. 570.
18 Wskrzeszenie Leibnizowskiego terminu fulguratio zaproponował C. F. von
Weizsacker (O kryzysie, tłum. A. Wołkowicz, [w:] O kryzysie, Warszawa
1990, s. 11-29).
19 L. Dittmann, Stil, Symbol, Struktur. Studien zur Kategorien der Kunstge-
schichte, Miinchen 1967, s. 127: „By zajść tak «wysoko», musi się po pierwsze
stanąć nad historią, bo tylko wtedy można objąć jej całość, i - po drugie -
ustalić system możliwości artystycznych ponad jakimikolwiek możliwościami
artystycznymi, system zawierający więc w zasadzie wszelkie możliwe dzieła
sztuki, z którego wówczas wszystkie one mogłyby być prawidłowo wypro-
wadzone”.
20 Z innego punktu widzenia ukazuje niezgodność ewolucyjnego pojmowania
historii sztuki z wartościowaniem twórczości artystycznej J. S. Ackerman
(Historia sztuki a problemy krytyki, tłum. P. Ratkowska, [w:] Pojęcia, pro-
blemy, metody..., s. 226 i n.).
21 Taki wniosek narzuca bardzo kompetentny przegląd postaw metodologicz-
nych w niemieckiej i anglosaskiej historii sztuki: M. Bryl, Między wspólnotą
inspiracji a odrębnością tradycji. Niemiecko- i anglojęzyczna historia sztuki u pro-
gu ostatnich trzech dekad, „Rocznik Historii Sztuki” 24, 1999, s. 217-262.
22 Tak Bryl (op. cit., s. 257) charakteryzuje cel publikacji J. Bergera (Ways of
Seeing, ed. J. Berger, London 1972; wyd. poi.: Sposoby widzenia, tłum.
M. Bryl, Poznań 1997), ale charakterystykę tę można odnieść także do po-
stawy przedstawicieli New Art History.
23 W. Stróżewski, O wielkos'ci. Międzynarodowe Centrum Kultury, R. 3, Kra-
ków 1994, s. 62-76.
24 Szerzej na ten temat pisałam w książce O zlej sztuce (Warszawa 1998, s. 298 i n).
25 K. W. Forster, Critical History of Art, or Transfiguration ofValuesf, „New
Literary History” 3, 1972, Spring, s. 459-470.
16 H. Belting, Bild und Kult. Eine Geschichte des Bildes vor dem Zeitalter der
Kunst, Miinchen 1990.
27 D. Freedberg, The Power of Images: Studies in the History and Theory of
Response, Chicago 1989.
28 E. Gombrich, Art History and the Social Science, [w:] tegoż, Ideals and
Idols. Essays on ualues in history and in art, Oxford 1979, s. 151.
29 W. Hofmann, Kicz i sztuka trywialna jako sztuki użytkowe, tłum. S. Mi-
chalski, [w:] Pojęcia, problemy, metody..., s. 473.
30 H. Belting, Das Ende der Kunstgeschichte: eine Reuision nach zehn Jahren,
Miinchen 1995, s. 8. Szerokie omówienie: M. Bryl, Hans Belting - prorok
15 L. Kołakowski, „Wielki filozof’ jako kategoria historyczna, [w:] Fragmenty
filozoficzne. Seria trzecia. Księga pamiątkowa ku czci profesora Tadeusza Ko-
tarbińskiego w osiemdziesiątą rocznicę urodzin, Warszawa 1967, s. 567-570.
16 Ibidem, s. 568.
17 Ibidem, s. 570.
18 Wskrzeszenie Leibnizowskiego terminu fulguratio zaproponował C. F. von
Weizsacker (O kryzysie, tłum. A. Wołkowicz, [w:] O kryzysie, Warszawa
1990, s. 11-29).
19 L. Dittmann, Stil, Symbol, Struktur. Studien zur Kategorien der Kunstge-
schichte, Miinchen 1967, s. 127: „By zajść tak «wysoko», musi się po pierwsze
stanąć nad historią, bo tylko wtedy można objąć jej całość, i - po drugie -
ustalić system możliwości artystycznych ponad jakimikolwiek możliwościami
artystycznymi, system zawierający więc w zasadzie wszelkie możliwe dzieła
sztuki, z którego wówczas wszystkie one mogłyby być prawidłowo wypro-
wadzone”.
20 Z innego punktu widzenia ukazuje niezgodność ewolucyjnego pojmowania
historii sztuki z wartościowaniem twórczości artystycznej J. S. Ackerman
(Historia sztuki a problemy krytyki, tłum. P. Ratkowska, [w:] Pojęcia, pro-
blemy, metody..., s. 226 i n.).
21 Taki wniosek narzuca bardzo kompetentny przegląd postaw metodologicz-
nych w niemieckiej i anglosaskiej historii sztuki: M. Bryl, Między wspólnotą
inspiracji a odrębnością tradycji. Niemiecko- i anglojęzyczna historia sztuki u pro-
gu ostatnich trzech dekad, „Rocznik Historii Sztuki” 24, 1999, s. 217-262.
22 Tak Bryl (op. cit., s. 257) charakteryzuje cel publikacji J. Bergera (Ways of
Seeing, ed. J. Berger, London 1972; wyd. poi.: Sposoby widzenia, tłum.
M. Bryl, Poznań 1997), ale charakterystykę tę można odnieść także do po-
stawy przedstawicieli New Art History.
23 W. Stróżewski, O wielkos'ci. Międzynarodowe Centrum Kultury, R. 3, Kra-
ków 1994, s. 62-76.
24 Szerzej na ten temat pisałam w książce O zlej sztuce (Warszawa 1998, s. 298 i n).
25 K. W. Forster, Critical History of Art, or Transfiguration ofValuesf, „New
Literary History” 3, 1972, Spring, s. 459-470.
16 H. Belting, Bild und Kult. Eine Geschichte des Bildes vor dem Zeitalter der
Kunst, Miinchen 1990.
27 D. Freedberg, The Power of Images: Studies in the History and Theory of
Response, Chicago 1989.
28 E. Gombrich, Art History and the Social Science, [w:] tegoż, Ideals and
Idols. Essays on ualues in history and in art, Oxford 1979, s. 151.
29 W. Hofmann, Kicz i sztuka trywialna jako sztuki użytkowe, tłum. S. Mi-
chalski, [w:] Pojęcia, problemy, metody..., s. 473.
30 H. Belting, Das Ende der Kunstgeschichte: eine Reuision nach zehn Jahren,
Miinchen 1995, s. 8. Szerokie omówienie: M. Bryl, Hans Belting - prorok