DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.42397#0264
260 Przypisy do stron 24-29
Flaxman 1793 - Picasso 1903
1 W. Suchocki, Trop zbiegłych bogów. Przyczynek do „Ślubów” Ingresa i „Wol-
ności” Delacroix, „Artium Questiones” 1997, nr 8, s. 61. Rozwinięcie tych
rozważań: tegoż, Mówić dziejowo, [w:] Historia a system. Materiały Semina-
rium Metodologicznego Historyków Sztuki, red. M. Poprzęcka, Warszawa
1997, s. 69-85. Na temat porównywania obrazów, „których nigdy dotych-
czas ze sobą nie zestawiano”, zob. J. Szczepińska-Tramer, O „Melancholii”
Malczewskiego i o porównywaniu obrazów, [w:] „Już się ma pod koniec
starożytnemu światu...”. Zmierzch, schyłek, upadek w historii sztuki. Mate-
riały Seminarium Metodologicznego Stowarzyszenia Historyków Sztuki, red.
M. Poprzęcka, Warszawa 1999, s. 155-165.
2 Z. Kępiński, Impresjoniści u źródeł swych obrazów, Wrocław 1976, s. 8.
3 Z. Ostrowska-Kębłowska, Historyzm w architekturze XIX wieku, [w:] In-
terpretacja dzieła sztuki, Warszawa-Poznań 1976, s. 109.
4 W odniesieniu do „okresu błękitnego”: A. Blunt, P. Pool, Picasso. The for-
mative years. A study of his sources, London 1962.
5 A. H. Barr, Picasso. Fifty years of his art, New York 1946, s. 158.
6 Na frontyspisie cytowanej książki Blunta i Pool znajduje się fotografia Pi-
cassa siedzącego na tle słomianej maty. Za matę pozatykane są fotografie,
reprodukcje, pocztówki, jest tam i Mona Liza, i Rubens, i zdjęcia kiczowa-
tych piękności - mała próbka ikonosfery młodego Picassa.
7 Por. A. Blunt, P. Pool, op. cit., oraz P. Daix, G. Boudaille, Picasso. The Blue
and Rosę Period. A Catalogue raisonne of the pictures 1900-1906, New
York 1967, s. 58 i nn., poz. kat. IX 13.
8 Raport policyjny szczegółowo opisujący wydarzenie przytaczają w części
dokumentacyjnej Daix i Boudaille (op. cit.).
9 O historycznie zmiennym pojęciu „oryginalności”: R. Schiff, Originality,
[w:] Critical Terms for Art History, R. S. Nelson, R. Schiff (eds.), Chicago-
-London 1992, s. 103-115.
10 To przeciwstawienie O. Pachta (Methodisches zur kunsthistorischen Praxis,
Hg v. J. Oberheidacher, A. Rosenauer, G. Schikola, Miinchen 1977) przywo-
łuje Suchocki (Mówić dziejowo..., s. 73).
11 A. H. Barr, op. cit., s. 26.
12 K. Herding, „Les Demoiselles d’Avignon”: die Herausforderung der Avant-
garde, Frankfurt/Main 1992.
13 Wskazuje się tylko na literackie wpływy mogące skłonić Picassa do podjęcia
takiej tematyki: Noa-Noa Gauguina (P. Dabc, G. Boudaille, op. cit., s. 60),
utwory Maeterlincka, Piosenkę niekochanego Apollinaire’a (A. Blunt, P. Pool,
op. cit., s. 20).
14 A. Blunt, P. Pool, op. cit., s. 21.
15 Blunt i Pool (ibidem, poz. 115) wskazują na podobieństwo postaci matki do
Flaxman 1793 - Picasso 1903
1 W. Suchocki, Trop zbiegłych bogów. Przyczynek do „Ślubów” Ingresa i „Wol-
ności” Delacroix, „Artium Questiones” 1997, nr 8, s. 61. Rozwinięcie tych
rozważań: tegoż, Mówić dziejowo, [w:] Historia a system. Materiały Semina-
rium Metodologicznego Historyków Sztuki, red. M. Poprzęcka, Warszawa
1997, s. 69-85. Na temat porównywania obrazów, „których nigdy dotych-
czas ze sobą nie zestawiano”, zob. J. Szczepińska-Tramer, O „Melancholii”
Malczewskiego i o porównywaniu obrazów, [w:] „Już się ma pod koniec
starożytnemu światu...”. Zmierzch, schyłek, upadek w historii sztuki. Mate-
riały Seminarium Metodologicznego Stowarzyszenia Historyków Sztuki, red.
M. Poprzęcka, Warszawa 1999, s. 155-165.
2 Z. Kępiński, Impresjoniści u źródeł swych obrazów, Wrocław 1976, s. 8.
3 Z. Ostrowska-Kębłowska, Historyzm w architekturze XIX wieku, [w:] In-
terpretacja dzieła sztuki, Warszawa-Poznań 1976, s. 109.
4 W odniesieniu do „okresu błękitnego”: A. Blunt, P. Pool, Picasso. The for-
mative years. A study of his sources, London 1962.
5 A. H. Barr, Picasso. Fifty years of his art, New York 1946, s. 158.
6 Na frontyspisie cytowanej książki Blunta i Pool znajduje się fotografia Pi-
cassa siedzącego na tle słomianej maty. Za matę pozatykane są fotografie,
reprodukcje, pocztówki, jest tam i Mona Liza, i Rubens, i zdjęcia kiczowa-
tych piękności - mała próbka ikonosfery młodego Picassa.
7 Por. A. Blunt, P. Pool, op. cit., oraz P. Daix, G. Boudaille, Picasso. The Blue
and Rosę Period. A Catalogue raisonne of the pictures 1900-1906, New
York 1967, s. 58 i nn., poz. kat. IX 13.
8 Raport policyjny szczegółowo opisujący wydarzenie przytaczają w części
dokumentacyjnej Daix i Boudaille (op. cit.).
9 O historycznie zmiennym pojęciu „oryginalności”: R. Schiff, Originality,
[w:] Critical Terms for Art History, R. S. Nelson, R. Schiff (eds.), Chicago-
-London 1992, s. 103-115.
10 To przeciwstawienie O. Pachta (Methodisches zur kunsthistorischen Praxis,
Hg v. J. Oberheidacher, A. Rosenauer, G. Schikola, Miinchen 1977) przywo-
łuje Suchocki (Mówić dziejowo..., s. 73).
11 A. H. Barr, op. cit., s. 26.
12 K. Herding, „Les Demoiselles d’Avignon”: die Herausforderung der Avant-
garde, Frankfurt/Main 1992.
13 Wskazuje się tylko na literackie wpływy mogące skłonić Picassa do podjęcia
takiej tematyki: Noa-Noa Gauguina (P. Dabc, G. Boudaille, op. cit., s. 60),
utwory Maeterlincka, Piosenkę niekochanego Apollinaire’a (A. Blunt, P. Pool,
op. cit., s. 20).
14 A. Blunt, P. Pool, op. cit., s. 21.
15 Blunt i Pool (ibidem, poz. 115) wskazują na podobieństwo postaci matki do