DOI Artikel:
Antos, Janusz: Czy trzeba się wstydzić koloryzmu?k: O związkach niektórych artystów II Grupy Krakowskiej z nurtem kolorystycznym
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.28182#0051
3. Adam Marczyński, Pej-
zaż z Zabrzeża nad Dunaj-
cem, 1951, ol, płótno, wł.
pryw. (reprodukowane za
zgodą Jolanty Boni-Mar-
czyńskiej i Piotra Marczyń-
skiego)
Czy trzeba się
wstydzić
koloryzmu?
O związkach
niektórych
artystów
II Grupy
Krakowskiej
z nurtem
kolorystycznym
niewyczerpana. Ulega ciągle zmianom dzięki aktywnemu udziałowi wi-
dza. Za „formą otwartą" Refleksów zmiennych Marczyńskiego stoi również
„otwarty" obraz. Pierre Bonnard nigdy nie uważał swoich obrazów za
skończone. Retuszował ku zaskoczeniu widzów i strażników nawet obrazy,
które od wielu lat wisiały w muzeach. Znając i doceniając kolorystyczny
okres artysty z lat czterdziestych, można w pełni dostrzec „konsekwencję
i pełną logikę następstw" w twóczości Marczyńskiego z lat siedemdziesią-
tych, o której z wielką przenikliwością pisała B. Kowalska40. Jednemu ze
swych studentów A. Marczyński podczas przeglądu prac powiedział, co
relacjonuje Janusz Orbitowski: „Pan byłby bardziej abstrakcjonistą, pracu-
jąc z natury. Tu nie ma żadnego przeżycia"41.
W 1987 r. T. Kantor stworzył serię dziesięciu rysunków Katedry barceloń-
skie — prawie przedmioty, manipulujących serią obrazów Katedra w Rouen
Claude'a Moneta42. Katedry (il. 4) Kantora to widoki gotyckiej katedry Santa
Eulalia w Barcelonie. „Rysowane i malowane — jak pisał o swych Katedrach
40 Ibidem.
41 Cyt. za: ETaranczewski,A—Akademia. 175 lat nauczania malarstwa i rysunku na Wydziale Malarstwa
krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, [w:] 175 lat nauczania malarstwa, rzeźby i grafiki w krakowskiej
Akademii Sztuk Pięknych, Kraków 1994, s. 68.
42 Znacznie szerzej o „Katedrach barcelońskich — prawie przedmiotach" piszę w poświęconym im
referacie zatytułowanym Tadeusza Kantora „korekta" Claude'a Moneta: „Katedry barcelońskie — prawie
przedmioty", wygłoszonym na sesji naukowej: W cieniu Krzesła. Malarstwo i sztuka przedmiotu Tadeu-
sza Kantora, 14-15 czerwca 1996 roku, zorganizowanej przez Zakład Historii Sztuki Nowoczesnej
Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego i Fundację im. Tadeusza Kantora w Hucisku
i IHS UJ w Krakowie [materiały z sesji w przygotowaniu do druku].
49
zaż z Zabrzeża nad Dunaj-
cem, 1951, ol, płótno, wł.
pryw. (reprodukowane za
zgodą Jolanty Boni-Mar-
czyńskiej i Piotra Marczyń-
skiego)
Czy trzeba się
wstydzić
koloryzmu?
O związkach
niektórych
artystów
II Grupy
Krakowskiej
z nurtem
kolorystycznym
niewyczerpana. Ulega ciągle zmianom dzięki aktywnemu udziałowi wi-
dza. Za „formą otwartą" Refleksów zmiennych Marczyńskiego stoi również
„otwarty" obraz. Pierre Bonnard nigdy nie uważał swoich obrazów za
skończone. Retuszował ku zaskoczeniu widzów i strażników nawet obrazy,
które od wielu lat wisiały w muzeach. Znając i doceniając kolorystyczny
okres artysty z lat czterdziestych, można w pełni dostrzec „konsekwencję
i pełną logikę następstw" w twóczości Marczyńskiego z lat siedemdziesią-
tych, o której z wielką przenikliwością pisała B. Kowalska40. Jednemu ze
swych studentów A. Marczyński podczas przeglądu prac powiedział, co
relacjonuje Janusz Orbitowski: „Pan byłby bardziej abstrakcjonistą, pracu-
jąc z natury. Tu nie ma żadnego przeżycia"41.
W 1987 r. T. Kantor stworzył serię dziesięciu rysunków Katedry barceloń-
skie — prawie przedmioty, manipulujących serią obrazów Katedra w Rouen
Claude'a Moneta42. Katedry (il. 4) Kantora to widoki gotyckiej katedry Santa
Eulalia w Barcelonie. „Rysowane i malowane — jak pisał o swych Katedrach
40 Ibidem.
41 Cyt. za: ETaranczewski,A—Akademia. 175 lat nauczania malarstwa i rysunku na Wydziale Malarstwa
krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, [w:] 175 lat nauczania malarstwa, rzeźby i grafiki w krakowskiej
Akademii Sztuk Pięknych, Kraków 1994, s. 68.
42 Znacznie szerzej o „Katedrach barcelońskich — prawie przedmiotach" piszę w poświęconym im
referacie zatytułowanym Tadeusza Kantora „korekta" Claude'a Moneta: „Katedry barcelońskie — prawie
przedmioty", wygłoszonym na sesji naukowej: W cieniu Krzesła. Malarstwo i sztuka przedmiotu Tadeu-
sza Kantora, 14-15 czerwca 1996 roku, zorganizowanej przez Zakład Historii Sztuki Nowoczesnej
Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego i Fundację im. Tadeusza Kantora w Hucisku
i IHS UJ w Krakowie [materiały z sesji w przygotowaniu do druku].
49