DOI Artikel:
Kitowska-Łysiak, Małgorzata: Czy Artur Nacht-Samborski miał spadkobierców?
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.28182#0155
5. Jan Dziędziora, Zbity,
węgiel, papier, 1979-1985.
Repr. w: Jan Dziędziora
(1926-1987). Malarstwo,
rysunek [kat wyst.], Galeria
Zachęta, Warszawa III—IV
1994, s. 38
Czy Artur
Nacht-
-Samborski
miał spadko-
bierców?
pytanie, które mogłoby brzmieć: „Jak z plamy barwnej czynić soczewkę,
ognisko tajemnicy życia?" Ten ostatni etap był najdłuższy, a jego początek
wiąże krytyk z latami trzydziestymi, kiedy — jak pisze — „Nacht-Sambor-
ski stwarza obrazy będące pierwowzorami wszystkich jego późniejszych
kreacji: martwe natury z liśćmi, głowy czy półpostacie ludzkie i pejzaże,
budowane z ostro zestawionych plam koloru, jasno skonstruowane, eks-
presyjne i czułe w swym stosunku do przedstawianej rzeczywistości"31.
Istotne są uwagi Zanozińskiego dotyczące omawianej sztuki w kontekście
„formacji" kapistowskiej: „Nie było w obrazach artysty — czytamy — ani
rozdrobnienia materii malarskiej, tak typowego dla Cybisa, ani «literacko-
ści» Zygmunta Waliszewskiego. Obrazy Nachta-Samborskiego były może
najbliższe Piotrowi Potworowskiemu dzięki charakterystycznemu dla nich
obu zmysłowi konstrukcji"32. Ostatnie zdanie należy wyróżnić, bo zawar-
ta w nim myśl sporadycznie — zdaje się — była podejmowana przez
innych autorów, widzących w Nachcie przede wszystkim głównego opo-
nenta Cybisa.
31 J. Zanoziński, Wystawa... op. cit., (jak przyp. 5) s. nlb. 9.
32 Ibidem, s. nlb. 8.
153
węgiel, papier, 1979-1985.
Repr. w: Jan Dziędziora
(1926-1987). Malarstwo,
rysunek [kat wyst.], Galeria
Zachęta, Warszawa III—IV
1994, s. 38
Czy Artur
Nacht-
-Samborski
miał spadko-
bierców?
pytanie, które mogłoby brzmieć: „Jak z plamy barwnej czynić soczewkę,
ognisko tajemnicy życia?" Ten ostatni etap był najdłuższy, a jego początek
wiąże krytyk z latami trzydziestymi, kiedy — jak pisze — „Nacht-Sambor-
ski stwarza obrazy będące pierwowzorami wszystkich jego późniejszych
kreacji: martwe natury z liśćmi, głowy czy półpostacie ludzkie i pejzaże,
budowane z ostro zestawionych plam koloru, jasno skonstruowane, eks-
presyjne i czułe w swym stosunku do przedstawianej rzeczywistości"31.
Istotne są uwagi Zanozińskiego dotyczące omawianej sztuki w kontekście
„formacji" kapistowskiej: „Nie było w obrazach artysty — czytamy — ani
rozdrobnienia materii malarskiej, tak typowego dla Cybisa, ani «literacko-
ści» Zygmunta Waliszewskiego. Obrazy Nachta-Samborskiego były może
najbliższe Piotrowi Potworowskiemu dzięki charakterystycznemu dla nich
obu zmysłowi konstrukcji"32. Ostatnie zdanie należy wyróżnić, bo zawar-
ta w nim myśl sporadycznie — zdaje się — była podejmowana przez
innych autorów, widzących w Nachcie przede wszystkim głównego opo-
nenta Cybisa.
31 J. Zanoziński, Wystawa... op. cit., (jak przyp. 5) s. nlb. 9.
32 Ibidem, s. nlb. 8.
153