Instytut Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]; Zakład Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]: Porta Aurea: Rocznik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Gdańskiego (4.1995)

Małgorzata
Kitowska-
-Łysiak




9. Jacek Sienicki, Postać, ol.,
płótno, 1987. Repr. wg:
„Nowe Książki", 1995, nr 4,
druga strona okładki


ne, ilustrują, czasem jakby bezwiednie, przytoczoną już tutaj myśl Jacka
Sempolińskiego, że malarstwo Nachta należy już do historii. Wszelkie
odwołania sięgają wstecz, autorzy szukają korzeni tej sztuki i jej filiacji, nie
biorąc jakby pod uwagę możliwości jej antycypacji. Gdy dzisiaj podsumo-
wujemy dorobek „arsenałowców": Dziędziory, Sempolińskiego, Sienickie-
go, teza o wyprzedzeniu przez sztukę Nachta swej współczesności, wydaje
się kusząca.
To, o czym chcę powiedzieć opiera się raczej na intuicjach i przeświad-
czeniach niż szczegółowych analizach. Ale może nie jest całkiem pozbawio-
ne racji...
Wszystkich trzech wymienionych artystów trzeba bowiem uznać za
malarzy zgłębiających istotę bytu i sztuki, rzeczników sztuki „zaczepionej"
o rzeczywistość, wyrastającej z nieustępliwej, acz nie nastawionej wiwisek-
cyjnie obserwacji natury i zarazem pełnej respektu dla praw kultury, które
jednak pojmowane są jako kanon prowokujący przekroczenie. Trudno
w tej chwili pokusić się o precyzyjniejsze dopowiedzenie tej myśli, przede
wszystkim dlatego, że twórczość malarzy dopiero teraz bądź wciąż jeszcze
rozpoznajemy. Znowu zresztą przy powyższych uogólnieniach konieczne
byłyby poprawki uwzględniające osobne doświadczenia i zainteresowa-
nia, nieco odmienne drogi dochodzenia do własnej miary dla sprzeczności.

158