Instytut Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]; Zakład Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]: Porta Aurea: Rocznik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Gdańskiego (4.1995)

9. Jacek Sienicki, Kwiat, ol.,
płótno, 1990. Repr wg: „No-
we Książki", 1995, nr 4, s. 11


Czy Artur
Nacht-
-Samborski
miał spadko-
bierców?

miary rozumnej dla żywiołu życia i sztuki" — jak pisał Jacek Sempoliński,
wspominając Nachta41.
Jakie były te drogi?
Oto w ujawnionych niedawno fragmentach notatek Jana Dziędziory
znajdujemy między innymi oszczędne zapisy jego rozmów z Przemysła-
wem Brykalskim. Nie pojawia się w nich nazwisko Nachta, ale autor przy-
tacza warte namysłu poglądy przyjaciela: „Przemek (...) uważa, że jestem
kontynuatorem idei pocezanne'owskich, pobonnardowskich i kapistow-
skich. (...) Uważa mnie za przedstawiciela malarstwa immanentnego, tzn.
takiego, w którym treść i forma («co» i «jak») stanowią nierozdzielną całość.
Jest to koncepcja wenecka, u nas dzięki Pankiewiczowi i Cybisowi"42. Dzię-
dziora nie potwierdza, nie zaprzecza, tylko relacjonuje. Można jednak
przypuszczać, że gdyby nie widział jakiegoś sensu w stwierdzeniach kole-
gi, zaoponowałby. Tymczasem przywołuje inny jeszcze termin Brykalskie-

41 J. Sempoliński, Stefan Nacht-Samborski... op. cit.
42 J. Dziędziora, Notatki [1961-1986], [w:] Jan Dziędziora (1926-1987)..., op. cit., s. 65.

159