DOI Artikel:
Kadzińska, Maria: O Szkole Sopockiej
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.28182#0166
Maria powstał Oddział Związku Polskich Artystów Plastyków, którego prezesem
Kadzińska został Janusz Strzałecki.
Do grupy założycieli Szkoły wyłonionych już na pierwszym Zjeździe
Związku Polskich Artystów Plastyków, latem 1945 r., w Krakowie, należeli
tacy artyści jak: Jacek Żuławski, twórczo związany z przedwojenną Gdy-
nią, Janusz Strzałecki, Juliusz Studnicki, Józefa Wnukowa, Krystyna Ła-
da-Studnicka. Artyści ci stanowili pod względem założeń programowych
wyjątkowo jednolity zespół, wszyscy wywodzili się z nurtu koloryzmu i do
niego pragnęli nawiązać w swojej powojennej twórczości. Taka konsolida-
cja postaw, jedność poglądów i zasad stanowiła ważny czynnik stabilizacji.
Było to istotne w początkowym etapie istnienia uczelni. Pamiętajmy, iż był
to czas heroicznych zmagań z wszelkimi trudnościami natury nie tylko
artystycznej, ale zwyczajnie życiowej, „My pedagodzy, budując ją i rozwi-
jając, związaliśmy z jej istnieniem nie tylko wiele lat naszego życia, ale
również i wiele naszych dążeń artystycznych. Kształtując szkołę, kształto-
waliśmy równolegle naszą sztukę(...) Każdy z nas pracowników uczelni
i cała młodzież, która w niej studiowała(...) ma swój trudno wymierny
wkład w jej rozwój(...)"3. Już we wrześniu 1945 r. ogłoszono egzaminy
wstępne, które zorganizował i przeprowadził wydelegowany przez zespół
prof. Juliusz Studnicki. 20 IX 1945 r. Janusz Strzelecki został dyrektorem
Państwowego Instytutu Sztuk Plastycznych w Gdańsku z siedzibą w Sopo-
cie. Inauguracja roku akademickiego odbyła się 15 X1945 r. Dnia 6 XII1945 r.
na mocy zarządzenia ministra kultury i sztuki Leona Kruczkowskiego,
Instytut został przekształcony w Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Pięk-
nych w Gdańsku z siedzibą w Sopocie4 (1996 r. stała się Akademią Sztuk
Pięknych).
W ten sposób powstała pierwsza w Trójmieście wyższa uczelnia plasty-
czna. W pierwszym roku jej istnienia uruchomiono dwie pracownie malar-
stwa i rysunku: Janusza Strzałeckiego z asystentką Hanną Żuławską oraz
Juliusza Studnickiego, pracownię rysunku wieczornego Jacka Żuławskiego
z asystentką Krystyną Łada-Studnicką, pracownię rzeźby prof. Mariana
Wnuka z asystentem Adamem Smolaną, pracownię liternictwa oraz pra-
cownię kompozycji płaskiej i przestrzennej, którą prowadziła prof. Józefa
Wnukowa. Powstała również biblioteka. Do tego zespołu artystów pedago-
gów w roku następnym zaproszony został Artur Nacht-Samborski, wybit-
ny kolorysta, podnosząc prestiż uczelni, oraz Jan Wodyński i Eugenia Ró-
żańska. Powołano także do życia Wydział Architektury Wnętrz, z pracow-
nią projektowania architektury prof. Stefana Listowskiego, oraz pracownię
projektowania mebli prof. Włodzimierza Padlewskiego. Powstały też trzy
pracownie specjalistyczne: malarstwa architektonicznego prof. Jacka Żu-
ławskiego, grafiki użytkowej Eugenii Różańskiej, tkactwa prof. Pawła Ga-
jewskiego5. Uczelnia liczyła wówczas 181 studentów.
3 Ibidem, s. 161.
4 Ibidem, zdjęcie nr 2 (Akt erekcyjny uczelni).
164
Kadzińska został Janusz Strzałecki.
Do grupy założycieli Szkoły wyłonionych już na pierwszym Zjeździe
Związku Polskich Artystów Plastyków, latem 1945 r., w Krakowie, należeli
tacy artyści jak: Jacek Żuławski, twórczo związany z przedwojenną Gdy-
nią, Janusz Strzałecki, Juliusz Studnicki, Józefa Wnukowa, Krystyna Ła-
da-Studnicka. Artyści ci stanowili pod względem założeń programowych
wyjątkowo jednolity zespół, wszyscy wywodzili się z nurtu koloryzmu i do
niego pragnęli nawiązać w swojej powojennej twórczości. Taka konsolida-
cja postaw, jedność poglądów i zasad stanowiła ważny czynnik stabilizacji.
Było to istotne w początkowym etapie istnienia uczelni. Pamiętajmy, iż był
to czas heroicznych zmagań z wszelkimi trudnościami natury nie tylko
artystycznej, ale zwyczajnie życiowej, „My pedagodzy, budując ją i rozwi-
jając, związaliśmy z jej istnieniem nie tylko wiele lat naszego życia, ale
również i wiele naszych dążeń artystycznych. Kształtując szkołę, kształto-
waliśmy równolegle naszą sztukę(...) Każdy z nas pracowników uczelni
i cała młodzież, która w niej studiowała(...) ma swój trudno wymierny
wkład w jej rozwój(...)"3. Już we wrześniu 1945 r. ogłoszono egzaminy
wstępne, które zorganizował i przeprowadził wydelegowany przez zespół
prof. Juliusz Studnicki. 20 IX 1945 r. Janusz Strzelecki został dyrektorem
Państwowego Instytutu Sztuk Plastycznych w Gdańsku z siedzibą w Sopo-
cie. Inauguracja roku akademickiego odbyła się 15 X1945 r. Dnia 6 XII1945 r.
na mocy zarządzenia ministra kultury i sztuki Leona Kruczkowskiego,
Instytut został przekształcony w Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Pięk-
nych w Gdańsku z siedzibą w Sopocie4 (1996 r. stała się Akademią Sztuk
Pięknych).
W ten sposób powstała pierwsza w Trójmieście wyższa uczelnia plasty-
czna. W pierwszym roku jej istnienia uruchomiono dwie pracownie malar-
stwa i rysunku: Janusza Strzałeckiego z asystentką Hanną Żuławską oraz
Juliusza Studnickiego, pracownię rysunku wieczornego Jacka Żuławskiego
z asystentką Krystyną Łada-Studnicką, pracownię rzeźby prof. Mariana
Wnuka z asystentem Adamem Smolaną, pracownię liternictwa oraz pra-
cownię kompozycji płaskiej i przestrzennej, którą prowadziła prof. Józefa
Wnukowa. Powstała również biblioteka. Do tego zespołu artystów pedago-
gów w roku następnym zaproszony został Artur Nacht-Samborski, wybit-
ny kolorysta, podnosząc prestiż uczelni, oraz Jan Wodyński i Eugenia Ró-
żańska. Powołano także do życia Wydział Architektury Wnętrz, z pracow-
nią projektowania architektury prof. Stefana Listowskiego, oraz pracownię
projektowania mebli prof. Włodzimierza Padlewskiego. Powstały też trzy
pracownie specjalistyczne: malarstwa architektonicznego prof. Jacka Żu-
ławskiego, grafiki użytkowej Eugenii Różańskiej, tkactwa prof. Pawła Ga-
jewskiego5. Uczelnia liczyła wówczas 181 studentów.
3 Ibidem, s. 161.
4 Ibidem, zdjęcie nr 2 (Akt erekcyjny uczelni).
164