186
BEATA SKRZYDLEWSKA
przystępowano do porządkowania zebranych wiadomości. Notatki, będące
podstawą dalszych opracowań, zbierane w terenie, spisywane były z licznymi
poprawkami i skreśleniami, zachowywano je jednak umieszczając w specjal-
nie przygotowanej teczce z napisem informującym o jej zawartości34. Po
usunięciu błędów, naniesieniu zmian przenoszono tekst w formie maszynopisu
do specjalnie przygotowanych, oprawionych w płótno tek. Sposób ułożenia
informacji w księdze inwentarzowej odpowiadał w szczegółach zaproponowa-
nemu w Instrukcji do Rozporządzenia Piusa XI schematowi35. Zastrzeżenia
co do uzyskania szablonowego, narzuconego odgórnie sposobu redagowania,
byłyby niesłuszne, bowiem wprowadzenie ustalonego sposobu dawało szansę
współpracy zarządców Komisji ogólnokrajowych, zapobiegało pominięciu
istotnych danych o obiekcie, a także wskazywało drogę księżom mającym
słabsze rozeznanie w sprawie sztuki. Na stronie głównej więc na specjalnie
wydrukowanej karcie tytułowej przyklejonej do księgi podawano informację:
„Inwentarz zabytków archeologicznych i historycznych oraz dzieł sztuki koś-
cielnej, świeckiej i ludowej z podaniami, charakterystycznemi typami ludu,
ubiorami i widokami natury na terenie par. Dekana-
tu. Diecezji Płockiej R. P. 19.... rozpoczęty. Zeszyt składa się z....
kart szarych . kart białych i . fotografij” Do każdego z zeszytów tuż
po stronie tytułowej dołączono Rozporządzenie Ojca Sw. w sprawie sztuki
świętej, każde rozporządzenie opatrzone było okrągłą pieczątką muzeum
z wpisanym obok ołówkiem numerem inwentarza. Zamieszczona poniżej
główka tabeli prezentuje sposób zapisu eksponatów muzealnych odnotowa-
nych w księdze.
Fotografia
Opis
No [ Strona
Stron
Nazwa przedmiotu
Na kolejnej stronie, zamieszczano w wydrukowanej specjalnie do tego celu
tabeli fotografie kolejnych duszpasterzy z uwzględnieniem dat ich pracy dusz-
pasterskiej na terenie parafii. Na kartach białych wpisywano już właściwy
Kons. oraz jego współpracownik p. prof. Wincenty Ziółkowski przeprowadzą inwentaryzację
zabytków w następujących parafiach: [...] Wielebni Księża Proboszczowie wyliczonych raczą
łaskawie udzielić inwentaryzatorom potrzebnej pomocy, zapewniając jednocześnie nocleg i wikt
oraz konie do parafii.”; zob. AMDwPl.
34 AMDwPl.
35 Tamże.
BEATA SKRZYDLEWSKA
przystępowano do porządkowania zebranych wiadomości. Notatki, będące
podstawą dalszych opracowań, zbierane w terenie, spisywane były z licznymi
poprawkami i skreśleniami, zachowywano je jednak umieszczając w specjal-
nie przygotowanej teczce z napisem informującym o jej zawartości34. Po
usunięciu błędów, naniesieniu zmian przenoszono tekst w formie maszynopisu
do specjalnie przygotowanych, oprawionych w płótno tek. Sposób ułożenia
informacji w księdze inwentarzowej odpowiadał w szczegółach zaproponowa-
nemu w Instrukcji do Rozporządzenia Piusa XI schematowi35. Zastrzeżenia
co do uzyskania szablonowego, narzuconego odgórnie sposobu redagowania,
byłyby niesłuszne, bowiem wprowadzenie ustalonego sposobu dawało szansę
współpracy zarządców Komisji ogólnokrajowych, zapobiegało pominięciu
istotnych danych o obiekcie, a także wskazywało drogę księżom mającym
słabsze rozeznanie w sprawie sztuki. Na stronie głównej więc na specjalnie
wydrukowanej karcie tytułowej przyklejonej do księgi podawano informację:
„Inwentarz zabytków archeologicznych i historycznych oraz dzieł sztuki koś-
cielnej, świeckiej i ludowej z podaniami, charakterystycznemi typami ludu,
ubiorami i widokami natury na terenie par. Dekana-
tu. Diecezji Płockiej R. P. 19.... rozpoczęty. Zeszyt składa się z....
kart szarych . kart białych i . fotografij” Do każdego z zeszytów tuż
po stronie tytułowej dołączono Rozporządzenie Ojca Sw. w sprawie sztuki
świętej, każde rozporządzenie opatrzone było okrągłą pieczątką muzeum
z wpisanym obok ołówkiem numerem inwentarza. Zamieszczona poniżej
główka tabeli prezentuje sposób zapisu eksponatów muzealnych odnotowa-
nych w księdze.
Fotografia
Opis
No [ Strona
Stron
Nazwa przedmiotu
Na kolejnej stronie, zamieszczano w wydrukowanej specjalnie do tego celu
tabeli fotografie kolejnych duszpasterzy z uwzględnieniem dat ich pracy dusz-
pasterskiej na terenie parafii. Na kartach białych wpisywano już właściwy
Kons. oraz jego współpracownik p. prof. Wincenty Ziółkowski przeprowadzą inwentaryzację
zabytków w następujących parafiach: [...] Wielebni Księża Proboszczowie wyliczonych raczą
łaskawie udzielić inwentaryzatorom potrzebnej pomocy, zapewniając jednocześnie nocleg i wikt
oraz konie do parafii.”; zob. AMDwPl.
34 AMDwPl.
35 Tamże.