Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (3.1958)

zniszczony przez rabusiów. Ściany tej komory wyłożone były płytami kamiennymi
umocowanymi do cegieł zaprawą tworzącą pierwszą warstwę wzdłuż litej skały.
Wzdłuż górnej krawędzi tych okładzin znajdował się kamienny wygięty gzyms.
Na południowej ścianie pod gzymsem biegł fryz malowany, składający się z pojedyn-
czych elementów uu 19. Mimo ograbienia tej komory znaleziono w niej część wypo-
sażenia, grabieżcy pozostawili bowiem ceramikę, czarkę kamienną, brązowy dzban

6. Bastet z wyrytym na pokrywie 7. Naczynie alabastrowe, zbiory

kartuszem króla Teti I, Muzeum w Kairze

zbiory Muzeum Narodowego
w Warszawie, nr inw. 139962

z misą (il. 8) i kilka podstawek z miseczkami. Przedmioty te nie są bez wartości, ale
pozostawienie ich na miejscu przez ludzi, którzy w celach rabunkowych naruszyli
spokój grobu, świadczy o tym, że inne zabrane przez nich przedmioty musiały przed-
stawiać wartość o wiele większą. Do najcenniejszych obiektów znalezionych w tej
komorze należy prostokątny sarkofag kamienny, wykonany ze spajanych ze sobą

19 Desroches-Noblecourt, jw. s. 7, rys. 32 interpretuje ten znak jako symbol
śpichlerza oznaczający wielkie bogactwo właściciela grobu. Trudno się jednak z tym zgo-
dzić, ponieważ znak |fj oznacza w piśmie hieroglificznym trumnę.

60