Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (3.1958)

w Sakkara i Giza. Tam właśnie mamy korytarze łączące szyb z komorą grobową22,
natomiast na nekropoli w Edfu szyby prowadzą z reguły wprost do komory grobowej.

Wyjątkowość mastaby Izi na nekropoli w Edfu podkreślają obok elementów archi-
tektonicznych także przedstawienia reliefowe zdobiące partię centralną zabytku.
Uderza w nich na ogół, z wyjątkiem pewnych drobnych fragmentów dopisanych
prawdopodobnie nieco później, duża staranność i prawidłowość wykonania. W prze-
ciwieństwie do tych rysunków, które powstały zapewne po zakończeniu grobu i śmier-
ci jego właściciela, a nawet może już po jego ubóstwieniu, przedstawienia partii cen-
tralnej odznaczają się szczególnie wysokim poziomem artystycznym.

★ ★ ★

Ślepe wrota mastaby wraz z ich obramowaniem przypominającym odrzwia wy-
konane są w jednym bloku kamienia (piaskowiec ilasty), w górnej części bloku znaj-
duje się wysunięty ku przodowi gzyms, na którym opierała się stela (il. 9). Ślepe
wrota w swych bocznych blokach prostopadłych (F, G) posiadają wklęsłe reliefy oraz

9. Schemat rozłożenia płaszczyzn
dekorowanych na fragmentach mastaby Izi

napisy23. W reliefach tych powtarza się przedstawienie zmarłego z małżonką. Nad
nimi umieszczony jest najcenniejszy napis występujący na zabytku — autobiografia
zmarłego wielmoży, zredagowana w formie opowiadania, oraz legenda objaśniająca
osoby występujące w reliefie. Dzięki niej możemy stwierdzić, że Izi został tu przed-

22 H. Junker, Giza I Bericht, Grabungen auf dem Friedhof des Alten Reiches. Wiedeń-
-Lipsk 1929.

23 Litery podane w nawiasach określają partie zabytku według schematu il. 9.

62