Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (3.1958)

stawiony z dwiema swymi małżonkami, a nie, jak twierdzą dotychczasowi badacze
tego problemu, za każdym razem z tą samą24. Obie pary są zwrócone ku środkowi wrót.

Izi przedstawiony na płaszczyźnie G (il. 10) stoi w dość swobodnej pozie wsparty
prawą pachą na długiej lasce, którą przytrzymuje w połowie wysokości prawą ręką.
Lewą rękę przyciska do piersi. Ciężar jego ciała spoczywa na lewej wyprostowanej
nodze, podczas gdy prawa jest wysunięta ku przodowi, silnie zgięta w kolanie i wspar-
ta na czubkach palców. Izi odziany jest w krótką przepaskę. Na szyi jego są wyraźnie

10. Relief na ślepych wrotach

zaznaczone trzy sznury szerokiego naszyjnika wsh. Włosy robią wrażenie krótko
przyciętych i sięgają zaledwie potylicy. Cała postać na skutek podparcia jest lekko
przechylona ku tyłowi. Stojąca za nim małżonka kładzie mu swą prawą rękę na
ramieniu. Postać ta ustawiona jest według zasad kanonu rzeźby egipskiej. Jest ona
odziana w długą, przylegającą do ciała szatę z obnażoną prawą piersią25. Szyję jej zdobi
podobny jak u mężczyzny naszyjnik wsh, analogicznie też są ułożone włosy.

Na płaszczyźnie F (il. 10) występuje podobna grupa składająca się z postaci Izi
i jego małżonki przedstawionych jednak schematycznie. Układ obu postaci jest prawie
identyczny jak na płaszczyźnie G, lecz pokazany w odwrotnym profilu. Laska, na

24 A11 i o t, Rapports . . ., jw., s. 23; D e s r o c h e s - N o b 1 e c o u r t, jw., s. 50.

25 J. Halicki, Fryzury kobiece w starożytnym Egipcie. Przegląd Orientalistyczny,
t. 2, z. 11.

63