Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (3.1958)

Znamienną cechą przedstawienia reliefowego na ślepych, wrotach, na którą
dotąd nie zwrócono uwagi, jest spora doza swobody w potraktowaniu postaci właści-
ciela grobu. Dla przedstawień oficjalnych przyjęto bowiem w Egipcie ścisłe prze-
strzeganie kanonu płaskorzeźby, co obowiązywało także wyobrażenia zmarłego na
ślepych wrotach. Spotykamy tam czasem przedstawienia grupowe, tzn. mężczyzny

18. Stela mastaby dostojnika Sabni

z małżonką, ale i wtedy postać męska jest oddana według zasad kanonu. Zgodny z obo-
wiązującymi przepisami sposób przedstawiania postaci zmarłego, występujący
zwykle na ślepych wrotach, wfgrobowcu Izi spotykamy tylko na kamieniach bocz-
nych korytarza. Wśród 150 z górą mastab publikowanych przez A. Mariette, Junkera
i CG znalazła się zaledwie jedna analogia do tego przedstawienia na ślepych wrotach
pochodzących z Giza z mastaby V dynastii Nfr-b'w-Pth29.

Na kamieniach towarzyszących partii centralnej wszystkie postacie męskie są
polichromowane kolorem ciemnobrązowym, czego nie widzimy na kamieniach bocz-
nych korytarza. Wszystkie detale uczesania, stroju i ozdób są oddane z precyzyjną

29 A. Mariette, Les mastabas de lAncien Empire. Paris 1889, s. 491. H. Rankę
Die Agyptischen Personennamen, 1.1,1935, s. 195, poz. 29.

72