Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (3.1958)

Tematykę mitologiczną, zawsze aktualną w Italii, pokazano w pracy P. Testy
Wenera obdarza zbroją, Eneasza.

Spośród licznych prac S. Della Belli wybrano malowniczą kompozycję Waza w ogro-
dach Medyceuszów w Rzymie (należącą do serii jego widoków Rzymu i okolic).

Z wieku XVIII wystawiono głównie dwie szkoły: francuską i angielską.

W zespole francuskim pokazano kilkanaście najtypowszych rycin, charakte-
rystycznych dla epoki i ciekawych technicznie.

Grafika francuska XVIII w. wiąże się ściśle z twórczością malarzy i rysowników.
Malarstwo narzuca jej swój styl pełen lekkości i wdzięku oraz technikę do złudzenia
naśladowaną przez rytowników posługujących się nowymi odkryciami z dziedziny

9. Gilles Demarteau. Amorek, wg F. Bouchera,
rycina naśladująca rys. kredkami. Gr. Fr. 3766

grafiki barwnej. Większą część zespołu stanowiły ryciny wykonane różnymi sposo-
bami technicznymi. Do efektownych prac należy rycina J. Ch. Franęois naśladująca
rysunek sangwiną. Pełna wyrazu i życia głowa dziecka do złudzenia przypomina
rysunki sangwiną różniąc się od nich jedynie tonem. Nie uległ on patynie czasu,
zachowując pierwotną świeżość. Z prac G. Demarteau wystawiono dwie ryciny:
Scena pasterska wg J. B. Hueta, którego prace najczęściej interpretował w grafice,
i pełen wdzięku Amorek (il. 9) wg F. Bouchera, naśladujący techniką rysunek kred-
kami. Inne efekty wprowadziła rycina Louis M. Bonneta naśladująca pastel Popiersie
dziewczyny wg F. Bouchera. Akwatinta barwna była reprezentowana w rycinie
Niedyskrecja Franęois Janinet, jednego z najlepszych specjalistów w grafice barwnej.
Tradycyjną technikę miedziorytu, uprawianą w tym czasie we Francji przez nielicz-

518