DOI Heft:
Część II: Sztuka od końca XIII w. do XX w.
DOI Artikel:Miłobędzka, Joanna; Breslauer, Chrystian [Ill.]: Krajobrazy Chrystiana Breslauera
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19396#0406
18. С. Breslauer, Krajobraz podgórski (1856?), Muzeum Narodowe w Warszawie
i wieku dojrzałego. Jedyny spośród starszego pokolenia pejzażystów polskich XIX wieku repre-
zentował konsekwentnie aż do końca twórczości tendencje malarstwa środowiska diisseldorf-
sko-skandynawskiego. Prawie w żadnym stopniu nie poddawał się prądom artystycznym pły-
nącym z innych, dość zresztą bliskich Dusseldorfowi stolic malarskich: Monachium, Wiednia,
Drezna (z wyjątkiem kręgu Dahla), czy z Rzymu56. Wydajл się też dlatego, że zajmuje ze swoimi
krajobrazami odrębną w Polsce pozycję artystyczną. Głowacki, czy Schouppé, mimo ogólnych
z nim podobieństw przede wszystkim zresztą tematowych: romantycznych przedstawień zboczy
skalistych, strumieni górskich czy efektownych ruin zamkowych reprezentują poprostu inną
szkołę pejzażową — wiedeńską i rzymską. W wypadku Głowackiego szkoła ta ma również
mocniejszy od twórczości Breslauera — ton rodzimości, w wypadku Schouppégo znany jego
obraz ,,Kontrabanda w Tatrach" najlepiej wyjaśnia odmienność wizji malarskiej tego ostatniego
i nauczyciela warszawskich pejzażystów.
56 Por.: H. v. Tschudi, Ausstellung Deutscher Kunst aus der Zeit von 1775—1875, Miinchen 1906;
F. N о а с к, Das Deutschtum in Rom, Stuttgart 1927; H. К a r 1 i n g e r, Miinchen und die Deutsche Kunst
des XIX. Jahrhunderts, Miinchen 1933; G. Grundmann, Das Riesengebirge in der Malerei derRomantik*
Breslau (b.r.).
402
i wieku dojrzałego. Jedyny spośród starszego pokolenia pejzażystów polskich XIX wieku repre-
zentował konsekwentnie aż do końca twórczości tendencje malarstwa środowiska diisseldorf-
sko-skandynawskiego. Prawie w żadnym stopniu nie poddawał się prądom artystycznym pły-
nącym z innych, dość zresztą bliskich Dusseldorfowi stolic malarskich: Monachium, Wiednia,
Drezna (z wyjątkiem kręgu Dahla), czy z Rzymu56. Wydajл się też dlatego, że zajmuje ze swoimi
krajobrazami odrębną w Polsce pozycję artystyczną. Głowacki, czy Schouppé, mimo ogólnych
z nim podobieństw przede wszystkim zresztą tematowych: romantycznych przedstawień zboczy
skalistych, strumieni górskich czy efektownych ruin zamkowych reprezentują poprostu inną
szkołę pejzażową — wiedeńską i rzymską. W wypadku Głowackiego szkoła ta ma również
mocniejszy od twórczości Breslauera — ton rodzimości, w wypadku Schouppégo znany jego
obraz ,,Kontrabanda w Tatrach" najlepiej wyjaśnia odmienność wizji malarskiej tego ostatniego
i nauczyciela warszawskich pejzażystów.
56 Por.: H. v. Tschudi, Ausstellung Deutscher Kunst aus der Zeit von 1775—1875, Miinchen 1906;
F. N о а с к, Das Deutschtum in Rom, Stuttgart 1927; H. К a r 1 i n g e r, Miinchen und die Deutsche Kunst
des XIX. Jahrhunderts, Miinchen 1933; G. Grundmann, Das Riesengebirge in der Malerei derRomantik*
Breslau (b.r.).
402