DOI Heft:
Część II: Sztuka od końca XIII w. do XX w.
DOI Artikel:Jaworska, Władysława: Z zagadnień ikonografii Mazowsza
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19396#0426
12. Wł. Podkowiński, Mokra Wieś. 1892. Muzeum Narodowe w Poznaniu
nie zatracając obrazu wsi mazowieckiej, formy jej budownictwa, obrazu człowieka w jego śro-
dowisku, np. Mokra Wieś12 (il. 12).
Do malarzy ziemi mazowieckiej należy Apoloniusz Kędzierski. Interesują go malownicze
brzegi Narwi (il. 14), pociąga barwny folklor łowicki, którego artystyczną syntezę daje w ilu-
stracjach do epopei życia wsi łowickiej „Chłopów" Wł. Reymonta.
Malarstwo krajobrazowe drugiej połowy XIX w., podejmujące pejzaż jako samoistny temat,
stworzyło szereg obrazów i rysunków pod ogólnymi tytułami, nie precyzującymi bliżej miejsco-
wości, np. Podkowińskiego Z okolic Nowego Mińska, Owidzkiego Brzegi Jeziorki, lub Pol-
kowskiego Z puszczy Ostrołęckiej (il. 8). Przedstawiają one czasem drobne zakątki krajobrazu Ma-
zowsza, malownicze skarpy pradolin, jakieś zakręty strumieni, pola z rozległym horyzontem,
pełne powietrza, drogi z pokręconymi pniami rosochatych wierzb, jakieś zagajniki, grupy
drzew — to na czym polega urok pozornie mało urozmaiconej równiny mazowieckiej. Nie-
12 W zb. Muzeum Narodowego w Poznaniu.
422
nie zatracając obrazu wsi mazowieckiej, formy jej budownictwa, obrazu człowieka w jego śro-
dowisku, np. Mokra Wieś12 (il. 12).
Do malarzy ziemi mazowieckiej należy Apoloniusz Kędzierski. Interesują go malownicze
brzegi Narwi (il. 14), pociąga barwny folklor łowicki, którego artystyczną syntezę daje w ilu-
stracjach do epopei życia wsi łowickiej „Chłopów" Wł. Reymonta.
Malarstwo krajobrazowe drugiej połowy XIX w., podejmujące pejzaż jako samoistny temat,
stworzyło szereg obrazów i rysunków pod ogólnymi tytułami, nie precyzującymi bliżej miejsco-
wości, np. Podkowińskiego Z okolic Nowego Mińska, Owidzkiego Brzegi Jeziorki, lub Pol-
kowskiego Z puszczy Ostrołęckiej (il. 8). Przedstawiają one czasem drobne zakątki krajobrazu Ma-
zowsza, malownicze skarpy pradolin, jakieś zakręty strumieni, pola z rozległym horyzontem,
pełne powietrza, drogi z pokręconymi pniami rosochatych wierzb, jakieś zagajniki, grupy
drzew — to na czym polega urok pozornie mało urozmaiconej równiny mazowieckiej. Nie-
12 W zb. Muzeum Narodowego w Poznaniu.
422