Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (33-34.1989-1990)

11. Tell Ridżim. Czarka z wyposażenia grobu z okresu
Niniwa V (fot. autor)

kami, a przy głowie zmarłego stał dzban pokryty dekoracją malowaną o motywach geometrycz-
nych i figuralnych (stylizowane przedstawienia koziołków). Jeden z kraterów również był w
całości pokryty dekoracją malowaną złożoną z elementów geometrycznych i stylizowanych
przedstawień koziołków, różniących się jednak od dekoracji dzbana. Drugi z kraterów pozba-
wiony był dekoracji. Zespół 28 czarek, wydobytych z kraterów, obejmuje naczynia różnej
wielkości; większość z nich charakteryzuje się jajowatym dnem. Przeważają czarki o czaszy
żeberkowanej, jedna dekorowana jest motywem sznurowym pozostałe są gładkie. Kilka czarek
z tego zespołu miało niewysoką nóżkę zakończoną okrągłą stopką.

Osada z okresu późnego Uruk (ok. 3500—3300 r. p.n.e.). Pomiędzy warstwą
z ceramiką chaburską a calcem odsłonięte zostały szczątki glinianych murów. Odkryte fragmenty
można zinterpretować jako część spichlerza. Z warstwą tą związane są również dwa po-
chówki dziecięce w naczyniach kuchennych. Fragmenty naczyń znalezione w tej warstwie są ty-
powe dla ceramiki okresu późnego Uruk.

STANOWISKA PALEOLITYCZNE

Powierzchniowe poszukiwania stanowisk paleolitycznych na wzgórzach otaczających region
od południa zamknęły badania w mikroregionie Raffaan. Na trzech z pięciu rozpoznanych
tarasów plejstoceńskich doliny rzeki Tygrys8 zlokalizowano 68 stanowisk, będących śladami
krótkotrwałych, sezonowych obozowisk paleolitycznych łowców i zbieraczy. Największą aktyw-
ność odnotowano dla okresu środkowego paleolitu (ok. 60 000 lat p.n.e.). Wytwory pochodzące
z tego czasu zostały znalezione na 60 stanowiskach, ponadto zabytki z okresu dolnego paleolitu

663