DOI Heft:
Rozprawy i materiały
DOI Artikel:Smutek, Kazimierz: Technika wiercenia w kamieniu na przełomie neolitu i brą̨zu
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13592#0028
20
KAZIMIERZ SMUTEK
wiastym, a nie półkolistym przekroju poprzecz-
nym. Za tego rodzaju wzorcem przemawia
przeświadczenie, że przy projektowaniu narzę-
dzi stawiano na piewszym miejscu raczej zało-
żenia praktyczne, a później kompozycyjne, cze-
mu pełny wyraz dają właśnie okazy toporków
o podkowiastym przekroju, tym bardziej, że
wśród nich znajdują się okazy z rytymi ozdo-
bami. Geschwendt, nie zwracając uwagi
na wspólne cechy konstrukcyjne, wydzielił to-
porki ornamentowane jako osobną grupę 15. Je-
żeli wśród toporków o półkolistym przekroju po-
przecznym nie ma egzemplarzy zdobionych, to
15 Geschwendt F., o. c, s. 21 i n.
chyba tylko dlatego, że wyrycie na nich orna-
mentów dodatkowo by je osłabiło. Trudno prze-
to zgodzić się ze stanowiskiem Geschwendta,
który takie zdegenerowane toporki pomieszał
z okazami wzorcowymi i oba te rodzaje narzę-
dzi umieścił w jednej grupie pod nazwą „Typ
w pełni rozwinięty, niezdobiony" 1G.
W wyniku powyższych rozważań należy za-
tem stwierdzić, że wszelkie badania i wynikają-
ce z nich kwalifikacje narzędzi kamiennych
winny mieć na uwadze, obok stosowanych do-
tychczas kryteriów, również względy i wnioski
przedstawione w niniejszej pracy.
Geschwendt F., o. c, s. 16 i n.
KAZIMIERZ SMUTEK
wiastym, a nie półkolistym przekroju poprzecz-
nym. Za tego rodzaju wzorcem przemawia
przeświadczenie, że przy projektowaniu narzę-
dzi stawiano na piewszym miejscu raczej zało-
żenia praktyczne, a później kompozycyjne, cze-
mu pełny wyraz dają właśnie okazy toporków
o podkowiastym przekroju, tym bardziej, że
wśród nich znajdują się okazy z rytymi ozdo-
bami. Geschwendt, nie zwracając uwagi
na wspólne cechy konstrukcyjne, wydzielił to-
porki ornamentowane jako osobną grupę 15. Je-
żeli wśród toporków o półkolistym przekroju po-
przecznym nie ma egzemplarzy zdobionych, to
15 Geschwendt F., o. c, s. 21 i n.
chyba tylko dlatego, że wyrycie na nich orna-
mentów dodatkowo by je osłabiło. Trudno prze-
to zgodzić się ze stanowiskiem Geschwendta,
który takie zdegenerowane toporki pomieszał
z okazami wzorcowymi i oba te rodzaje narzę-
dzi umieścił w jednej grupie pod nazwą „Typ
w pełni rozwinięty, niezdobiony" 1G.
W wyniku powyższych rozważań należy za-
tem stwierdzić, że wszelkie badania i wynikają-
ce z nich kwalifikacje narzędzi kamiennych
winny mieć na uwadze, obok stosowanych do-
tychczas kryteriów, również względy i wnioski
przedstawione w niniejszej pracy.
Geschwendt F., o. c, s. 16 i n.