DOI Artikel:
Miscellanea
DOI Artikel:Ilkosz, Jerzy: "Schlesischer Bund für Heimatschutz" i Wystawa Sztuki Cmentarnej
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.13593#0182
178
Jerzy Ukosz
6. Widok na główną aleję prowadzącą do pawilonu Wystawy Sztuki Cmentarnej Fritza Behrendta. Reprod. wg „Schlesien" VI, 1912/1913,
Beilage
ścian wyłożonych płytami ceramicznymi. Przestrzeń ta
rozdzielała dwa ciągi, obejmujące po 3 pomieszczenia
wystawowe. W jednym ciągu prezentowano ekspona-
ty historyczne, fotografie starych nagrobków i plany
7. Pawilon Wystawy Sztuki Cmentarnej, Fritz Behrendt, widok dzie-
dzińca z urnami. Reprod. wg Ausst.f. F. 1913
starych cmentarzy, drugi poświęcono nowoczesnym
projektom i realizacjom cmentarzy oraz nagrobków,
pomników i urn28.
Budowla utrzymana była w zredukowanych for-
mach klasycyzmu, w których dawały się zauważyć za-
równo reminiscencje rewolucyjnego stylu wywodzą-
cego się od Gilly'ego, jak również Jugendstilu, czytel-
nego w miękkich liniach faliście wysuniętej elewacji
czy też w ustawionych przy wejściu rzeźbach. Nie-
wątpliwie pawilon Behrendta odpowiadał w swojej
prostocie estetyce postulowanej przez Paula Mebesa
w jego cytowanej już książce. Brak dekoracji, szla-
chetne proporcje, pasmowe ukształtowanie okien sta-
wiało go w rzędzie najciekawszych — oprócz Hali Stu-
lecia, Pawilonu Wystawy Historycznej i Pergoli - re-
alizacji architektonicznych wystawy. Zostało to doce-
nione przez ówczesnych krytyków29. W latach dwu-
dziestych pawilon był reprodukowany w książce Adol-
fa Platza, podczas gdy reszta cmentarnej wystawy ule-
gła zapomnieniu3".
Analogiczny charakter formalny miało wejście głów-
ne na wystawę — w postaci czworobocznego (na pk'"
nie prostokąta), dwukondygnacjowego i jednoprze-
strzennego pawilonu, stanowiącego cokół dla posąg11
autorstwa wrocławskiego rzeźbiarza, Josepha Hubne-
ra. Pawilon, który przeznaczony był na kiosk, poprze-
dzony został od frontu i głównej alei wystawy prostym
portykiem, składającym się z czworobocznych filarów'
Jerzy Ukosz
6. Widok na główną aleję prowadzącą do pawilonu Wystawy Sztuki Cmentarnej Fritza Behrendta. Reprod. wg „Schlesien" VI, 1912/1913,
Beilage
ścian wyłożonych płytami ceramicznymi. Przestrzeń ta
rozdzielała dwa ciągi, obejmujące po 3 pomieszczenia
wystawowe. W jednym ciągu prezentowano ekspona-
ty historyczne, fotografie starych nagrobków i plany
7. Pawilon Wystawy Sztuki Cmentarnej, Fritz Behrendt, widok dzie-
dzińca z urnami. Reprod. wg Ausst.f. F. 1913
starych cmentarzy, drugi poświęcono nowoczesnym
projektom i realizacjom cmentarzy oraz nagrobków,
pomników i urn28.
Budowla utrzymana była w zredukowanych for-
mach klasycyzmu, w których dawały się zauważyć za-
równo reminiscencje rewolucyjnego stylu wywodzą-
cego się od Gilly'ego, jak również Jugendstilu, czytel-
nego w miękkich liniach faliście wysuniętej elewacji
czy też w ustawionych przy wejściu rzeźbach. Nie-
wątpliwie pawilon Behrendta odpowiadał w swojej
prostocie estetyce postulowanej przez Paula Mebesa
w jego cytowanej już książce. Brak dekoracji, szla-
chetne proporcje, pasmowe ukształtowanie okien sta-
wiało go w rzędzie najciekawszych — oprócz Hali Stu-
lecia, Pawilonu Wystawy Historycznej i Pergoli - re-
alizacji architektonicznych wystawy. Zostało to doce-
nione przez ówczesnych krytyków29. W latach dwu-
dziestych pawilon był reprodukowany w książce Adol-
fa Platza, podczas gdy reszta cmentarnej wystawy ule-
gła zapomnieniu3".
Analogiczny charakter formalny miało wejście głów-
ne na wystawę — w postaci czworobocznego (na pk'"
nie prostokąta), dwukondygnacjowego i jednoprze-
strzennego pawilonu, stanowiącego cokół dla posąg11
autorstwa wrocławskiego rzeźbiarza, Josepha Hubne-
ra. Pawilon, który przeznaczony był na kiosk, poprze-
dzony został od frontu i głównej alei wystawy prostym
portykiem, składającym się z czworobocznych filarów'