DOI article:
Nowacki, Dariusz; Vitkauskienė, Birutė Rūta: Srebrna kaseta w Skarbcu Koronnym na Wawelu i jej twórca
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.19894#0057
15. Wawrzyniec Willatz, Matka Boska Nowogródzka,
Wilno, 1673 (fot. M. Sakalauskas)
ponowali, prawem i odpowiedziami całemu ce-
chowi grozili [...], podczas schądek okazją do
buntów dawali". Starsi cechu Willatz i Jerzy
Aleksandrowicz przedstawili Magistratowi spis
złotników wileńskich „kto po kim do cechu przy-
jęty i siedzieć ma'MG. 29 grudnia 1692 Willatz
współsygnował ugodę cechu przeciw Szyszowi47.
Z 10 października 1693 pochodzi oryginał kon-
traktu spisanego „ad palatium Illustrissimi Ducis
Radivili Procancellario Magni Ducatus Lithuaniae
Kardynalski insiąuitnis nuncupata in platea Ca-
strensis regioni Templi Parochiali S. Ioannis" w Wil-
nie między Willatzem a przedstawicielami bazylia-
nów w Żyrowicach: Jozafatem Hretczmerem (?), Ada-
mem Bobrowskim i Łukaszem Szuskroskim. Dotyczył
on wykonania złotej monstrancji do tamtejszej cerkwi
z powierzonych 8 funtów czystego złota oraz wyli-
czonych w osobnym regestrze - w kontrakcie tylko
zasygnalizowanych - klejnotów oraz diamentów, sza-
firów, rubinów i pereł. Termin odbioru monstrancji
ustalono na święto Zesłania Ducha Św. w roku 1694,
wynagrodzenie określono na 50 florenów48. Losy za-
bytku nie są znane; o ile dotrwał do XLX wieku -
zapewne padł pastwą planowego niszczenia Cerkwi
Unickiej na terenach Wielkiego Księstwa Litewskiego
po kasacie w latach 1838-1839.
16. Autor nieznany, Matka. Boska Nowogródzka,
Wilno, 1684 (fot. M. Sakalauskas)
We wspomnianym pałacu kardynalskim, położo-
nym u zbiegu ulic Św. Jana i Zamkowej - zbudo-
wanym po roku 1540 przez Mikołaja Radziwiłła
Czarnego, a rozbudowanym przez jego syna, Jerzego
- Willatz zajmował na warsztat jedno z pomieszczeń.
Składował w nim rzeczy będące przedmiotem dłu-
gotrwałego procesu. 12 grudnia 1695 mieszczanin
wileński, doktor medycyny Jerzy Kanty z żoną Ka-
tarzyną z Hunserów zażądali od złotnika zwrotu
ruchomości przetrzymywanych w pałacu. 5 stycznia
następnego roku małżonkowie złożyli skargę w sądzie
wójtowskim, załączając regestr „rzeczy u P. Lorensa
będących nulliter et idebite zatrzymanych plus minus
za złotych 30 000 wynoszących". Po rozprawie, od-
bytej 22 stycznia tego roku, wojewoda wileński Ka-
zimierz Jan Sapieha powołał komisję, która zin-
wentaryzowała przedmioty sporu, wśród których nie
odnaleziono „dwóch humanus Butyru i Jednorożka".
Z powodu tych braków Willatz miał długotrwałe
46 Ibidem, s. 686.
47 LVIA, sygn. SA, 5111, s. 1469-1470: Acticatio Compla-
nationis inter Contubernium Aurificum Vilnensis et Basilius
Szysz.
48 LVIA, sygn. SA, 5118, s. 511.
55
Wilno, 1673 (fot. M. Sakalauskas)
ponowali, prawem i odpowiedziami całemu ce-
chowi grozili [...], podczas schądek okazją do
buntów dawali". Starsi cechu Willatz i Jerzy
Aleksandrowicz przedstawili Magistratowi spis
złotników wileńskich „kto po kim do cechu przy-
jęty i siedzieć ma'MG. 29 grudnia 1692 Willatz
współsygnował ugodę cechu przeciw Szyszowi47.
Z 10 października 1693 pochodzi oryginał kon-
traktu spisanego „ad palatium Illustrissimi Ducis
Radivili Procancellario Magni Ducatus Lithuaniae
Kardynalski insiąuitnis nuncupata in platea Ca-
strensis regioni Templi Parochiali S. Ioannis" w Wil-
nie między Willatzem a przedstawicielami bazylia-
nów w Żyrowicach: Jozafatem Hretczmerem (?), Ada-
mem Bobrowskim i Łukaszem Szuskroskim. Dotyczył
on wykonania złotej monstrancji do tamtejszej cerkwi
z powierzonych 8 funtów czystego złota oraz wyli-
czonych w osobnym regestrze - w kontrakcie tylko
zasygnalizowanych - klejnotów oraz diamentów, sza-
firów, rubinów i pereł. Termin odbioru monstrancji
ustalono na święto Zesłania Ducha Św. w roku 1694,
wynagrodzenie określono na 50 florenów48. Losy za-
bytku nie są znane; o ile dotrwał do XLX wieku -
zapewne padł pastwą planowego niszczenia Cerkwi
Unickiej na terenach Wielkiego Księstwa Litewskiego
po kasacie w latach 1838-1839.
16. Autor nieznany, Matka. Boska Nowogródzka,
Wilno, 1684 (fot. M. Sakalauskas)
We wspomnianym pałacu kardynalskim, położo-
nym u zbiegu ulic Św. Jana i Zamkowej - zbudo-
wanym po roku 1540 przez Mikołaja Radziwiłła
Czarnego, a rozbudowanym przez jego syna, Jerzego
- Willatz zajmował na warsztat jedno z pomieszczeń.
Składował w nim rzeczy będące przedmiotem dłu-
gotrwałego procesu. 12 grudnia 1695 mieszczanin
wileński, doktor medycyny Jerzy Kanty z żoną Ka-
tarzyną z Hunserów zażądali od złotnika zwrotu
ruchomości przetrzymywanych w pałacu. 5 stycznia
następnego roku małżonkowie złożyli skargę w sądzie
wójtowskim, załączając regestr „rzeczy u P. Lorensa
będących nulliter et idebite zatrzymanych plus minus
za złotych 30 000 wynoszących". Po rozprawie, od-
bytej 22 stycznia tego roku, wojewoda wileński Ka-
zimierz Jan Sapieha powołał komisję, która zin-
wentaryzowała przedmioty sporu, wśród których nie
odnaleziono „dwóch humanus Butyru i Jednorożka".
Z powodu tych braków Willatz miał długotrwałe
46 Ibidem, s. 686.
47 LVIA, sygn. SA, 5111, s. 1469-1470: Acticatio Compla-
nationis inter Contubernium Aurificum Vilnensis et Basilius
Szysz.
48 LVIA, sygn. SA, 5118, s. 511.
55