2. Fortyfikacje kleszczowe od wnętrza na rysunku Michała Stachowicza Wylew Wisły w 1812 r. Po prawej mury nadszańca
tarasu artyleryjskiego. Muzeum Historyczne Miasta Krakowa
regularną linią, podobnie jak wysoka nadbudowa
austriacka z murem z II fazy.
W trakcie prac konserwatorskich odsłonięto
otwory strzelnic. Małe strzelnice na broń ciężką
są asymetryczne, rozglifione obustronnie, z wnę-
kami zewnętrznymi znacznie głębszymi od wnęk
wewnętrznych. Strzelnica na broń ręczną jest nie-
znacznie rozglifiona na zewnątrz (szer. 242 cm),
w głębi ma wąski otwór o wysokości 18 cm.
W górnej części najstarszego muru odsłonięto dwie
strzelnice wrębowe, o szerokości 85-110 cm umie-
szczone bliżej kąta wklęsłego, po obu stronach
skrajnej strzelnicy artyleryjskiej. Wszystkie otwory
są ukośne w stosunku do linii muru.
Ramię F
Mur z I fazy zachowany jest w pełnej wysokości,
ze skośną linią korony. Naroże w bardzo złym stanie
technicznym ma odspajające się lico i duzą naturalną
odkrywkę. W dolnej partii ściany czytelne są dwa
odcinkowe łuki mniejszych strzelnic oraz duże nie-
regularne wypełnienie strzelnicy szerokiej. Oryginal-
ne lico reperowane było w II fazie w górnej, środkowej
części, tuż pod koroną muru oraz uzupełniane licz-
nymi łatami konserwatorskimi.
Nadbudowa z II fazy, podobnie jak w ramieniu
E, jest niewysoka (ok. 160 cm przy narożniku).
Podwyższenie z III fazy, o wysokości około 280
cm, wchodzi nieregularnie w warstwę starszą, za-
pewne z powodu jej znacznego zniszczenia.
W II etapie badań odsłonięto wszystkie istnie-
jące strzelnice o układzie i wymiarach prawie
takich samych jak w ramieniu E. Strzelnica na
broń ręczną ma parapet o większym nachyleniu
od pozostałych otworów (ok. 26 ~), co świadczy
o dużym, pierwotnym obniżeniu terenu. Zlokalizo-
wano tylko jedną strzelnicę wrębową, między ma-
łymi strzelnicami na broń ciężką.
Na cokole narożnika ramion E i F, a także
w glifach strzelnic odkryto fragmenty cienkiego
narzutu wapiennego, malowanego na kolor czer-
wony.
111
tarasu artyleryjskiego. Muzeum Historyczne Miasta Krakowa
regularną linią, podobnie jak wysoka nadbudowa
austriacka z murem z II fazy.
W trakcie prac konserwatorskich odsłonięto
otwory strzelnic. Małe strzelnice na broń ciężką
są asymetryczne, rozglifione obustronnie, z wnę-
kami zewnętrznymi znacznie głębszymi od wnęk
wewnętrznych. Strzelnica na broń ręczną jest nie-
znacznie rozglifiona na zewnątrz (szer. 242 cm),
w głębi ma wąski otwór o wysokości 18 cm.
W górnej części najstarszego muru odsłonięto dwie
strzelnice wrębowe, o szerokości 85-110 cm umie-
szczone bliżej kąta wklęsłego, po obu stronach
skrajnej strzelnicy artyleryjskiej. Wszystkie otwory
są ukośne w stosunku do linii muru.
Ramię F
Mur z I fazy zachowany jest w pełnej wysokości,
ze skośną linią korony. Naroże w bardzo złym stanie
technicznym ma odspajające się lico i duzą naturalną
odkrywkę. W dolnej partii ściany czytelne są dwa
odcinkowe łuki mniejszych strzelnic oraz duże nie-
regularne wypełnienie strzelnicy szerokiej. Oryginal-
ne lico reperowane było w II fazie w górnej, środkowej
części, tuż pod koroną muru oraz uzupełniane licz-
nymi łatami konserwatorskimi.
Nadbudowa z II fazy, podobnie jak w ramieniu
E, jest niewysoka (ok. 160 cm przy narożniku).
Podwyższenie z III fazy, o wysokości około 280
cm, wchodzi nieregularnie w warstwę starszą, za-
pewne z powodu jej znacznego zniszczenia.
W II etapie badań odsłonięto wszystkie istnie-
jące strzelnice o układzie i wymiarach prawie
takich samych jak w ramieniu E. Strzelnica na
broń ręczną ma parapet o większym nachyleniu
od pozostałych otworów (ok. 26 ~), co świadczy
o dużym, pierwotnym obniżeniu terenu. Zlokalizo-
wano tylko jedną strzelnicę wrębową, między ma-
łymi strzelnicami na broń ciężką.
Na cokole narożnika ramion E i F, a także
w glifach strzelnic odkryto fragmenty cienkiego
narzutu wapiennego, malowanego na kolor czer-
wony.
111