MODUS
Prace z historii sztuki
VI (2005)
Małgorzata Smorąg Różycka
Lech Kalinowski a historia sztuki bizantyńskiej
W 2002 roku ukazała się księga dedykowana Profesorowi Lechowi Kali-
nowskiemu w osiemdziesiątą rocznicę Jego urodzin zatytułowana Magistro
et Amico amici discipuligue1. Odejście Profesora, zmarłego 15 czerwca 2004
roku, nasuwa raz jeszcze refleksję nad pojęciem mistrza i jego uczniów. Wła-
dysław Stróżewski, stawiając pytanie „kogo nazywamy mistrzem?", w odpo-
wiedzi wymienia trzy podstawowe warunki. Przede wszystkim mistrzostwo
rozumiane jako doskonałość w opanowaniu określonej wiedzy. Nadto - dzie-
lenie się tą wiedzą w zakresie hierarchii wartości i metod postępowania, czy-
li tzw. „warsztatu naukowego". Wreszcie nieodzowna w tej wymianie myśli
i poglądów życzliwość mistrza wobec uczniów, w równym stopniu przeja-
wiająca się w gotowości do poświęcania im czasu, radości z ich sukcesów,
jak i akceptacji odmiennych poglądów2. Dziś odczuwanie życzliwości Pro-
fesora pozostaje w sferze osobistych wspomnień Jego przyjaciół i uczniów,
natomiast oddziaływanie Jego mistrzostwa na zawsze już związane będzie
z lekturą pozostawionych prac i badawczą refleksją nad postawionymi w nich
pytaniami. Wczytując się w wykaz prac Profesora w księdze Symbolae histo-
riae artium3, dopełniony późniejszymi publikacjami odnotowanymi we wspo-
mnianym już tomie Magistro et Amico..., nietrudno zauważyć, że zakres ba-
dawczych zainteresowań Profesora obejmował na równi dzieła sztuki średnio-
1 Magistro et Amico amici discipuliąue. Lechowi Kalinowskiemu w osiemdziesięciolecie
urodzin, Kraków 2002.
2 W. Stróżewski, Dwaj mistrzowie, w: Mistrz i uczeń. Materiały z sympozjum 18-19 marca
1996. Kraków [b.d.], s. 23-33.
3 Symbolae historiae artium. Studia z historii sztuki Lechowi Kalinowskiemu dedykowane,
Warszawa 1986.
5
Prace z historii sztuki
VI (2005)
Małgorzata Smorąg Różycka
Lech Kalinowski a historia sztuki bizantyńskiej
W 2002 roku ukazała się księga dedykowana Profesorowi Lechowi Kali-
nowskiemu w osiemdziesiątą rocznicę Jego urodzin zatytułowana Magistro
et Amico amici discipuligue1. Odejście Profesora, zmarłego 15 czerwca 2004
roku, nasuwa raz jeszcze refleksję nad pojęciem mistrza i jego uczniów. Wła-
dysław Stróżewski, stawiając pytanie „kogo nazywamy mistrzem?", w odpo-
wiedzi wymienia trzy podstawowe warunki. Przede wszystkim mistrzostwo
rozumiane jako doskonałość w opanowaniu określonej wiedzy. Nadto - dzie-
lenie się tą wiedzą w zakresie hierarchii wartości i metod postępowania, czy-
li tzw. „warsztatu naukowego". Wreszcie nieodzowna w tej wymianie myśli
i poglądów życzliwość mistrza wobec uczniów, w równym stopniu przeja-
wiająca się w gotowości do poświęcania im czasu, radości z ich sukcesów,
jak i akceptacji odmiennych poglądów2. Dziś odczuwanie życzliwości Pro-
fesora pozostaje w sferze osobistych wspomnień Jego przyjaciół i uczniów,
natomiast oddziaływanie Jego mistrzostwa na zawsze już związane będzie
z lekturą pozostawionych prac i badawczą refleksją nad postawionymi w nich
pytaniami. Wczytując się w wykaz prac Profesora w księdze Symbolae histo-
riae artium3, dopełniony późniejszymi publikacjami odnotowanymi we wspo-
mnianym już tomie Magistro et Amico..., nietrudno zauważyć, że zakres ba-
dawczych zainteresowań Profesora obejmował na równi dzieła sztuki średnio-
1 Magistro et Amico amici discipuliąue. Lechowi Kalinowskiemu w osiemdziesięciolecie
urodzin, Kraków 2002.
2 W. Stróżewski, Dwaj mistrzowie, w: Mistrz i uczeń. Materiały z sympozjum 18-19 marca
1996. Kraków [b.d.], s. 23-33.
3 Symbolae historiae artium. Studia z historii sztuki Lechowi Kalinowskiemu dedykowane,
Warszawa 1986.
5