Smorąg Różycka, Małgorzata: Ewangeliarz Ławryszewski (Krakau, 1999)

się ustalić liczby i rodzaju składek, ponieważ karty głęboko tkwią w oprawie
niezwykle mocno ściągnięte siedmioma wiązaniami introligatorskimi. Numeracja
kart i stron jest różnego typu i nie pochodzi z jednego czasu. Pierwotna literowa
(alfabet grecki), zapisana skoropisem, umieszczona pośrodku górnego marginesu
stron recto, obejmuje kolejne karty z zapisem lekcji ewangelicznych do karty
154 (s. 319) oznaczonej ^ (= 87)- Następujący po mej kalendarz zapewne me
wymagał juz paginacji, ponieważ kolejność kart w sposób naturalny określa
następstwo dni 1 miesiące roku liturgicznego. Trudno natomiast przyjąć, by
1 tu istniejącą paginację usunięto przez odcięcie części górnego marginesu,
ponieważ ślady takiego cięcia widoczne są tylko na niektórych kartach. Prócz
niej występują trzy jeszcze rodzaje numeracji cyframi arabskimi zapisanymi
ołówkiem. Cyfry zapisane ołówkiem na dolnym marginesie pośrodku między
kolumnami tekstu numerują kolejne karty z pominięciem pierwszej, tak więc
karta druga została opatrzona numerem I 1 dalsze konsekwentnie az do karty 18 3 -
Zdaniem Fnedelówny paginację tę być może wprowadził Swiencicki posługujący
się mą w swym opracowaniu70. Nie jest również znane pochodzenie kolejnej,
w wielu miejscach błędnej i następnie korygowanej paginacji kart recto przy
użyciu liczb nieparzystych umieszczonych w prawym górnym rogu. Błędnie
przeprowadzona została także numeracja zapisana w lewym górnym rogu,

T. Friedelówna 1974, s. 20.