DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.6031#0164
Ewangcliarz Ławryszewki
(Kraków, Biblioteka Czartoryskich, cod. 2097 IV ruski)
Ten znakomity rękopis z obszernym i wielowątkowym wyborem miniatur stanowi
niewątpliwą rzadkość pośród zachowanych i publikowanych ruskich ksiąg liturgicznych,
a rozpatrywany na tle iluminatorstwa środowisk greckich objawia się jako integralna cześć
artystycznej spuścizny Bizancjum.
Sztuka bizantyńska powszechnie kojarzona jest z malarstwem ikonowym. Ikona stała
się wręcz jej symbolem. Znajduje to swe odzwierciedlenie także w badaniach naukowych, które
w ostatnich latach koncentrują się właśnie na ikonie rozpatrywanej nie tylko
w kategoriach stylistycznych i ikonograficznych, ale także w ujęciu socjologicznym
i antropologicznym . Tymczasem u zarania historii sztuki bizantyńskiej jako dyscypliny
naukowej tkwi również iluminowany rękopis
(Kraków, Biblioteka Czartoryskich, cod. 2097 IV ruski)
Ten znakomity rękopis z obszernym i wielowątkowym wyborem miniatur stanowi
niewątpliwą rzadkość pośród zachowanych i publikowanych ruskich ksiąg liturgicznych,
a rozpatrywany na tle iluminatorstwa środowisk greckich objawia się jako integralna cześć
artystycznej spuścizny Bizancjum.
Sztuka bizantyńska powszechnie kojarzona jest z malarstwem ikonowym. Ikona stała
się wręcz jej symbolem. Znajduje to swe odzwierciedlenie także w badaniach naukowych, które
w ostatnich latach koncentrują się właśnie na ikonie rozpatrywanej nie tylko
w kategoriach stylistycznych i ikonograficznych, ale także w ujęciu socjologicznym
i antropologicznym . Tymczasem u zarania historii sztuki bizantyńskiej jako dyscypliny
naukowej tkwi również iluminowany rękopis