Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1883)

53

ΙΔΑΣ ΜΑΡΠΗΣΣΑ ΚΑΙ ΑΠΟΛΛΩΝ

Γ) 4

σχολής, ήτις προσεπάθεινά συνδυάση άττικήν μετά
πελοποννησιακής έργασίας. Τοιαύτη τις σχολή , ης
τά μέλη καί τοι τό πλείστον Αθηναίοι όντες, είρ-
γάζοντο όμως κατά τον πελοποννησιακών τρόπον,
υπήρχε κατά τον ΒγοΟΩ 1 έν 'Ρώμη τον δεύτερον
πρό Χρ. Αιώνα. Εις τήν σχολήν ταύτην άνήκει
κατά τον αυτόν άρχαιολόγον ή κεφαλή τοϋ Δορυ-
φόρου ή έν ΙΙβΓΟίΐΙίΙΠΙιΐΗ ευρεθείσα και ή Παλλάς
νβΙΙβίΓΪ. Εις ταϋτα δυνάμεθα νά προσθέσωμεν και
τον οίνοχοοΰντα Σάτυρον, καθόσον μάλιστα εν άντί-
τυπον , το έν τή συλλογή τοΰ λόρδου Ιί^ΓβϊΠΟΠΐ,
φέρει και τήν έπιγραφήν Απολλώνιος (ί'δε ΑτοΙίίΙΰΟ-
1θ£. Ζβϊίπη^' 32, σελ. 56). "Αγνωστον δμως μένει,
άν ούτος ήναι και ό πλάσας πρώτος τό άγαλμα
ούτως, οπως τώρα τό έχομεν2.

Ούτω λοιπόν και ή φαινομένη αύτη έξαίρεσις δεν
άποδεικνύει τίποτε, διότι ό Σάτυρος ούτος πολύ πι-
θανώς έπλάσθη, ΐνα ί'σταται μόνος του έν τή αίθού-
ση τοϋ μεγάρου πλουσίου τινός Τωμαίου, και διά
τοΰτο τά πολλά άντίτυπα έν τοις διαφόροις μου-
σείοις· ό δέ τοϋ Πραξιτέλους ως άνήκων εις σύμπλεγ-
μα έξάπαντος είχε στάσιν όμοιάζουσαν πολύ τής
οίνοχοούσης γυναικός έπι τοΰ ήμετέρου άγγειου, το
όποιον και κατά τον χρόνον δεν άπέχει πολύ τής

έποχής τοϋ καλλιτέχνου τούτου. Έπεμείναμεν τό-
σον, ί'να και έκ τής εργασίας άποδείξωμεν, ότι δ
Σάτυρος ούτος δεν είναι ό υπό τοϋ Ιίαυσανίου άνα-
φερόμενος , διότι άλλως τ6 μέγα όνομα τοϋ Πραξι-
τέλους ήδύνατο ν' άναιρέση έ'να τών κυριωτέρων κα-
νόνων τής τών συμπλεγμάτων συνθέσεως, κανόνα
τοΰ οποίου ή έπι αιώνας άδιάκοπος έφαρμογή Οπό
τών ζωγράφων τών άγγείων μαρτυρεί βεβαιότερον
υπέρ τοϋ καλλιτεχνικού αισθήματος αυτών ή ή πολ-
λάκις άμελής και έπιπόλαιος έργασία. "Επρεπε δέ ό
κανών ούτος ν' άποδειχθή ασφαλώς,διότι όσον άπλοϋς
και φυσικός άν ήναι, παρεγνωρίσθη όμως πολλάκις.
Άπόδειξις τούτου είναι ό Σάτυρος, όστις ύπό τοσού-
των έπιφανών αρχαιολόγων πιστεύεται άνήκων εις
σύμπλεγμα και έκτος τούτου οί λόγοι, δι'ών Ό 0οί-
Ιί^ΊΙΟί) περιγράφει τήν έπι τοΰ δημοσιευομένου αγ-
γείου οίνοχοοΰσαν γυναΤκα" «βΐΐβ Ιίβπΐ 00 νίΐδβ άβ
Ια αΐίίπι αΓοίΙβ, βΐ άβ ΓίΐπίΓβ ιίιηϊιι ν νβτββ
1β ΟΟΠίβΠΐΐ ά'αΐΐ ρΐ'ΟοΙίΟΟδ». Ή φράσις αύτη δεν
είναι ορθή, όχι μόνον διότι τό πράγμα δεν έχει ού-
τω, άλλά διότι κατά τά είρημένα ούδέ ήδύνατο καν
νά έ'χη ούτω.

ΧΡ, ΤΣΟΥΝΤΑΣ

ΙΔΜ ΜΑΡΠΗΣΣΑ ΚΑΙ ΑΠΟΛΛΩΝ (;).

( Όρα πίν. 3.)

Τό έν τω τρίτω πίνακι εις τό φυσικόν αύτοϋ μέ
γεθος άπεικονισμένον τεμάχιον πώματος άρχαϊκοΰ
αγγείου, έκ τών εύρημάτων τής έν τή Άκροπόλει
άνασκαφής, κρίναντες άξιον έκδόσεως διά τήν παρά·

1 Τήν γνώμην ταύτην δέν ήξεύρω, όίν έδημοσί^υσεν ή'όη που ό
Βγιπιιι , ήκουσα όμως αύτήν πρό τίνων ετών εν ταΐς παραδόσεσιν
αύτοϋ έν Μονά/-ο.

- Απολλώνιος Άβηνβίο;, »{ος τοϋ Νε'στωρος, ε'ιργάζετο έν 'Ρώ|μ]
κατά τας αρχάς τοϋ πρώτου πρό Χρ. αιώνος (ΒπΐΙΙΙΙ Οθ8θ1ΐίθ1ΐ10

£ΐβΓ Ογ. ΚιιβιΐίίΙΙοΓ [. σελ. 54'2 )

στασιν αύτοϋ , μάλιστα δέ διά τά έπι τοϋ χιτώνος
τής γυναικείας μορφής λευκώ χρώματι γεγραμμένα
ζώα 1, δημοσιεύομεν χάριν τών φιλαρχαίων έν τώ

1 Τά ζώα ταύτα τά όποια εινε άμορφα και άπροδιόριστα κατε'χου-
σιν ένδεκα ζώνας, ών αί μεν οχτώ πρώται περιέχουσιν έκαστη εν ζώον,
αί δέ τελευταϊαι τρεις α! προς τά χάτω άχρα τοϋ χιτώνος άνά δύο
αντιμέτωπα. Έπι ούδενός αγγείου και τής αρχαϊκής εργασίας, εις ήν
τό έν λόγω άγγεϊον άνήχει, και τών άλλων εποχών , χαΟ' δσον έγώ
γνωρίζω, άπαντα νιτών ή έπίίλημα κοσμούμενον ζωδίοις· δέν φαίνε-
ται όμως ό τοο'πος ούτος τής διαχοσμήσεως τών χιτώνων ξένος εις τήν