Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1893)

43

ΝΙΚΗ ΕΞ ΑΘΗΝΩΝ ΚΛΙ ΤΟ ΒΑΘΡΟΝ ΤΟΥ ΒΡΥΑΞΙΔΟΣ

44-

ίνα οδήγηση ήμας εις τήν περαιτέρω έρμηνείαν
της Νίκης και εις τήν έςακρίβωσιν της σχέσεως
αυτής προς το βάΟρον τοΟ Βρυάξιδος.

ΒΑΘΡΟΝ

Όλίγας ημέρας προ της ευρέσεως της Νίκης
είχεν ευρέθη τό έν τοις πίναξι 6 και 7 είκονιζό-
μενον βάΟρον του Βρυάξιδος. Ευρέθη δέ τοΟτο βο-
ρειοανατολικούς του Θησείου κατά χώραν κείμενον .
Έχει σχήμα τετραγωνικών (ΰψ. 0'~χ, 23, πλ. 0ΐΧ,
15) και έδρά'ζετο επί τετραγώνου πειραϊκού λίθου
έχοντος υψος 0,29. Ούτος έχει και τάς τέσσαρας
πλευράς λείας, ώστε φαίνεται οτι δεν ήτο ολόκλη-
ρος έμπεπηγμένος τω έδάφει.

Επί της μιας των πλευρών έχει τήν έπιγραφήν :

Φυλαρχοϋντίς ένίκων έν ανθιππασίαι
Δτ,μαίνετος Δγιαέο Παιχνιευς
Δηυ.έας Δηι/.χ'.νετο Παιανιευς
Δγ)αοσθένγ)ς Δήααινέτο Πχια,νιεύς.
Βρύαςι; έπόησεν.

Εκάστη δέ των τριών ετέρων πλευρών έχει πρόστυ-
πον άνάγλυφον είκονίζον πωγώνοφόρον χλαμύδα
ένδεδυμένον ιππέα, και προ αύτοΟ τρίποδα επί βά-
θρου ίδρυμένον. Έν τη άνω δ' επιφάνεια προεξέχει
δ λίθος μικρόν (εις υψος 0,05), κυκλικώς (διάμε-
τρος 0,49 και 0,42), προς υποδοχήνπεριφερικού έτε-
ρου βάθρου ή κίονος (6'στις δεν ευρέθη έν ταϊς σκα-
φικαϊς έργασίαις), έ'φ' οδ τό πάλαι ήτο ίορυμένον τό
ανάθημα2. Συνείχετο δέ το περιφερικον βάΟρον ή ό

1 Τά τή; εΰρε'σεως ζα! ερμηνεία; τοΰ βάθρου τούτου έξέΟηκα άμα
τή εΰοε'σει αΰτοϋ έν Άρναιολογικω Δελτίω 1891, σ. 3Ί άρ. 34.
ΙΙαράβαλε ζα'ι τήν διατριδήν τοΰ Λόλλιγζ έν τω αΰτω Δελτίω, 1891,
σ. 55. Περί τοΰ αΰτοϋ βάθρου έπραγματεύΟησαν έν τω ΒιΐΙΙοΙίη ίΐβ

,ΟοΓΓβκροηίΙαποε ΙιβΙΙέπϊςιιβ ό ΙΙιηποΙΙο (1891, σ. 369) και 6

Ουυνο (Ι89'?, σ. 550), όστις κοΛ έδημοσίευσεν εικόνας μιας των
—λευρών αΰτοϋ ζα! τών ιππέων τών έν ταϊς δύο Ιτέρα'ς πλευραΐς. Ανα-
δημοσιεύω δέ τοΰτο ένταϋΟα, διότι προτίΟ-μαι νά σ/ετισω αΰτό πρός
τήν ανωτέρα) Νί/.ην και διυ'τι φρονώ οτι προκειμένου περί έργου γνω-
στοϋ τεχνίτου ανάγκη νά δοΟή πλήρη; εϊζών τών τεσσάρων αΰτοϋ
πλευρών ζαί οή ζαί της πέμπτης, της άνω πλευράς, ήτις δύναται νά
καθοδήγηση ημάς εις τήν έξαζρίδωσιν τοϋ έπ' αΰτοϋ ιδρυμένου τό πά-
λαι αναθήματος,

2 Διά της περί ης ό λόγος προεςΌ^ής τοϋ λίθου αποτελείται αρν^ι-
τεζτονιζή τις μορφή προσομοιάζουσα οιονεί ήμίσει τρονίλω. Ύποδη-
λοϊ άρα ή μ°ρφή αΰτη οτι άλλη τι; αρχιτεκτονική μορφή, σπείρα ή
τις παρεμφερής ΰπερέκειτο αυτή;" διά τοϋτο φρονώ οτι τό ανάθημα

κίων τω προκειμένω βάΟρω διά τόρμου, ώς δείκνυ-:
ται εκ της έν τω κέντρω του βάθρου οπής.

Ή Οέσις τών τεσσάροον έν τοις πίναξιν 6 και.
7 εικονιζόμενων πλευρών , τών διά τών στοιχείων·
Α,Β,Γ και Δ διακρινομένων, έχει ούτως :

(τρίπους) (ίππεύς)
Γ

Α

(επιγραφή)

Έκ της έπιγραφής γίνεται δήλον ό'τι τό βάΟρον·
τοΟτο άνηκεν εις μνημεΐον ιδρυθέν πράς άνάμνησιν-
νίκης, ής έτυχον έν άνΟιππασία οί Παιανιεϊς φύ-
λαρχοι Δημαίνετος και οί υίοί αύτοΰ Δημέας
και Δημοσθένης. Της νίκης ό'μως ταύτης δεν ετυ-
χον και οί τρεις φύλαρχοι συγχρόνως, κατά τόν·
αύτον αγώνα, ώς ορθώς παρετήρησεν δ Αόλλιγκ.
(ίδ. σ. 43 σημ. 1),άλλά κατά διαφόρους έποχάς,
διότι εκάστοτε εις φύλαρχος, προϊστάμενος τών
της έαυτου φυλής ιππέων, ήγωνίζετο προς τους
λοιπούς τών άλλων εννέα φυλών φυλάρχους. Τό
μνημεΐον άρα ήτο οϊκογενειακόν, ίδρύΟη δηλ. προς
άνάμνησιν τών νικών, ας ένίκησαν τρία μέλη της.
αύτής οικογενείας, προφανώς μετά τήν νίκην του
τελευταίου τούτων, του Δημοσθένους Δημαινέ-
του.

Οί τρεις έπί του βάθρου εικονιζόμενοι ιππείς εϊνε.
αύτοί οί νικηταί φυλαρχοι, οίτινες εικονίζονται,
ουχί έν υποκειμενική όμοιότητι άλλ' έν κα0ο7ακαΐς
υ,οοΏαϊς κεκαθαρυ,έναις ποοσωπικών γνωρισυ.άτων,
άναπολούσαις τάς έν τοις έπιτυμβίοις άναγλύφοις
της Δ'. έκατονταετηρίδος μορφάς. Και ή στάσις
του Ίππου,και ή διάΟεσις τών ιππέων, και ό ίματι-

δέν ήτο ίορυμένον άμε'σως έπ'ι τοϋ βάθρου τούτου αλλ1 επί παρεμβε—
βλημένου περιφερικού βάθρου ή κίονος.