DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.6808#0167
ΙΟ 2Χ0Λ.ΙΑ ΕΙΣ
eb έπεδήμησε και ol μνηστήρες άπηλλάττοντο της Πε-
νελόπης: Ουτω δέ η πασα οικονομία, τής υπο'ίσέσεος δ/ε-
λυετο. Q.
V. 329. Πηνελόπεια. ] "Ω,σπεξ εν άρχή της Τλιάδος
το περιμ,αχητον πρόσωπον Ελένης ένεφάνισεν τιμ.ιν Ό ποι-
ητής , ουτω και ννν την περιμάχητον σωφροσύνην Πη-
νελόπης" και Ελένη γαρ έπιφοιτά τω αρίστω" και 'Αρψ
τη τους Φαίακας ου φεύγει. Ε. Q.
V. 33 ο. Κλίμακα δ' υψηλών.] Και πως ήρχετο προς
έρα,στάς ; άλλ' ένικ&το τω δια της "Οδυσσέως μνήμης
πένϊσει (cod. Ε. παυτεί ) και παυειν άλλως τον άοιδον ούκ
έδυνατο" άλλως τε περί τον έχέφρονα πόσιν φιλόατοργον
η^τος άποδείκνυσι των εραστών εκαατον έκπαιδεύουσα προς
σωφροσύνην ου γαρ απλώς βιάσα&αι την γυναίκα τοις
μνηστήρσιν ωριστο, άλλα ν'ομω γαμείν τον άρεσκόμενον
αύτη. Ε. Q.
V. 334· Άντα παρειάων. \ Το άντα παρειάων αγομένη
ου πάρεργον, άλλα δηλαδή καίσελούοα της κεφαλής μετά
χειρών είλε' και άλλως παρ "Οδυσσέως εμούσε κρυπτειν έν
αυμποσίοις το δάκρυον. Άλλ' ουοε της στάσεως των ^σερα-
παινων η κατάστασις ύποφαίνει της δεσποίνης την κατά-
στασιν, τουτέστι προκαλυ^χμενη τω καλΰμματι του
προσώπου" φησίν ο ποιητής προ των λόγων την σωφροσύ-
νην αυτής έκφαίνων. Ε.
Το δε άντα παρειαων ου πάρεργον ούοέ έτερορρεπές,
άλλα προ των παρειών παρασχούσα , τουτέστι προκα-
λυφαμενη τω καλυμματι του προσώπου" φησιν Ό ποιητής
και προ των λόγων σωφροσύνην αύτης έκφαίνων. Q.
Υ. 2^0. Ταύτης δ" άποπαύε άοιδής.] Αέδιε γαρ
μη θάνατον "Οδυσσέως άσας αναπτέρωση τους μνηστή-
ρας. Ε.
Υ. 344· Ka3r' Ελλάδα. ] Ελλάδα την Θεσσαλίαν,
φησι· Ελλάς· γαρ πόλις Θεσσαλίας" φεύγων έπειτ άπά-
νευϊσε κα& Ελλάδα. Ε.
V. 346. Φϊσονέεις. ] Ααμβάνεται έπι του λύειν και
μεμ.φεσϊσαϊ γράφεται δε και φ^ονέεις άντϊ του συνετί-
ζεις. Ε.
"Ερίηρον άοιδον.^ Τον άγαν αρμόζοντα την φωνην αυ-
τού προς το μέλος τής κιθάρας. Ε.
V. 349· Άλφηστήσιν. ] "Επινοητικοις, έφευρετικοΐς ,
άπο τον άλφω το ευρίσκω ( cod. Β. φηλαφω ) άφ' ού
και το άλφα. Β. Ε.
V. 353. Έπιτολμάτω. ] 'Ύπομενέτω" διά τής τόλμης
ύποφαίνει το του πάγους μέγεθος. Ε.
V. 354- γαρ Όδυσσεύς. \ 'Ω,ς πεπαιδευμένος ύπο
της Αθηνάς ηοη και συμβουλεύει τη μήτρι, ούκ έξαιρε-
τον λέγων δυστυχειν τον πατέρα· τοιαύτα δέ φησιν εις
ρα^υμίαν τους μνηστήρας προκαλούμενος, ως τε μενειν
άπαραφνλάκτως τον "Οδυσσέα. Ε. Q. "Ατοπον δε και
τον μη δυνάμενον τάς πράξεις των μνηστήρων κω-
λυειν, άτόπως τούτοις έπιτιμίάν. 'Ύφ εν δέον άναγνωσ^ή-
ναι τον στίχον , ου γάξ Όδυσσεύς οίος απώλεσε νόστί-
μον ημάς. Ε.
V. 355. Ey Tpo/V πολλοί. ] Αιαστολως άναγνωστέον
ο γας Όδυσαεύς ούκ εν Τροία άπωλετο. Q.
ΔΤΣΣΕΙΑΝ. Α.
V. 356. Άλλ' εις οίκον. ] "Επι του "Εκτορος εύπρε-
πως ειχον οι στίχοι προς "Ανδρομάχην, και έν τη το-
ξεια των μνηστήρων.
Αλλ' εις οίκον ίουαα. ] "Οσοι μεταγράφουσι, άλλα
σο y' είσελϊσονσα" και πάλιν ΐύαμβήσασα ϊσάλαμόνδε
βεβήκει , άγνοουντες ως σκληρωοες οίκοι την Πηνε·
λόπην ούσαν προτάσσεσ^ται οικαοε άπελ^ειν άγνοούντες
ως Όμηρος τον οίκον ποτέ μ.έν καθολικώς λαμβάνει,
άλλοτε δε μερικώς έπι τον άνδρωνος ή τής γυναικω-
νίτιδος· ως εκεί , σιγη δ' έ£, οίκοιο Φιλοιτιος άλτο Srupa-
ζε , κληιασεν δ' αξ έπειτα %ύρας εύερκέος αύλής. Ε. Q.
Άρίσταρχος δέ αθετεί , άμεινον λέγων αύτούς εχειν έν
Τλιάδι και έν τή τοζείχ των μνηστήρων. Q.
V. 36ο. 0?/.ο'νδε βεβήκει. ] Την αίφνίδιον σύνεσιν
έκπαλαγεισα του παιδος" το δέ ένθετο %υμ.ω , το παι-
δευτικον , οτι ού χρη εις την των λόγων δύναμ.ιν. Q.
V. 365. 'ΌμΑδησαν. j 'Ε3·ορ^3?;σαν κοινολογούμ.ενοί
περι τής Πηνελόπης , οτι συνετή γυνη, οτι εύμ,ορφος'
οίσεν Τηλέμαχος μ,η ένεγκων έζήλεγζε την ΰβριν. Ε. Q.
Έ^ορύβησαν' ομάδος γάξ Ό ί^ροιν γίνεται δε άπο
του Όμ.ου άδειν. Β.
Άνά μ/εγαρα σκιόεντα. 1 Τά μ.εγάλα , τα απο-
τελούντα, σκιάν δίά το ΰιφος' η τά σκιώδη, τα κωλυ-
τιχ,ά καύσωνας και χιόνος, προς άντιοιαστολην των
υπαίθρων οίκημΛτων, οία των άσκεπων ηλιακών. Ε.
Υ. 366. Κλ&ήναΓ ] "Ητοι μετά ταύτα τού κοιμ.η-
ϊσήναι ηΰζαντο , έπε\ έ^αύμασαν αύτην ίΐόντες. Β.
V. 370. Καλόν άκουέμεν εστίν αοιδού. J Μικρόν
άνηκεν ■ Ό αοιδός ( cod. Q. κίθ-αρωδοξ· ) και εύ^έως πάσα
άκοσμία" άμεινον ούν ηγείται του αοιδού άκούειν αύτούς,
η παρέγ^ειν αύτοις σχολην. Ε. Q.
V. 371. Το/οϋδ' οίος. ] Τουζο κατά τού Πυϋσαγόρου pythag
λόγον έκεινος γαρ φησιν ως έ\ω γενόμενος τού σώμα-
τος άκήκοα έμ.μελως (έμ,μελους) αρμονίας. Ε.
Υ. 373. Άπηλεγέως. ] 'Αποτόμ.ως , άπαγορευτικως,
άφροντίστως' άπο τού άπο και τού λέγω το φροντίζω. Ε.
V. 374· Έξ/ενα/ μεγάρων. \ Πρόλεγαν πολλάκις
άναπολόγητον αύτοις παρίστησι την κατηγορίαν, ως χαί
τω Αίγίσ^τω. Ε. Q.
V. 375. Άμοιβομενοι. ] "Εκ διάδοχης αλλήλους και
αμοιβής αποδεχόμενοι εις τους οικείους οίκους ούκ εις
τον έμον. Β.
V. 378. Κείρετ.] "Εκ μεταφοράς των ίππων των άπελ-
ϊσόντων έν χωραφίω κα\ κατανεμημένων τά έν αύτω. Ε.
"Έπιβωσομ,αι. \ Έπιβοήσομαι κατά τροπήν τού ο και
rj είς ω μέγα- έπιμαρτυρομαι, έπικαλέσομαι. Ε.
V. 379· Δμι. J διαμερίζεται δω" το δέ σΊ κατ έπέκ-
τασιν. Β.
V. 38ο. Νήποινοι. ] Πολύπονοί, εκτός διοικήσεως,
ήτοι αβοήθητοι , είρωνικως. Ε.
V. 381. 'Οδάξ. | Μετά των Ιδόντων άπο τού
κω, δήξω, δήζ και δά£, W ^εονασμω τού Ό, όδαξ,
ήτοι δακόντες τά χείλη- Ε. ^
V. 383. 'Αντίνοος. ] Πρώτος των μνηστήρων άπο τού
υφηλως άγορεύειν. Β.
eb έπεδήμησε και ol μνηστήρες άπηλλάττοντο της Πε-
νελόπης: Ουτω δέ η πασα οικονομία, τής υπο'ίσέσεος δ/ε-
λυετο. Q.
V. 329. Πηνελόπεια. ] "Ω,σπεξ εν άρχή της Τλιάδος
το περιμ,αχητον πρόσωπον Ελένης ένεφάνισεν τιμ.ιν Ό ποι-
ητής , ουτω και ννν την περιμάχητον σωφροσύνην Πη-
νελόπης" και Ελένη γαρ έπιφοιτά τω αρίστω" και 'Αρψ
τη τους Φαίακας ου φεύγει. Ε. Q.
V. 33 ο. Κλίμακα δ' υψηλών.] Και πως ήρχετο προς
έρα,στάς ; άλλ' ένικ&το τω δια της "Οδυσσέως μνήμης
πένϊσει (cod. Ε. παυτεί ) και παυειν άλλως τον άοιδον ούκ
έδυνατο" άλλως τε περί τον έχέφρονα πόσιν φιλόατοργον
η^τος άποδείκνυσι των εραστών εκαατον έκπαιδεύουσα προς
σωφροσύνην ου γαρ απλώς βιάσα&αι την γυναίκα τοις
μνηστήρσιν ωριστο, άλλα ν'ομω γαμείν τον άρεσκόμενον
αύτη. Ε. Q.
V. 334· Άντα παρειάων. \ Το άντα παρειάων αγομένη
ου πάρεργον, άλλα δηλαδή καίσελούοα της κεφαλής μετά
χειρών είλε' και άλλως παρ "Οδυσσέως εμούσε κρυπτειν έν
αυμποσίοις το δάκρυον. Άλλ' ουοε της στάσεως των ^σερα-
παινων η κατάστασις ύποφαίνει της δεσποίνης την κατά-
στασιν, τουτέστι προκαλυ^χμενη τω καλΰμματι του
προσώπου" φησίν ο ποιητής προ των λόγων την σωφροσύ-
νην αυτής έκφαίνων. Ε.
Το δε άντα παρειαων ου πάρεργον ούοέ έτερορρεπές,
άλλα προ των παρειών παρασχούσα , τουτέστι προκα-
λυφαμενη τω καλυμματι του προσώπου" φησιν Ό ποιητής
και προ των λόγων σωφροσύνην αύτης έκφαίνων. Q.
Υ. 2^0. Ταύτης δ" άποπαύε άοιδής.] Αέδιε γαρ
μη θάνατον "Οδυσσέως άσας αναπτέρωση τους μνηστή-
ρας. Ε.
Υ. 344· Ka3r' Ελλάδα. ] Ελλάδα την Θεσσαλίαν,
φησι· Ελλάς· γαρ πόλις Θεσσαλίας" φεύγων έπειτ άπά-
νευϊσε κα& Ελλάδα. Ε.
V. 346. Φϊσονέεις. ] Ααμβάνεται έπι του λύειν και
μεμ.φεσϊσαϊ γράφεται δε και φ^ονέεις άντϊ του συνετί-
ζεις. Ε.
"Ερίηρον άοιδον.^ Τον άγαν αρμόζοντα την φωνην αυ-
τού προς το μέλος τής κιθάρας. Ε.
V. 349· Άλφηστήσιν. ] "Επινοητικοις, έφευρετικοΐς ,
άπο τον άλφω το ευρίσκω ( cod. Β. φηλαφω ) άφ' ού
και το άλφα. Β. Ε.
V. 353. Έπιτολμάτω. ] 'Ύπομενέτω" διά τής τόλμης
ύποφαίνει το του πάγους μέγεθος. Ε.
V. 354- γαρ Όδυσσεύς. \ 'Ω,ς πεπαιδευμένος ύπο
της Αθηνάς ηοη και συμβουλεύει τη μήτρι, ούκ έξαιρε-
τον λέγων δυστυχειν τον πατέρα· τοιαύτα δέ φησιν εις
ρα^υμίαν τους μνηστήρας προκαλούμενος, ως τε μενειν
άπαραφνλάκτως τον "Οδυσσέα. Ε. Q. "Ατοπον δε και
τον μη δυνάμενον τάς πράξεις των μνηστήρων κω-
λυειν, άτόπως τούτοις έπιτιμίάν. 'Ύφ εν δέον άναγνωσ^ή-
ναι τον στίχον , ου γάξ Όδυσσεύς οίος απώλεσε νόστί-
μον ημάς. Ε.
V. 355. Ey Tpo/V πολλοί. ] Αιαστολως άναγνωστέον
ο γας Όδυσαεύς ούκ εν Τροία άπωλετο. Q.
ΔΤΣΣΕΙΑΝ. Α.
V. 356. Άλλ' εις οίκον. ] "Επι του "Εκτορος εύπρε-
πως ειχον οι στίχοι προς "Ανδρομάχην, και έν τη το-
ξεια των μνηστήρων.
Αλλ' εις οίκον ίουαα. ] "Οσοι μεταγράφουσι, άλλα
σο y' είσελϊσονσα" και πάλιν ΐύαμβήσασα ϊσάλαμόνδε
βεβήκει , άγνοουντες ως σκληρωοες οίκοι την Πηνε·
λόπην ούσαν προτάσσεσ^ται οικαοε άπελ^ειν άγνοούντες
ως Όμηρος τον οίκον ποτέ μ.έν καθολικώς λαμβάνει,
άλλοτε δε μερικώς έπι τον άνδρωνος ή τής γυναικω-
νίτιδος· ως εκεί , σιγη δ' έ£, οίκοιο Φιλοιτιος άλτο Srupa-
ζε , κληιασεν δ' αξ έπειτα %ύρας εύερκέος αύλής. Ε. Q.
Άρίσταρχος δέ αθετεί , άμεινον λέγων αύτούς εχειν έν
Τλιάδι και έν τή τοζείχ των μνηστήρων. Q.
V. 36ο. 0?/.ο'νδε βεβήκει. ] Την αίφνίδιον σύνεσιν
έκπαλαγεισα του παιδος" το δέ ένθετο %υμ.ω , το παι-
δευτικον , οτι ού χρη εις την των λόγων δύναμ.ιν. Q.
V. 365. 'ΌμΑδησαν. j 'Ε3·ορ^3?;σαν κοινολογούμ.ενοί
περι τής Πηνελόπης , οτι συνετή γυνη, οτι εύμ,ορφος'
οίσεν Τηλέμαχος μ,η ένεγκων έζήλεγζε την ΰβριν. Ε. Q.
Έ^ορύβησαν' ομάδος γάξ Ό ί^ροιν γίνεται δε άπο
του Όμ.ου άδειν. Β.
Άνά μ/εγαρα σκιόεντα. 1 Τά μ.εγάλα , τα απο-
τελούντα, σκιάν δίά το ΰιφος' η τά σκιώδη, τα κωλυ-
τιχ,ά καύσωνας και χιόνος, προς άντιοιαστολην των
υπαίθρων οίκημΛτων, οία των άσκεπων ηλιακών. Ε.
Υ. 366. Κλ&ήναΓ ] "Ητοι μετά ταύτα τού κοιμ.η-
ϊσήναι ηΰζαντο , έπε\ έ^αύμασαν αύτην ίΐόντες. Β.
V. 370. Καλόν άκουέμεν εστίν αοιδού. J Μικρόν
άνηκεν ■ Ό αοιδός ( cod. Q. κίθ-αρωδοξ· ) και εύ^έως πάσα
άκοσμία" άμεινον ούν ηγείται του αοιδού άκούειν αύτούς,
η παρέγ^ειν αύτοις σχολην. Ε. Q.
V. 371. Το/οϋδ' οίος. ] Τουζο κατά τού Πυϋσαγόρου pythag
λόγον έκεινος γαρ φησιν ως έ\ω γενόμενος τού σώμα-
τος άκήκοα έμ.μελως (έμ,μελους) αρμονίας. Ε.
Υ. 373. Άπηλεγέως. ] 'Αποτόμ.ως , άπαγορευτικως,
άφροντίστως' άπο τού άπο και τού λέγω το φροντίζω. Ε.
V. 374· Έξ/ενα/ μεγάρων. \ Πρόλεγαν πολλάκις
άναπολόγητον αύτοις παρίστησι την κατηγορίαν, ως χαί
τω Αίγίσ^τω. Ε. Q.
V. 375. Άμοιβομενοι. ] "Εκ διάδοχης αλλήλους και
αμοιβής αποδεχόμενοι εις τους οικείους οίκους ούκ εις
τον έμον. Β.
V. 378. Κείρετ.] "Εκ μεταφοράς των ίππων των άπελ-
ϊσόντων έν χωραφίω κα\ κατανεμημένων τά έν αύτω. Ε.
"Έπιβωσομ,αι. \ Έπιβοήσομαι κατά τροπήν τού ο και
rj είς ω μέγα- έπιμαρτυρομαι, έπικαλέσομαι. Ε.
V. 379· Δμι. J διαμερίζεται δω" το δέ σΊ κατ έπέκ-
τασιν. Β.
V. 38ο. Νήποινοι. ] Πολύπονοί, εκτός διοικήσεως,
ήτοι αβοήθητοι , είρωνικως. Ε.
V. 381. 'Οδάξ. | Μετά των Ιδόντων άπο τού
κω, δήξω, δήζ και δά£, W ^εονασμω τού Ό, όδαξ,
ήτοι δακόντες τά χείλη- Ε. ^
V. 383. 'Αντίνοος. ] Πρώτος των μνηστήρων άπο τού
υφηλως άγορεύειν. Β.