DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.42397#0024
20 Jak mówić o sztuce
czcią, uważać należy za niezwykły dar udzielony śmiertelnym” - jak
pisał w pochwale malarstwa Leone Battista Alberti48.
Regres, a zatem krok wstecz, cofnięcie się, ukazuje więcej, rozszerza
pole widzenia - dlatego artysta się cofa, by ogarnąć swe dzieło w cało-
ści. To także spojrzenie za siebie. Humanista - inaczej niż „naukowiec”
- w nieunikniony sposób patrzy wstecz. „Naturalna skłonność serca
prowadzi go do przeświadczenia, być może nie zwerbalizowanego, że
osiągnięcia przeszłości świecą jaśniejszym blaskiem niż dzieła współcze-
sne. [...] Takie jest znaczenie losów Eurydyki; ponieważ rzeczywistość
wnętrza człowieka leży poza nim, człowiek słowa, pieśniarz, będzie się
odwracał w stronę niezbędnych mu ukochanych cieni”49.
Doświadczanie sztuki pozwala właśnie zwrócić się w stronę „ukocha-
nych cieni”, pielęgnować - utracony? wyimaginowany? - ogród warto-
ści. Każdy może inaczej umieścić go w czasie i przestrzeni. Jedno z ta-
kich miejsc i jedną z takich chwil już tu przywołano. Paryż. Połowa XIX
wieku. Dwaj mądrzy malarze rozmawiają o wartości talentów i marno-
ści czasów. Place Furstenberg - w narożniku wejście do mieszkania
Delacroix - wygląda tak samo jak dziś. W nieodległym kościele Saint-
-Sulpice artysta pracuje nad Walką Jakuba z aniołem. Wielkie dzieła zaś
czekają na sprawiedliwy osąd potomnych, którego niezawodne nadej-
ście jest „jeszcze jednym argumentem przemawiającym za nieśmiertel-
nością duszy”.
czcią, uważać należy za niezwykły dar udzielony śmiertelnym” - jak
pisał w pochwale malarstwa Leone Battista Alberti48.
Regres, a zatem krok wstecz, cofnięcie się, ukazuje więcej, rozszerza
pole widzenia - dlatego artysta się cofa, by ogarnąć swe dzieło w cało-
ści. To także spojrzenie za siebie. Humanista - inaczej niż „naukowiec”
- w nieunikniony sposób patrzy wstecz. „Naturalna skłonność serca
prowadzi go do przeświadczenia, być może nie zwerbalizowanego, że
osiągnięcia przeszłości świecą jaśniejszym blaskiem niż dzieła współcze-
sne. [...] Takie jest znaczenie losów Eurydyki; ponieważ rzeczywistość
wnętrza człowieka leży poza nim, człowiek słowa, pieśniarz, będzie się
odwracał w stronę niezbędnych mu ukochanych cieni”49.
Doświadczanie sztuki pozwala właśnie zwrócić się w stronę „ukocha-
nych cieni”, pielęgnować - utracony? wyimaginowany? - ogród warto-
ści. Każdy może inaczej umieścić go w czasie i przestrzeni. Jedno z ta-
kich miejsc i jedną z takich chwil już tu przywołano. Paryż. Połowa XIX
wieku. Dwaj mądrzy malarze rozmawiają o wartości talentów i marno-
ści czasów. Place Furstenberg - w narożniku wejście do mieszkania
Delacroix - wygląda tak samo jak dziś. W nieodległym kościele Saint-
-Sulpice artysta pracuje nad Walką Jakuba z aniołem. Wielkie dzieła zaś
czekają na sprawiedliwy osąd potomnych, którego niezawodne nadej-
ście jest „jeszcze jednym argumentem przemawiającym za nieśmiertel-
nością duszy”.