DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.42397#0220
216 Pochwala malarstwa
sto słuchaczom i widzom po katedrach i akademiach przedstawia. Jeże-
li to więc głębokiej uczoności są u mężów poznaki, pięknaż by z kobiet
była metamorfoza, gdyby się rzeczywiście ze studni mądrości napiły!
[...] Jeżeli kiedy kobiecie idzie o palmę uczoności, niech przynajmniej
za mąż nie chodzi, ale zostaje panną, jak Korinna w romansie pani Stael.
Bo i na cóż zawód robić mężowi, który zamiast żony dostaje w pożycie
autorkę, poświęcającą dnie i noce piśmiennictwu, płodzącą dzieła i poe-
mata, z których mężowi nie przyjdzie słodkie miano ojcostwa, szpera-
jącą po księgach i rękopisach, zamiast w gospodarstwie, zakładającą bi-
bliotekę zamiast spiżarni. Gdy uczoność obiera niewiastę z kobiecości,
a mężczyzną nie jest, zostaje z nich człowiek abstrakcyjny, bezpłciowy,
który się mężowi dostaje w małżeństwo - najopaczniejsze połączenie
poezji i prozy, ideału i reału, abstrakcji i rzeczywistości [...]. Słyszano
nieszczęśliwego pod tym względem ziemianina, który utyskiwał, że jak
dawniej gdzieś na łysą górę tak teraz na Parnas kobiety się wybierają
[...] prawda, że Orfeusz swoją Eurydykę aż z piekieł wyprowadził, ale
nie urodził się jeszcze taki, co by żonę swą ze szczytu Parnasu do kuchni
sprowadził”17.
sto słuchaczom i widzom po katedrach i akademiach przedstawia. Jeże-
li to więc głębokiej uczoności są u mężów poznaki, pięknaż by z kobiet
była metamorfoza, gdyby się rzeczywiście ze studni mądrości napiły!
[...] Jeżeli kiedy kobiecie idzie o palmę uczoności, niech przynajmniej
za mąż nie chodzi, ale zostaje panną, jak Korinna w romansie pani Stael.
Bo i na cóż zawód robić mężowi, który zamiast żony dostaje w pożycie
autorkę, poświęcającą dnie i noce piśmiennictwu, płodzącą dzieła i poe-
mata, z których mężowi nie przyjdzie słodkie miano ojcostwa, szpera-
jącą po księgach i rękopisach, zamiast w gospodarstwie, zakładającą bi-
bliotekę zamiast spiżarni. Gdy uczoność obiera niewiastę z kobiecości,
a mężczyzną nie jest, zostaje z nich człowiek abstrakcyjny, bezpłciowy,
który się mężowi dostaje w małżeństwo - najopaczniejsze połączenie
poezji i prozy, ideału i reału, abstrakcji i rzeczywistości [...]. Słyszano
nieszczęśliwego pod tym względem ziemianina, który utyskiwał, że jak
dawniej gdzieś na łysą górę tak teraz na Parnas kobiety się wybierają
[...] prawda, że Orfeusz swoją Eurydykę aż z piekieł wyprowadził, ale
nie urodził się jeszcze taki, co by żonę swą ze szczytu Parnasu do kuchni
sprowadził”17.